سامیار موهام رو ول کرد و شیر اب رو باز کرد و گفت:

-جان..بسه دیگه..خاک تو سر من با این محبت کردنم..سوگل بسه عزیزم..جونت بالا اومد…

تو همون حال زدم زیر گریه و سامیار با نگرانی گفت:

-گریه نکن..چیزی نیست..الان خوب میشی عشقم..ببخشید..تقصیر من نفهمِ بیشعورِ…

یکی از دست هام رو از لبه ی روشویی جدا کردم و اون دستش رو که دور شکمم حلقه کرده بود گرفتم و با گریه نالیدم:

-خوبم..خوبم..نگران نباش..

دستش رو برد زیر اب و خیسش کرد و بعد کشید روی صورتم…

چند بار این کار رو تکرار کرد و دور دهنم رو هم شست و گفت:

-بهتری عزیزم؟..

بی حال سرم رو تکون دادم که روی کمرم رو بوسید و گفت:

-می تونی صاف وایسی؟..خطرناکه اینجوری..

به سختی خودم رو از روی روشویی بلند کردم و از پشت تکیه دادم به سامیار…

یک بار دیگه دستش رو خیس کرد و روی صورتم کشید و موهای خیسِ چسبیده به صورتم رو کنار زد و بعد چرخوندم سمت خودش….

محکم بغلم کرد و مثل یه جوجه ی خیس و لرزون خودم رو تو اغوشش جمع کردم و سرم رو سینه ش چسبوندم….

موهام رو نوازش می کرد و هرچند لحظه یک بار لب هاش رو روی سرم حس می کردم که با نگرانی می بوسید….

من هم روی سینه ش رو بوسیدم و بی حال گفتم:

-خوبم عزیزم..

سرم رو بلند کرد و نگاهِ بی قرارش رو تو چشم هام چرخوند:

-بریم بیمارستان؟..

-نه سامیار..خوبم..هرروز اینجوری میشم دیگه..بیمارستان چرا…

-نه امروز خیلی شدیدتر از روزهای دیگه بود..هنوز داری می لرزی…

-خوبم..بریم بیرون بوی اینجا داره دوباره حالمو بد میکنه…

تکیه ام رو داد به خودش و با یک دستش نگهم داشت و با اون یکی دستش در رو باز کرد و گفت:

-بریم..مواظب باش..

پامون رو که از توالت بیرون گذاشتیم سیل سوالاتی بود که از طرف مادرجون و عسل و سامان سرازیر شد….

دستی به صورتم کشیدم و گفتم:

-خوبم..چیزی نیست..

مادرجون درحالی که یک لیوان دستش بود و قاشقی رو داشت داخلش میچرخوند گفت:

-تو که خوب بودی..چی شدی یهو..

پیراهن سامیار رو از روی سینه ش تو مشتم جمع کردم تا بتونم وایسم و گفتم:

-ویارِ دیگه..

مادرجون چشم غره ای به سامیار رفت و گفت:

-بخاطره پرخوری شد..

نمی خواستم سامیار رو دعوا کنن..من کم هم که می خوردم، باز هم هرروز همین بساط رو داشتیم…

سرم رو تکون دادم و ضعیف گفتم:

-نه..هرروز میشم..بخاطره اون نیست..

سامیار دست هاش رو دورم گرفت و کمکم کرد برم تو سالن و بقیه هم دنبالمون اومدن…

روی مبل دو نفره نشوندم و خودش هم کنارم نشست و دستش رو به پیشونی و شقیقه ام که هنوز تر بود کشید و خیسیش رو پاک کرد….

لبخندی بهش زدم و سرم رو به شونه ش تکیه دادم..

مادرجون کنارم ایستاد و لیوانی که دستش بود رو به طرفم گرفت و گفت:

-برات چایی لیمو درست کردم..بخور حالتو بهتر میکنه…

چشم هام رو بستم و نالیدم:

-نمی تونم چیزی بخورم..

با تشر گفت:

-میگم بخور بگو چشم..جلوی حالت تهوعتو میگیره..بخور ببینم…

لیوان رو از دستش گرفتم و سامیار گفت:

-مامان حتما نمیتونه..به زور بهش نده باز حالش بد میشه…

مادرجون چشم غره ای بهش رفت و گفت:

-اون موقعی که بشقابشو لب تا لب پر کرده بودی باید به این فکر میکردی…

اخم های سامیار رفت تو هم و چیزی نگفت..

لبخندی زدم و قاشق کوچک رو داخل لیوان چرخوندم و گفتم:

-شیرینه مامان؟..

-اره با نبات شیرینش کردم..بخور..

لیوان رو به لب و بینیم نزدیک کردم و بخارش رو نفس کشیدم…

درست میگفت..حتی بوی لیمو هم حالم رو بهتر می کرد…

چند قلوپ خوردم و مادرجون با لحن مادرانه ای، دوباره تشر زد:

-این چه وضع خوردنه..مگه زهرِ که اینجوری میخوری..سر بکش ببینم…

عسل که با سامان روبرومون نشسته بودن، خندید و گفت:

-بخور تا مادرجون خودش نریخته تو حلقت..

سرم رو تکون دادم و یه نفس نصف لیوان رو خوردم و نفس عمیقی کشیدم:

-اخیش..چقدر خوبه..

مادرجون با رضایت لبخندی زد و گفت:

-همشو بخور..یکم دیگه اثری از حالت تهوعت نمیمونه…

تکیه دادم به سامیار و بقیه ش رو هم سر کشیدم و بعد لیوان رو دادم دست مادرجون که هنوز کنارم ایستاده بود:

-خیلی ممنون..

-نوش جونت عزیزم..بهتری؟..

-اره..خیلی خوبم..

سرش رو با لبخند تکون داد و رفت سمت اشپزخونه..

سامیار که تا الان ساکت بود انگشت هاش رو روی پیشونیم و بعد روی گونه ام گذاشت و گفت:

-خوبی عزیزم؟..

ابروهام رو بالا انداختم و با تعجب گفتم:

-خوبم..ویار داشتم..چرا تبمو اندازه میگیری؟..

عسل و سامان زدن زیر خنده و سامیار کلافه و بی قرار نگاهم کرد:

-میگم یه وقت تب نکنی..

-نه عزیزم چه ربطی داره..

دست بزرگش رو از بغل روی گوش و گونه ام گذاشت و چشم هاش رو بست و لب هاش رو به شقیقه ام چسبوند و همونجا نگه داشت….

لبخندی به سامان و عسل زدم که با محبت نگاهمون می کردن و بعد دستم رو روی دست سامیار که هنوز روی صورتم بود گذاشتم…..

انگشت هاش رو همونجا تو دستم گرفتم و اروم لب زدم:

-به خدا حالم خوبه سامیار..چرا اینقدر نگرانی؟..

جواب نداد و شقیقه ام رو بوسید و بعد با همون چشم های بسته، پیشونیش رو به جایی که بوسیده بود چسبوند و نفس عمیقی کشید….

عسل اشاره ای بهم کرد و بعد رو به سامان گفت:

-بیا بریم اون کتابی که گفتمو بهم بده..

سامان از همه جا بی خبر، با تعجب گفت:

-کدوم کتاب؟..

خنده ام گرفت و عسل چشم غره ای بهش رفت و گفت:

-همون کتابی که دیروز گفتم..

سامان گیج سرش رو تکون داد و عسل دستش رو گرفت و به زور از روی مبل بلندش کرد و با چشم و ابرو به ما اشاره کرد….

سامان تازه دو هزاریش افتاد و سریع گفت:

-اهان اون کتاب..بیا بریم..

دوتایی درحالی که می خندیدن، پچ پچ کنان از سالن رفتن بیرون…

نگاهم رو با لبخند ازشون گرفتم و چرخیدم سمت سامیار که حالش از من هم بدتر بود…

“نچی” کردم و دستش رو توی دوتا دستم گرفتم:

-سامیار چته عزیزدلم؟..

چشم هاش رو باز کرد و نگاهش رو کلافه به دور و برش چرخوند و گفت:

-چیزی نیست..بچه ها کجا رفتن؟..

-عسل یه کتاب می خواست سامان رفت بهش بده..

مکثی کردم و بعد دستش رو فشردم:

-چرا اینقدر حالت بد شد سامیار؟..من هرروز اینجوری میشم…

بی قرار و مظلومانه نگاهم کرد و لب زد:

-من چرا اینجوری شدم؟..

-چه جوری عشقم؟..

دستش رو از تو دستم کشید بیرون و تو موهاش فرو کرد و محکم چنگ زد:

-همینجوری دیگه..این حال عجیب و غریب چیه؟..

-از نگرانیه سامیار..

-تقصیره تواِ..

چشم هام گرد شد:

-مگه من چیکار کردم؟..

-همش حرفای بیخود میزنی..قول های مسخره ازم میگیری..منم میترسونی…

-سامیار من فقط..

کلافه سرش رو تکون داد:

-میدونم..میدونم..تو هم نگرانی اما حرفات عصبیم میکنه..اذیتم میکنی..میدونی چند شبه درست و حسابی نتونستم بخوابم؟..سرکار حالمو نمیفهمم..یه پرونده رو ده بار باید بخونم تا متوجه بشم چی به چیه..منو از کار و زندگی انداختی……

با غصه لب زدم:

-ببخشید..

از جاش بلند شد و درحالی که موهاش رو چنگ میزد، عصبی شروع کرد جلوم به راه رفتن…

سرم رو تکون دادم و با ناراحتی صداش کردم:

-سامیار..

یهو تو جاش ایستاد و چرخید طرفم..پایین پام، روی زمین زانو زد و دست هاش رو روی پاهام گذاشت….

با تعجب داشتم نگاهش می کردم که با یه حال عجیب و نگرانی زیادی زمزمه وار گفت:

-اگه تو یه چیزیت بشه من چیکار کنم؟..

لبخند نشست روی لب هام و دست هام رو گذاشتم دو طرف صورتش:

-من چیزیم نمیشه..حالا حالاها بیخ ریشتم..از دستم خلاص نمیشی…

دستش رو گذاشت روی یکی از دست هام و سرش رو کج کرد و لب هاش رو چسبوند کف دستم….

عمیق بو کشید و بعد بوسه ای زد و گفت:

-نامرده هرکی اعتراض کنه..

خندیدم و با اون یکی دستم موهاش رو چنگ زدم و اروم کشیدم:

-متاسفانه باید بگم حق اعتراضم ندارین..

.

سامیار هم خندید و دوباره کف دستم رو بوسید:

-مگه خرم اعتراض کنم..حاضرم هرچی دارم بدم که تو همیشه توی بغلم باشی…

-دو روز دیگه پشیمون نشی..

-نمیدونم..تا ببینیم چی پیش میاد..