دستانم را خشک کردم و کامل مقابلش ایستادم:

_ اب از سر من دیگه گذشته، میخواد چیکار کنه مگه؟ فوق فوقش طلاقم میده یا میکشتم، بیشتر ازینه؟

با تعجب مشتی به بازویم کوبید و لب زد:

_ بیشعور نشو حورا، مگه میخوای چی به یارو بگی؟ مگه راجب من نمیگی؟

سر بالا انداختم و با چشم و ابرو پذیرایی اشاره‌ای کردم:

_ نه نمیگم، برو تا مامانت شک کرده…دزدکی میرم اتاقت، منتظر گوشی‌ام!

حرفی نزد و با همان نگاه پر از نگرانی بیرون رفت، میوه‌ها را درون کاسه‌ای چیدم و روی میز گذاشتم.

از پله‌ها بالا رفتم، وارد اتاقم شدم و موبایلم را از روی تخت برداشتم، خدا میداند با چه استرسی سعی داشتم اینکار را انجام دهم!

بیرون رفتم و وقتی کسی را در سالن ندیدم وارد اتاق کیمیا شدم، خودش نبود و من هم لبه‌ی تختش نشسته منتظر ماندم.

زیاد طول نکشید که امد، رنگش پریده بود و دستانش میلرزید. سریع به سمتم امد و موبایل قباد را سمتم گرفت.

سریع گرفتم و موبایل خودم را هم روشن کردم، میان مخاطبین مشغول گشتن شدم و کیمیا ور گوشم گفت:

_ بهش گفتم یکی از مقاله‌های دانشگاه رو گوشی خودم کار نمیکنه، میخوام با گوشی تو بزنم رو لپ‌تاپ…

چیزی نگفتم، استرسش زیاد بود، من هم دست کمی از او نداشتم!

با دیدن نام وحید مکث کردم، کیمیا روی دستم خم شده و زل زده به تمام حرکاتم بود. توجهی نکردم، وارد مخاطب وحید شدم.

_ چی میگییی؟ حورااا، وحید اخه؟ بخدا به داداشم میگه…

با حرص به سمتش چرخیدم و گفتم:

_ هیسسس صدات میره بیرون، میگم نترس، وحید تنها ادم قابل اعتماد این خونواده‌س کیمیا، قباد تا حالا صدبار کار این خونواده‌رو بهش سپرده و به نحو‌ احسن انجام داده!

با حرص روی صورتم خم شد:

_ اره اره، اما برا قباد، نه برای ما…دیوونه بره به داداشم بگه چی؟ بهت انگ خیانت بزنن؟ هااا؟ چیکار میکنی؟

پوزخندم دست خودم نبود، نترس شده بودم، بدتر ازین مگر قرار بود چه به سرم بیاید؟

خم شدم و سریع شماره تماس وحید را در گوشی خودم ذخیره کردم، خارج شدم و با پاک کردن برنامه‌ی اخیر، گوشی را باز هم به دست کیمیا دادم:

_ اول اینکه حواسم هست که موقع مکالمه‌ باهاش صداشو ضبط کنم، که مبادا بعدا برخلاف میلمون چیزی به قباد بگه و کاسه کوزه سرمون بشکنه، دوما…

صاف ایستادم و با بیخیال عجیبی که از من بعید بود گفتم:

_ انگ خیانت به من هم بزنه، مگه برا قباد مهمه؟ فکر نکنم حتی اهمیت بده، نهایتش با خواست لاله جونش از خونه پرتم میکنه بیرون!

آهی کشید و به سمت در هلش دادم:

_ برو اگه کسی تو راهرو نیست منم برم اتاق خودم.

از اتاق بیرون رفت و با کمی مکث در را برایم کامل گشود و اشاره کرد بروم.

به سمت اتاق خودم رفتم، دستم روی دستگیره نشست که صدای باز شدن در اتاقشان امد.

بی اراده سر چرخاندم و با دیدن قباد که بالا تنه‌اش برهنه بود، قلبم به آتش کشیده شد.

نگاه او هم لحظه‌ای روی من مکث کرد، اما سریع رو گرفت و با صدای در اتاق کیمیا نگاهش چرخید، کیمیا که نگاه من به قباد را دید لبخند تلخی زد.

_ داداش بیا گوشیت، ممنون کارم راه افتاد.

نماندم که حرف‌هایشان را بشنوم! همان برهنه دیدنش کافی بود، قلبم آتش فشان بود، دوست داشتم دست درون سینه‌ام فرو ببرم و از جا بکنمش!

روی تخت که نشستم آه از نهادم برخاست، امل با فکر وحید سریع به خودم امدم، وارد مخاطبین شدم و شماره‌اش را لمس کردم، هنوز سر شب بود!

گوشی را کنار گوشم قرار دادم و در دورترین نقطه از در ایستادم که صدایم بیرون نرود!

یک بوق، دو بوق، سه بوق…و صدای مردانه‌اش را شنیدم:

_ الو، بفرمایید…

لب‌هایم‌ را با زبان خیس کردم:

_ سلام، اقا وحید؟

مکثی کرد و سپس با شک گفت:

_ خودمم، شما؟

آه از سینه‌ام که جهید دست خودم نبود، معرفی میکردم و…چه میشد؟ به قباد میگفت؟

_ حورام، همسر قباد دوستتون…