#پارت_۶۹۹

🌓🌓 دختر نسبتا بد 🌓🌓

من جلو راه میرفتم و اون درحالی که دستش توی دستم بود پشت سرم راه میومد.
تو همون حالت با لحنی که نشون از خستگیش میداد پرسید:

– نمیشه همین حالابگی داستان چیه !؟

واقعا نمیدونستم حرفهام رو چه جوری شروع کنم.
نمیدونم کدوم کلمات رو باید کنار هم می چیدم که تهش یه جمله ی خوب از توش دربیاد و من به اون بگم که بدونه داره پدر میشه برای هیمت بهترین راه همین بود که برگه ی آزمایش رو بزارم توی دستش!
درحالی که به دنبال خودم سمت پله ها میبردمش جواب دادم:

-نه نمیشه!

گویا کم طاقت شده بود و نمیتونست دندون روی جگر بزاره چون بازهم گفت:

-خب لااقل راهنماییم کن!

پله هارو بالا رفتم و گفتم:

-نه ! باید بیای بالا از راهنمایی هم خبری نیست

بیست سوالی هاش رو ادامه داد و اینبار پرسید:

-مگه بالا چه خبره که حتما باید بیام اونجا!؟

انگار اصلا نمیتونست طاقت بیاره که هی پشت سرهم سوال میپرسید.
منم جواب درست درمونی بهش ندادم و گفتم:

-حالا تو بیا! خودت میفهمی

باهمدیگه به سمت اتاق خواب رفتیم.
خودم دروبه داخل هل دادم و از سرراه کنارش زدم.وسط اتاق که ایستاد انگشتای دستشو به آرومی رها کردم و سمت میز آرایشی رفتم.
در سومین کشو رو کشیدم سمت خودم و پاکتی که اینبار اونجا پنهان کرده بودم رو بیرون آوردم.
قلبم تند تند تو سینه ام می تیپد.
استرسی داشتم که خودمم نمی فهمیدم از بابت چیه…
چرخیدم سمتش و دو سه قدمی جلو رفتم.
ایستاده بود و فقط منو تماشا میکرد.
نفس عمییفی کشیدم و خیره به صورتش پاکت رو به سمتش گرفتم و گفتم:

-بگیرش!

پرسشی نگاهم کرد و گفت:

-این چیه !؟

لبهامو روی هم مالیدم و جواب دادم:

-بازش کن…میفهمی!

قبل از اینکه کاغذ رو از توی پاکت بیرون بیاره،خندید و گفت:

-خداکنه ی نامه ی اخراجت باشه!

قشنگ مشخص بود از ته دل همچین حرفی رو زده.اخمی مصنوعی کردم و گله مندانه اسمشو صدا زدم:

-نیماااا واقعا که! اینقدر بدت میاد من میرم سرکار!

همومطور که کاغذ تا شده رو بیرون میاورد جواب داد:

-بدم نیماد! فقط دوست دارم تو نری همین…

دستهامو پشت کمر بردم و انگشتهامو توی هم حلقه کردمو پرسیدم:

-چرا ؟!

بجای باز کردن کاغذ جواب سوال منو داد:

-چون دوست دارم تو اونی باشه که وقتش همه اش مال خودشه!نه کسی که وقتی بهش گفتن باید بره شیفت باااااید بره …
نه کسی که تایمش مال خودش نباشه!
نه کسی که گاهی مجبوره شب شوهرشو ول کنه و بره….

گله هاش رو درک میکردم اما با رضایت خاطر نسبت به حرفه ام گفتم:

-اما من با اینن شغل احساس مفید بودن میکنم و دوستش دارم… درضمن من هنور یه دانشجوام پس دل خوش نکن به اخراجم!

لبخند زد و با بدجنسی گفت:

-پس امیدوارم از دانشگاه اخراجت کنن و بگن برو ور دل شوهرت!

بازم گله مندانه گفتم:

-بدجنس!

دیگه چیزی نگفت.نامه رو وا کرد و چشمهاش روی نوشته هاش به گردش در اومد.همزمان من با رها کردن نفس تو سینه ام آهسته آروم گفتم:

-من باردارم!