_ حرفام جواب نداشت ارسلان
من دنبال ترمیم این رابطه نیستم که باهات بحث کنم
همه چیز تموم شده

_ اگر فکر کردی دنبالت میام اشتباه کردی
برگرد روی تخت
منم مزخرفاتی که گفتی رو میذارم پای حال بدت

دلارای وارد آسانسور شد

صدای موزیک آسانسور در گوشش پیچید

قبل از اینکه در آسانسور بسته شود ارسلان خودش را به آسانسور رساند

دلارای در چشمانش خیره شد و محکم گفت :

_ دیگه نمیخوام ببینمت
زنگ نزن ، نیا خونمون ، پیام نده
بشو همون آلپ ارسلان مغروری که بهش میگفتی بالای چشمت ابروعه قهر میکرد و خط میزد
اگر ذره ای برای خودت ارزش قائلی دیگه سمت من نیا

ارسلان مشتش را به دیوار کوبید و غرید :

_ یادت رفته روز اول چطور افتادی دنبالم؟
فکر کردی تو شروعش کنی اجازه میدم تو هم تمومش کنی؟!
تا وقتی من بخوام هستی ، نخوام طوری پاک میشی که هرگز حتی اسمتم یادم نمیاد

دلارای بغضش را فرو داد :

_میتونی تهدیدم کنی که به خانوادم حرف میزنی
میتونی مجبورم کنی کنارت بمونم
میتونی زورم کنی به حرفت گوش بدم اما اگر خواستی دوباره سمتم بیای یک چیز رو فراموش نکن ارسلان
من ازت متنفرم!
دیگه این رابطه رو نمیخوام
اگر اومدب بدون داری خودتو به دختری آویزون می کنی که روزی پست زده!

در آسانسور بسته شد

همه چیز تمام شده بود

دلارای دستش را جلوی دهانش گرفت و هق زد

با صدایی بلند

چنان زار میزد که انگار عزیزش را از دست داده بود

همینطور هم بود

هنوز عاشق ارسلان بود

هنوز با بستن چشمانش تصویر صورت او را می دید

هنوز بوی بدنش را ، موهایش را و گرمی دستان مردانه اش را می توانست تصور کند

هنوز هم با چند دقیقه ندیدنش دلتنگش می شد و با شنیدن صدایش ضربان قلبش بالا می رفت

بلندتر زار زد

هنوز هم دیوانه وار عاشق ارسلان بود اما دیگر نمیخواستمش

دستانش را مشت کرد و با گریه زمزمه کرد :

_ من عاشق ارسلانی هستم که تو ذهنم برای خودم ساختم نه ارسلانی که با بی رحمی نابود می‌کنه

از خانه بیرون زد

نگاه سنگین نگهبان را احساس می‌کرد اما توجهی نکرد

بار بعدی وجود نداشت

دفعه آخر بود که او را اینجا می‌دیدند پس اهمیتی نداشت که چطور نگاهش می کردند ، چطور برایش دل می‌سوزاندند و چطور از او رو برمی گرداندند

هیچ چیز دیگر تکرار نمی شد

_خانوم؟

پاهایش از حرکت ایستاد

صدای راننده ارسلان بود

_ من میرسونمتون خونه

صدایش از شدت گریه گرفته بود

_ نیازی نیست

_ آقا دستور دادند همراهیتون کنم تا خونه

دلارای پوزخند زد :

_خب اون آقا ، آقای توئه نه آقای من!
پس دلیلی نداره مثل تو هرچی که گفت چشم بگم مگه نه؟

حرصش را سر راننده بدبخت خالی می‌کرد

بر خلاف انتظارش مردبا خونسردی لبخند کمرنگی زد :

_درسته ولی با حالی که دارید بعید میدونم بتونید تو خونه برسید
اجازه بدید من ببرمتون
بزارید کمکتون کنم

دلارای با شک نگاهش کرد

مرد ادامه داد :

_وضعیتتون خوب نیست
ممکنه آدم درستی به پستتون نخوره

دلارای بی‌میل صندلی عقب سوار شد

حوصله دردسر جدیدی را نداشت

تا همین جا هم برایش کافی بود

حتی نمی خواست فکر کند در خانه چه چیزی در انتظارش است

تمام مدت خیره به فضای بیرون اشک ریخت

راننده چند قدم مانده به کوچه‌یشان ایستاد

زیر لب زمزمه کرد :

_ مرسی

خواست بیاد شود که دستمال کاغذی جلوی صورتش قرار گرفت

_ صورتتو پاک کن

آب دهانش را فرو داد

دستمال را گرفت و صورت اشک آلودش را پاک کرد

گونه هایش می سوخت

احتمالاً کبودی و زخم هایی هم داشت

درست به یاد نمی آورد

ذهنش کار نمیکرد

حتی اگر اطلاعات شخصی اش را هم می‌پرسیدند نمی توانست درست جواب دهد

مرد آرام گفت :

_ امیدوارم بار آخری باشه که از خونه ارسلان میرسونمت

دلارای بهت زده نگاهش کرد

مرد آینه را روی صورتش تنظیم کرد و ادامه داد :

_ برو پیش خانوادت
هر چقدر هم بد ،هر چقدر هم بی مهر و با افکار بسته ، بازم اونا پدر و مادرتن
اگر زمانی خواستی با پسری باشی یادت باشه قدرت رو بدونه
تو برای ارسلان سن گریزه‌ای هستی که برای سرگرمی هر چند وقت با کفش جلوتر هلش میده و به قل خوردنش میخنده
نذار این اتفاق بیفته
نذار کسی به این چشم بهت نگاه کنه
بذار اگر الپ‌ رسلان میخوادت قبلش بدونه ارزشش بیشتر از ایناست که به چشم سرگرم‌کردنش بهت نگاه کنه

بغضش را فرو داد و به نشانه تایید سر تکان داد

اگر دهان باز میکرد بغضش منفجر می شد و نمی توانست جلوی اشک هایش را بگیرد