محکم کوبیدم به در که کمرم درد گرفت اما آخ نگفتم
_میتونم همینجا بکشمت ، زنده زنده آتیشت بزنم کی میتونه جلومو بگیره ؟ تو؟ تویی که عددی نیستی؟
با حالت تمسخر نیشخند زدم :
_ من که نه ، من عددی نیستم اما وقتی قراره وسایلمو جمع کنم برم خونه ی جناب کامرانی فکر میکنی دیر برسم نگران نمیشن؟ بیان ببینن جسدمم نیست بیخیال نمیشن بخصوص که تو ، تویی که ادعای زرنگیت میشه جلوی سه نفر منو تهدید کردی ، من عددی نیستم اما جناب کامرانی چی؟ تا جایی که اطلاع دارم قدرتش از تو یکی بیشتره ، حرص و عصبانیتی ک از تو داره بخاطر دخترش میتونه به وسیله من حل کنه ، بیوفته دنبالت میندازت گوشه ی زندان
کوبیدم تخت سینش :
_ میبینی توام عددی نیستی
از سرخ بودن چشاش و برجسته شدن رگ گردنش معلوم بود تا چه حد حرصیه
محکم مشتشو کوبید دیوار کنارم ، اون مشت اگه به من میخورد قطعا ناقص میشدم حرصی دادی زد و پشتشو کرد بهم یهو برگشت گلومو گرفت
_میکشمت دردسرشم به جون میخرم
سعی کردم دستاشو از رو گردنم بردارم اما نمیتونستم حالت خفگی بهم دست داد ، ذره ذره داشتم جون میدادم دستشو برداشت
_بخوام بکشمت هیچ کاری نمیتونی کنی بچه
نفس عمیق و پی در پی میکشیدم نفسم که سر جاش اومد تمام خشمم و نیرومو به کار گرفتم و کوبیدم تو صورتش :
_منی که میگی عددی نیستم تونستم بزنم تو صورتت حتی هنوزم میتونم ،
و برای بار دوم از حیرتش استفاده کردم و محکم کوبیدم تو صورتش
انگار جنون بهش دست داده باشه دستشو برد بالا حالت مشت ، اشهدمو خوندم میدونستم زندم نمیذاره قبل اینکه دستش فرود بیاد سمتم صدای در اومد و پشت بندش صدای آوا
_رسپینا بدو دیگه آرام میگه وسیله زیادی نیوردی چقدر طولش میدی
با لبخند موفقیت آمیزی زل زدم تو چشمای امیر و ابرو بالا انداختم با اروم ترین لحن ممکن حرف زدم :
_نظرت چیه قبل مرگم خاندان کامرانی رو بندازم به جونت؟
اگه آوا میومد تو اینجا جنجال بپا میشد اما من اینو نمیخواستم ، من میخواستم بچزونمش و به راحتی برم
_لو نمیدی من اینجام فهمیدی؟
دوباره صدای در بلند شد
_رسپی داخلی ؟ چرا جواب نمیدی ؟
_اومدم آوا صبر کن دستم بنده الان میام در رو باز میکنم
تو چشمای امیر نگاه کردم و هولش دادم پشت در و نذاشتم حرف بزنه در رو باز کردم
_یکم پذیرش درگیر بودم اول الان وسایلو جمع میکنم
_بذار بیام‌کمک
قبل اینکه کفشاشو دراره جلوشو گرفتم
_نمیخاد بابا ، کمن وسایلم ، کفش پوشیدن تو طولانی تره همینجا وایس جمع کنم وسایلو .
تک تک وسایلمو جمع کردم با دقت نگاه کردم چیزی رو جا نذاشته باشم
_دیر کردی نگران شدم گفتم نکنه اون امیر گور به گور شده اومده باشه اینجا
_نه بابا ، تهشم بیاد اینجا ، طبل تو خالیه فقط تهدید خالی میکنه و هیچ پخی نیس الکی بزرگش کردی
صدای خنده آوا بلند شد و من ادامه دادم
_تو الان نباید افسرده باشی ؟ خیر سرت شکست عشقی خوردیا
_شکست عشقی چیه بابا ؟ خوبه تو یکی میدونی من از سر علاقه ازدواج نکردم دیدم ظاهرش خوبه قبول کردم ، بعد ها خوشم اومدا اما با خیانتش گذاشتمش کنار.
_آوا دارم به عقلت شک میکنم ، از روی ظاهر؟ مگه ظاهرش خوبه؟ بیشتر از یه دختر عمل و بوتاکس و کوفت و زهرمار داشته همین کارارو روی خر انجام بدی قشنگ تر از اون میشد ، حتی اگه با خر نامزد میکردی خوشحالتر میشدم تا با این مرتیکه
آوا بلند بلند میخندید امیر از سرخی رد کرده بود به بنفش مایل شده بود ، اگه یکم دیگ ادامه میدادم جلو چشم آوا سرمو میذاشت رو سینم وسایلو برداشتم رفتم سمت در
_خب میتونیم بریم
در رو بستم قفل کردم اول رفتیم سمت پذیرش تا کلید رو تحویل بدم
_تو کی وقت کردی موهاتو رنگ کنی ؟ آرام گفت تو اتاق زندانی شدی و وضع خرابه مثلا
لبخند زد :
_همش نقشه بابام بود ، بهم باور داشت اما میخواست واکنش و رفتار امیر رو در نظر بگیره و همون روز که رسیدم رفتم رنگ کردم شبش با بابام حرف زدم که مثلا کشید به بحث و زندونی کردن و اینا .
هوم کشیده ای گفتم
موهاشو لایت عسلی تیره و روشن کرده بود

«آوا»