فلش بک ♡

(رسپینا)
بالاخره با کلی حرف زدن کلی تلاش تونستم خانوادمو راضی کنم خونه مجردی بگیرم با دوتا از همکلاسیام ، بخاطر شهر کوچیکی که قبلا توش زندگی میکردم و هنوزم خانوادم اونجا مستقر بودن این جور چیزا رو عیب میدونستن و بعد دو ماه تلاش مامانم راضی شد ، بابام مثله همیشه موافقت کرده بود با یاد آوری حرفش لبخند زدم :
_من همیشه پشتتم باباجون ، میخوای مستقل شی خونه بگیری با پول خودته منم موافقم دخترم فقط مواظب خودت باش.
بابت نگرانیش بهش حق میدادم من توی شهر خودمون بیرون نمیرفتم سخت ارتباط میگرفتم و خانوادم همیشه نگرانم بودن که چطور تو جامعه ای که اکثر افرادش گرگ هستن تو لباس بره قراره دووم بیارم ولی خب این چیزا باعث نمیشد از خوشحالیم کم شه ، با ذوق نگاهمو دور تا دور خونه چرخوندم درسته همش ۵۰ متر بود اما اینکه با پول و تلاش خودم بود بیشتر منو سر وجد میاورد ، از در که وارد میشدی پذیرایی مربع شکل که یه فرش نه متری سفید و کرم بود مبلای خاکستری با پایه های استخون رنگی و بالشتک های یاسی در کنار تراس دیوار سمت راست بود و پنجره های بزرگ داشت یه پرده سراسری بزرگ سفید رنگ و کناره هاش رنگ یاسی یه میز ناهارخوری ۴ نفره نزدیک در تراس دو تا اتاق که یکیش برای من بود یه تخت کنار پنجره به رنگ سفید با روتختی سفید و نارنجی و پرده اتاقم سفید و نارنجی بود میز کارم رو به روی تخت بود و قفسه کتابام بالای میز به کار رفته بود میز آرایشیم و کمد لباسام سمت راست تخت بود و فرش سفید و نارنجیم پهن بود و اتاق تقریبا میشه گفت جای خالی نداشت ، با لذت نشستم لباسام رو مرتب وصل کردم داخل کمد ، تک تک کتابام رو داخل قفسه چیدم و همه ی وسایلمو چیدم ، صدای زنگ بلند شد یعنی بالاخره آوا و آرام که خواهر بودن اومدن ، درو باز کردم تا اومدن داخل همو بغل کردیم و صدای جیغ جیغمون از خوشحالی بلند شد ، آرام و آوا قرار بود توی یه اتاق باشن و وسایل اون اتاق رو سفید لیمویی گرفته بودن ، تا اونا مشغول چیدن وسایلشون بشن قصد داشتم آشپزی کنم و کمی حرف بزنیم
_بچه هاااااا ناهار چی میخورید ؟
صدای جفتشون همزمان بلند شد : پیتزا
_باشه فقط زودتر وسایلتونو بچینین بیاین کمک
از اونجایی که زیاد خوراکی نخریده بودیم هنوز درست کردن پیتزا کنسل بود خیلی عادی تخم مرغ و گوجه در اوردم که املت درست کنم
_صداااا (از اونجایی که یکم فقط یکم مردم آزار بودم به آوا میگفتم صدا ) فردا میخوای چه غلطی کنی ؟
_رسپینااااا یه بار عین آدم اسممو بگو بفهمم تلفظشو بلدی هی میگه صدا ، صدا و زهرمار صدا و درد صدا و کوفت
با غرغرای آوا خنده ی منو و آرام بلند شد، آوا دمپایی به دست افتاد دنبالم چنان جیغی کشیدم که خودمم داشتم کر میشدم اما آوا بیخیال نمیشد دور مبلا میچرخیدیم ، کنار میز ناهار خوری که رسیدم دمپایی رو پرت کرد جا خالی دادم که صدای شکستن شیشه ی در تراس نشون میداد که باید امروز بیوفتیم دنبال شیشه ساز ، نگاه هم دیگه کردیم و قهقه زدیم ، زیادی سرخوش بودیم و به نوعی میشد گفت امروز هیچی نمیتونست حالمونو خراب کنه‌‌ .

■□■□■□■□■□■□

قرار بود کمی استراحت کنیم و بریم دنبال شیشه ساز ، روی تختم دراز کشیدم نگاهمو دوختم به کتابا ، به اجبار مامانم و دوتا خواهرام رفتم رشته تجربی سال اول به راحتی پرستاری و هوشبری و زیر مجموعه های پزشکی رو میوردم اما نذاشتن انتخاب رشته کنم و یه سال کذایی خونه نشین شدم و بیشتر از قبل خوندم ، در صورتی که علاقه ی شدیدی به دکوراسیون داخلی داشتم ، بخاطر علاقه ای که داشتم بخش فروشنده یه بوتیک مشغول به کار بودم تا بتونم هزینه آموزشش رو به دست بیارم ، هرچند تا الان هم خیلی کار کردم تا تونستم این خونه رو بگیرم هرچند نصف ، بخاطر رتبه خوبی که توی کنکور به دست آورده بودم مشاوره تحصیلی شده بودم ، توی بوتیک مشغول به کار بودم و سخت تلاش میکردم ، نه پدرم خیلی پولدار بود که قشر مرفه به شمار بیام نه خیلی فقیر که تو قشر فقر محسوب شم ، در حد متوسط بودیم ، به پهلو چرخیدم و سعی کردم بخوابم که غروب کلی کار و برنامه داشتم و باید انجام میدادم