منتظر بودن زودتر دکتر از اتاق بیرون بیاد تا بتونن خودشون برن پیشش…

بالاخره می تونستن بدون هیچ مانعی پرند رو ببینن و باهاش حرف بزنن…

دل هرکدومشون یک جوری بی قراری می کرد و از دلتنگی زیاد داشتن دیوونه میشدن…

انگار ساعت هم باهاشون لج کرده بود که هر یک دقیقه براشون به اندازه ی یک روز می گذشت…

سورن کلافه نفسی کشید و با پاش روی زمین ضرب گرفت…

هیچکدوم نمی تونستن نگاه از در اتاق بگیرن تا اینکه بالاخره دستگیره ی در چرخید و صدای باز شدن در اتاق اومد….

همشون جز مهتاب خانوم از جا کنده شدن و هجوم بردن سمت دکتر…

دکتر لبخندی بهشون زد و گفت:
-حالش خوبه..همه ی علائمش نرماله..

سورن با بی قراری سرتکون داد و گفت:
-می تونیم ببینیمش؟..

-بله اما خیلی کوتاه..لطفا خسته ش نکنین..

همشون سر تکون دادن و دکتر با لبخندی از کنارشون رد شد و رفت…

بدون حرف نگاهی به همدیگه انداختن و نمی دونستن چطوری برن داخل و چکار باید بکنن…

دنیز نگاهش رو بینشون چرخوند و با بغض گفت:
-بریم زودتر تورو خدا..دیگه طاقت ندارم..

کیان سری به تایید تکون داد و سورن چرخید و به مهتاب خانوم نگاه کرد…

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [22/08/1401 11:03 ب.ظ]
#پارت1472

هنوز داشت دعا می خوند و با صورتی خیس از اشک بهشون نگاه می کرد…

سورن با قدم های اهسته به طرفش رفت و دستش رو گرفت و درحالی که کمک می کرد از جاش بلند بشه گفت:
-بیایین بریم مادرجون..دیگه تموم شد..می تونیم با خیال راحت بریم ببینیمش…

مهتاب خانوم جفت دست هاش رو به طرف بالا گرفت و با گریه زمزمه کرد:
-خدایا شکرت..

با کمک سورن و با پاهایی که انگار تحمل وزنش رو نداشتن جلو رفت…

کیان لبخندی بهشون زد و در اتاق رو باز کرد..

مهتاب خانوم با ناتوانی چنگی به لباس سورن از روی بازوش زد و با شوق قدم داخل اتاق گذاشت…

پرند که بیدار بود، با صدای باز شدن در و صدای قدم هاشون، سرش رو چرخوند و با دیدن مادرش و سورن اشک تو چشم هاش جمع شد….

ماسک اکسیژش هنوز روی صورتش بود و دستی که توی گچ نبود و سرم بهش وصل بود رو به سختی به طرف صورتش برد و اروم ماسک رو پایین اورد….

نگاه مادر و دختر پر از اشک بهم خیره مونده بود..

پرند با صدایی خش دار و به شدت گرفته، خیلی اروم لب زد:
-مامان..

مهتاب خانوم با شنیدن صداش جون تازه ای گرفت و خودش رو از سورن جدا کرد و پرواز کرد به طرفش:
-جون مامان..دخترکم..

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [24/08/1401 09:12 ب.ظ]
#پارت1473

خودش رو به تخت رسوند و دست هاش رو دو طرف صورت پرند گذاشت…

اشک های پرند با شدت بیشتری روی صورتش فرو ریخت و با همون صدای خش دار و دو رگه که حاصل روزها خوابیدنش بود تکرار کرد:
-مامان..

مهتاب خانوم خم شد روش و شروع کرد به بوسیدن سر و صورتش:
-جون دلم..عزیزم..قربونت برم..مادر فدات بشه چه بلایی سرت اومد..الهی بمیرم و تورو اینطوری نبینم…

صدای گریه ی دردناک و سوزناکشون اشک همه رو دراورد..

سورن پشتش رو بهشون کرد تا شاهد حال و اوضاع مظلومانه شون نباشه…

البرز و کیان به دیوار تکیه دادن و با چشم و صورتی هایی خیس نگاهشون می کردن…

دنیز هم با گریه ای بلند خودش رو به طرف دیگه ی تخت رسوند و دست پرند رو توی دستش گرفت و زار زد:
-خواهرجونم..الهی بمیرم برات..الهی بمیرم..

مهتاب خانوم سرش رو بلند کرد و با ناباوری دست هاش رو روی صورت پرند می کشید تا باور کنه خواب نیست….

تند تند اشک های پرند رو از روی صورتش پاک کرد و نالید:
-گریه نکن..گریه نکن دردت به جونم..تموم شد..دیگه تموم شد..جات امنه…

موهای اشفته ی پرند که از زیر روسری بیمارستان بیرون زده بود رو نوازش کرد و زار زد:
-خاک بر سرم..خاک بر سر من که نتونستم مواظبت باشم..خدا لعنتشون کنه چه بلایی سرت اوردن..الهی بمیرم….

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [28/08/1401 10:35 ق.ظ]
#پارت1474

پرند درحالی که اشک هاش تند تند پایین می اومد، با نگرانی به مادرش نگاه کرد و گرفته گفت:
-خوبم مامان..خوبم..

نفسش گرفت و نتونست ادامه بده و دنیز با وحشت نگاهش کرد و گفت:
-چی شد؟..پرند چی شد؟..حالت خوبه؟..

مهتاب خانوم با ترس نگاهش کرد و نالید:
-چی شدی مادر؟!..

سورن با شنیدن حرف هاشون، به سرعت چرخید و با قدم های بلند به طرفشون رفت…

دنیز رو کنار زد و با ترس و دستپاچه خم شد و ماسک اکسیژن رو دوباره روی دهن و بینی پرند گذاشت…

دستش روی ماسک اکسیژن موند و با ترس به صورت پرند خیره شد…

پرند که چشم هاش رو بسته بود و نفس نفس میزد، با اومدن ماسک اکسیژن روی صورتش راحت تر تونست نفس بکشه….

مهتاب خانوم چادرش رو روی صورتش کشید و شونه هاش از گریه لرزید…

داشت با دیدن حال پرند سکته می کرد و احساس ناتوانی داشت و نمی تونست پرندش رو توی این حال ببینه….

البرز و کیان هم جلو اومده بودن و با ترس به پرند خیره شده بودن که حالا اروم تر نفس می کشید و بهتر شده بود….

نگاه همشون به پرند بود که اروم لای چشم های خیس و قرمزش رو باز کرد و نگاهش چرخید سمت سورن….

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [29/08/1401 10:11 ب.ظ]
#پارت1475

چونه ش لرزید و از زیر اکسیژن اسمش رو بی صدا لب زد…

دست سورن روی ماسک لرزید و بغضش رو بلعید و اهسته گفت:
-جون سورن..

بغض پرند ترکید و با گریه تو چشم های خیس سورن خیره شد…

سورن قطره اشکی که روی صورتش ریخته بود رو پاک کرد و بی قرار لب زد:
-گریه نکن قربونت برم..

پرند سرش رو اروم به دو طرف تکون داد و چشم های خیسش رو بست…

سورن نفس بلندی کشید و قدمی عقب رفت..

دوست داشت سر دردناکش رو به دیوار بکوبه و خودش رو خلاص کنه…

دستی به صورتش کشید و موهاش رو چنگ زد و دوباره پشتش رو به پرند کرد…

طاقت دیدن این حالش رو نداشت و چیزی تا دیوونه شدنش باقی نمونده بود…

البرز و کیان هم جلوتر اومدن و دور تخت ایستادن و دنیز هم لبه ی تخت نشست و دستش رو نوازش وار روی گچ دست پرند کشید و با گریه گفت:
-خوبی عزیزم؟..درد نداری؟..

پرند چشم هاش رو باز کرد و سرش به منفی تکون داد…

البرز با نگاهی لرزون به پرند نگاه کرد و گفت:
-خوبی خواهر کوچولو؟..

نگاه پرند به سمت البرز و کیان چرخید و با دیدن چشم های خیس و قرمزشون، دلش برای دوتا مرد حمایتگر همیشگی زندگیش لرزید….

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [01/09/1401 11:04 ب.ظ]
#پارت1476

سعی کرد لبخند بزنه اما نتونست و فقط سرش رو به تایید تکون داد…

کیان غمگین نگاهش کرد و اهسته گفت:
-مارو کشتی پرند..مارو کشتی..

پرند با گریه نگاهش کرد و با همون نگاهش، تمام درد و غصه هاش رو تو نگاه کیان ریخت…

کیان با درد چشم هاش رو بهم فشرد و اون هم طاقت نیاورد و سرش رو چرخوند…

پرند دستش رو روی دست مهتاب خانوم گذاشت و سعی کرد با این کارش ارومش کنه…

مهتاب خانوم که دستش رو حس کرده بود، چادر رو از روی صورت غرق اشکش کنار زد و دستش رو گرفت و گفت:
-جونم دخترم..جونم عزیزدلم..عمر مادر..

پرند از زیر همون ماسک اکسیژن با صدای ارومی، بریده بریده گفت:
-گریه..نکن..مامان..حالم..خوبه..

مهتاب خانوم دستش رو نوازش کرد و با عشقی مادرانه گفت:
-تو خوب باش..تو خوب باش مادر..دیگه هیچی مهم نیست..فقط تو خوب باش…

پرند با بی حالی چشم هاش رو باز و بسته کرد و بعد نگاهش رو اروم به طرف سورن چرخوند که هنوز پشت بهش ایستاده بود….

با نگرانی نگاهش کرد و بعد همون نگاه نگرانش رو سوالی به طرف دنیز چرخوند…

دنیز نیم نگاهی به سورن کرد و بعد خم شد سمت پرند و اروم تو گوشش گفت:
-بعدا حرف میزنیم..فقط همینو بدون این چند روز هزاربار مرده و زنده شده…

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [02/09/1401 10:53 ب.ظ]
#پارت1477

قلب پرند لرزید و با نگرانی بیشتری به سورن نگاه کرد و از اینکه نمی تونست صداش کنه و ارومش کنه، گریه ش شدت گرفت….

مهتاب خانوم اشک های پرند رو پاک کرد و چون متوجه ی حال و نگرانیش شده بود اهسته گفت:
-درست میشه مادرجون..همه چی درست میشه..تو فقط زودتر خوب شو…

پرند نگران به مهتاب خانوم نگاه کرد و سرش رو تکون داد…

اتاق بوی غم و ناراحتی گرفته بود و هیچکدوم نمی تونستن حال و هوای غمگین اتاق رو عوض کنن…

حتی البرزی که همیشه چیزی داشت تا حال همه رو عوض کنه هم سکوت کرده بود و توانی برای خوب کردن بقیه نداشت….

کیان هم فقط کمی دلش اروم گرفته بود و دیگه حالی برای رسیدگی به بقیه نداشت…

سورن اما از همه داغون تر بود و فقط به فکر این بود که زودتر کسایی که همچین کاری با پرند کرده بودن رو پیدا کنه….

حتی نمی تونست به پرند توی این حال و اوضاع نگاه کنه..با دیدنش میمرد و زنده میشد…

مهتاب خانوم و دنیز با مهربونی صورت و دست های پرند رو نوازش می کرد و هردفعه یکیشون خم میشد و سر و صورتش رو می بوسید….

هیچکدوم حرفی برای گفتن نداشتن و فقط توی دلشون مرتب خدارو شکر می کردن…

سکوت کل اتاق رو گرفته بود تا اینکه تقه ی ارومی به در خورد و و نگاه همه به سمت در کشیده بود….

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [03/09/1401 10:55 ب.ظ]
#پارت1478

در اروم روی پاشنه چرخید و هیبت سرگرد با اون لباس نظامی و پر ابهت توی چارچوب در قرار گرفت…

سورن با تعجب نگاهش کرد و جلو رفت:
-سلام جناب سرگرد..

سرگرد قدم داخل اتاق گذاشت و جواب سلام سورن و بقیه رو داد…

لبخنده خشکی به پرند زد و کنار تخت ایستاد و گفت:
-حالتون چطوره؟..بهترین انشالله؟..

پرند چشم هاش رو باز و بسته کرد و با بی حالی از زیر ماسک تشکر کوتاهی کرد…

سورن خودش رو به کنار سرگرد رسوند و گفت:
-اتفاقی افتاده؟..

-نه چیزی نشده..فقط خواستم حضوری حال خانوم پارسا رو بپرسم..و اگه حالشون مساعده چندتا سوال ازشون داشتم….

سورن نفسی کشید و گفت:
-تازه به بخش منتقل شده..به نظرتون زمان مناسبیه برای سوال پرسیدن؟…

-با دکترش صحبت کردم گفت مشکلی نیست..

بعد نگاهش رو به پرند دوخت و گفت:
-دخترم اگه حالت خوبه چندتا سوال ازت بپرسم..

پرند با ترس نگاهش کرد و بعد نگاهش رو به سمت سورن چرخوند…

سورن لبخند محوی زد و گفت:
-نترس..فقط چندتا سوال میپرسن..اگه حالت خوب نیست باشه برای یه وقت دیگه…

سرگرد هم سری به تایید تکون داد و گفت:
-خسته ت نمیکنم..اگه نتونستی میذاریم واسه بعد..

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [05/09/1401 10:22 ب.ظ]
#پارت1479

پرند سری به تایید تکون داد و قبول کرد..

سورن به البرز و دنیز نگاه کرد و بعد با اشاره ازشون خواست مهتاب خانوم رو بیرون ببرن…

دنیز به سمت مهتاب خانوم رفت و گفت:
-خاله جون بیایین ما بریم بیرون یه هوایی بخوریم تا کار جناب سرگرد تموم میشه…

مهتاب خانوم با استرس به پرند نگاه کرد و گفت:
-حالت خوبه؟..

پرند دوباره دستش رو بالا برد و ماسک رو اروم پایین کشید و با بی حالی گفت:
-خوبم..نگران نباش..

مهتاب خانوم دستی به سر پرند کشید و خم شد پیشونیش رو بوسید…

با کمک دنیز از جاش بلند شد و گفت:
-من همین بیرونم..کارشون تموم شد برمی گردم..

پرند سری به تایید تکون داد و دنیز و البرز، مهتاب خانوم رو بیرون بردن و در اتاق رو بستن…

سرگرد جلوتر رفت و پایین تخت ایستاد و با اون نگاه پرابهت به پرند نگاه کرد و گفت:
-به خودت فشار نیار..نمی خوام خسته بشی یا حالت بد بشه..هرجا احساس کردی حالت خوب نیست بگو تمومش کنم و بذارم واسه بعد….

پرند سرش رو تکون داد و زبونش رو روی لب خشک شده و ترک خورده ش کشید:
-چشم..

-خوبه..حالا ازت میخوام اون روزی رو که از خونه بیرون رفتی برام تعریف کنی..به چه دلیل از خونه خارج شدی؟….

گـــ🔞ـردابــــ🔥ــ, [06/09/1401 10:33 ب.ظ]
#پارت1480

نگاه پرند به سمت سورن چرخید و با نگرانی نگاهش کرد..

سورن به سختی دوباره لبخند زد و گفت:
-نگران هیچی نباش..خوب فکر کن و راحت به سوالات جناب سرگرد جواب بده..از هیچی نترس عزیزم…

پرند همون نگاه نگرانش رو به سمت سرگرد چرخوند و خش دار و بی حال گفت:
-رفتم با پسرعموم صحبت کنم..

-چرا؟..به چه دلیل خواستی باهاش صحبت کنی؟..

پرند چشم هاش رو بست و لب هاش رو بهم فشرد..

اخم هاش کمی توی هم رفت و با مکث چشم هاش رو باز کرد و لب زد:
-نمی دونم..

چشم های سورن و کیان گرد شد و نگاه سرگرد به سمت سورن چرخید…

سورن هم به سرگرد نگاه کرد و گیج و سوالی سرش رو تکون داد…

اخم های سرگرد توی هم رفت و دوباره به پرند نگاه کرد و گفت:
-چطور نمی دونی؟..یادته داشتی میرفتی پیش پسرعموت اما دلیلشو نمی دونی؟…

پرند چشم هاش رو روی هم فشرد و کمی فکر کرد و بعد سردرگم به سرگرد نگاه کرد و گفت:
-یادم نیست..

سورن موهاش رو چنگ زد و حیرت زده گفت:
-پرند..یعنی چی یادت نیست..چرا داشتی می رفتی پیش اون؟…

اشک تو چشم های پرند جمع شد و مظلومانه به سورن نگاه کرد و با بغض گفت:
-به خدا یادم نیست..