سوگل که دستش همچنان روی شکمش بود، سری به تاسف تکون داد…

سامان هم از خدا خواسته، سریع در ماشین رو برای عسل باز کرد و با عجله گفت:

-بریم بریم..

عسل با چشم های گرد شده گفت:

-بذار خدافظی کنم..

سامان دستی برای ما تکون داد و گفت:

-از طرف من و عسل خدانگهدار همگی..شبتون بخیر…

بعد عسل رو هول داد سمت در باز ماشین و گفت:

-من جای دوتامون خداحافظی کردم..بشین بریم..

عسل با فشار دست سامان به سختی تو ماشین نشست و گفت:

-وا سامان..چرا اینطوری میکنی؟!..

سامان در رو بست و سریع ماشین رو دور زد و درحالی که خودش هم می نشست گفت:

-سامیار مامانم برسون خونه..خداحافظ همگی..

با خنده سر تکون دادم و به دور شدن ماشین نگاه کردم…

جدی جدی، سریع و به زور دختره رو برد و حتی اجازه نداد ما حرف بزنیم…

سورن بلند خندید و سامیار هم یکی از اون خنده های نادرش رو نشون داد و گفت:

-خاک تو سر هولت مرد..

فاطمه خانم درحالی که میومد سمت ما، با خنده رو به سامیار گفت:

-اینقدر اذیتشون نکن..حتما خودتو یادت رفته..

#پارت۱۶۹۰

بعد جلوی ما ایستاد و دستی به بازوی سوگل کشید…

اخم هاش کمی توی هم رفت و با نگرانی گفت:

-خوبی مامان جان؟..رنگت بدجور پریده..

اخم های سامیار هم فوری توی هم رفت و اون یکی بازوی سوگل رو گرفت و چرخوندش سمت خودش و گفت:

-رنگش پریده؟!..

سورن هم با نگرانی نزدیک شد و سامیار با دقت نگاهش رو تو صورت سوگل چرخوند و گفت:

-خوبی سوگل؟..

سوگل دستش رو محکم تر به شکمش فشرد و با لبخند بی حالی گفت:

-خوبم..حتما از خستگیه..یکم بخوابم خوب میشم..

نگاه من همچنان به دستش بود که شکمش رو با حالتی نگران و محافظتی گرفته بود…

نیم قدم جلو رفتم و گفتم:

-درد داری؟..

نیم نگاهی بهم کرد و گفت:

-نه خوبم..خیلی سر پا بودم باید دراز بکشم..

سورن با نگرانی گفت:

-راستشو بگو سوگل..اگه درد داری بریم بیمارستان؟…

سوگل با همون رنگ و روی پریده لبخند رد:

-نه عزیزم نیاز نیست..خوبم..

سامیار به تکاپو افتاد و تند تند گفت:

-بریم دیگه..امروز خیلی سرپا وایسادی و رقصیدی..هی میگم مواظب خودت باش..چقدر بگم الان باید بیشتر حواست باشه..من میتونم به دیوار حرف حالی کنم اما به تو نه..وایسا برم ماشینو بیارم جلو…..

#پارت۱۶۹۱

همینطور که غر میزد، دوید سمت ماشینش که کمی دورتر بود…

سورن سری تکون داد و اون هم غر زد:

-راست میگه دیگه..چرا مواظب خودت نیستی..

سوگل لبخندش رو عمیق تر کرد و گفت:

-به خدا خوبم..فقط یکم خسته شدم..

فاطمه خانم با نگرانی گفت:

-مطمئن باشم؟..اگه خوب نیستی یه سر میریم بیمارستان خیالمون راحت میشه…

-نه به خدا نیاز نیست..

فاطمه خانم با همون اخم های درهم و نگرانی تو صورتش سر تکون داد…

سامیار با ترمز شدید و وحشتناکی، ماشین رو جلومون نگه داشت و پرید پایین و دوید سمت سوگل….

دستش رو دورش انداخت و بردش سمت ماشین و سورن هم طرف دیگه ش ایستاد و یک دستش رو روی کمر سوگل گذاشت و دوتایی با احتیاط بردنش سمت ماشین…..

سوگل با خنده نگاهشون کرد و گفت:

-چرا اینطوری میکنین..بابا حالم خوبه..

سامیار دندون هاش رو روی هم فشرد و غرید:

-ساکت..

سوگل سری تکون داد و وقتی تو ماشین نشست گفت:

-مامان بیا بریم..

سورن از ماشین فاصله گرفت و گفت:

-من میرسونمشون..شما زودتر برین خونه..

سامیار نشست پشت فرمون و گفت:

-اره اره..مامان تو با سورن برو..من زودتر این دختر کله شقو برسونم خونه یکم دراز بکشه…