فاطمه خانم با نگرانی گفت:

-باشه مامان شما برین..بهتر شد به منم خبر بدین، اینطوری خوابم نمیبره…

سامیار سر تکون داد و سوگل از داخل ماشین دوباره گفت:

-نگران نباشین خوبم..

صدای سامیار رو از بین صدای موتور ماشین شنیدم:

-ساکت شو..من میدونم تو اخرش…

ماشین حرکت کرد و دیگه ادامه ی حرفش رو نشنیدیم…

فاطمه خانم سری تکون داد و گفت:

-الان تا خوده خونه خون به دل بچه میکنه..

بعد به ما نگاه کرد و گفت:

-بیایین بریم مامان جان..زحمت منم افتاد گردن شما…

رفتیم سمت ماشین و سورن گفت:

-این چه حرفیه..شما رحمتین..

من هم لبخندی به چهره ی مهربون و نگرانش زدم و سرم رو به تایید تکون دادم…

هرچقدر تعارف کردم قبول نکرد روی صندلی جلو بشینه و من هم با اصرار روی صندلی عقب، کنارش نشستم….

سورن ماشین رو روشن کرد و درحالی که راه میوفتاد، نچی کرد:

-خیلی نگران سوگلم..یه وقت چیزی نشه..

از تو اینه وسط به اخم های درهمش نگاه کردم و درحالی که خودم هم نگران بودم گفتم:

-نه اگه خیلی حالش بد بود بهمون می گفت..خودش بیشتر از ما حواسش هست…

بعد برای تایید حرفم به فاطمه خانم نگاه کردم که سری به تاسف تکون داد و با نگرانی لبش رو گزید و نگرانی من رو هم بیشتر کرد اما دیگه حرفی نزدم….

#پارت۱۶۹۳

===============================

بعد از کلی این پهلو و اون پهلو شدن، تازه چشم هام داشت گرم میشد که صدای تق تق ارومی رو شنیدم….

چشم هام به سرعت باز شد و سرم چرخید سمت در اتاق…

تازه یک ساعت هم نبود که از باغ برگشته بودیم خونه و همه برای خواب به اتاق هامون اومده بودیم….

اخم هام جمع شد و وقتی دوباره همون صدا که انگار برخورد انگشتی به در بود رو شنیدم، با نگرانی تو جام نشستم….

با عجله رفتم سمت در و قبل از اینکه دستگیره رو بچرخونم، صدای اروم و نگران سامیار رو شنیدم:

-محکمتر بزن..اینطوری که بیدار نمیشه..

صدای سورن هم خفه و پر از نگرانی بود:

-خوابه..صدا بلند باشه یهو میترسه..

بی توجه به پیراهن و شلوار راحتی تنم و موهای بازی که اشفته دورم ریخته شده بود، در رو سریع باز کردم….

با دیدن اخم های درهم و صورت های غرق نگرانی سامیار و سورن ترسیدم…

قدمی جلوتر رفتم و با نگرانی گفتم:

-چی شده؟..

سورن چنگی به موهاش زد و با ترس گفت:

-سوگل حالش خوب نیست..بیا..

با عجله سورن رو کنار زدم و درحالی که به سمت اتاق سوگل می رفتم گفتم:

-یعنی چی حالش خوب نیست؟..چش شده؟..

#پارت۱۶۹۴

دوتایی پشت سرم راه افتادن و سامیار با وحشت گفت:

-درد داره..

در نیمه باز اتاق رو تا ته باز کردم و با هول وارد اتاق شدم…

لامپ های اتاق روشن بود و با دیدن سوگل تنم لرزید..

لبه ی تخت نشسته بود و دست هاش رو دور شکمش حلقه کرده بود و از کمر خم شده بود روی زانوهاش…

با ترس صداش کردم و دویدم سمتش..

با شنیدن صدام سرش چرخید سمتم و صورت عرق کرده و اشک الودش رو دیدم…

با وحشت یک دستش رو به سمتم دراز کرد و نالید:

-پرند..دارم میمیرم..

دستش رو گرفتم و کنارش لبه ی تخت نشستم:

-درد داری؟..یعنی منظورم دردت چطوریه؟..درد زایمانه؟..

سرش رو به تایید تکون داد و صداش هم همراه با تنش لرزید:

-اره فک کنم..یه کاری کنین دارم میمیرم..سامیار..

سرم رو چرخوندم سمت پسرها که وسط اتاق خشکشون زده بود و با ترس به سوگل نگاه می کردن….

با حرص جیغ زدم:

-چرا خشکتون زده..دختره از درد مرد..

جفتشون با صدای جیغم کمی به خودشون اومدن و دویدن سمتمون…

سامیار جلوی پاهای سوگل زانو زد و یک دستش رو روی صورتش گذاشت و گفت:

-جونم..جون دلم..من چیکار کنم؟..