نگاهش سمت موهای او کشیده شد و دستش سمت تره ای از موی او رفت و آرام میان پنجه هایش گرفت و لمسشان کرد ……….. شبیه همان وقت ها بود ……. نرم و ابریشمی .

نفس عمیقی کشید و دست عقب برد و از روی تخت بلند شد و سمت حمام لوکس و بزرگ داخل اطاقش رفت ……….. فعلاً تختش توسط گندم اِشغال شده بود و به نظر می رسید حالا حالاها شرایط خوابش فراهم نشود …………. پس بهتر بود دوش سرپایی می گرفت تا عضلاتش اندکی از این کوفتگی و خستگی خارج شوند ……….. درون حمام شیشه ای شد و زیر دوش ایستاد و شیر را باز کرد .

گندم چرخی روی تخت زد و بدن چندین ساعت در یک حالت مانده اش را از هم باز کرد . تا جایی که امکان داشت کشید تا رخوت از تنش خارج شود ……….. بعد از چندین روز تشویش و بی خوابی ، توانسته بود دلی از عزا در بیاورد و با خیال آسوده سر بر بالشت بگذارد و بدون ترس از هر اتفاقی ، بخوابد .

نگاهی به ساعت بزرگ نصب بر روی دیوار کنار تخت انداخت و با دیدن ساعت نزدیک به شش عصر ، از روی تخت بلند شد و کف سرش را خاراند …….. با باز شدن یکی از درهای داخل اطاق ، گردنش به سرعت سمت در باز شده کشیده شد ………….. فکر می کرد حمیرا وقتی او خواب بوده وارد اطاق شده .

اما با خروج یزدان ، آن هم با تنی خیس و حوله سفیدی پیچیده به دور پایین تنه اش ، چشمانش گرد شد و با حالتی ما بین شرمندگی و معذبی و خجالت به سرعت از آن حالت رخوت ثانیه های پیش خارج شد و روی تخت دو زانو نشست .

یزدان با این تن خیس و برق افتاده از قطرات آب روانی که از موهایش بر روی گردنش لیز می خورد و بر روی شانه هایش می نشست و از شانه هایش به روی سینه هایش سر می خورد …….. و یا با این موهای درهم فرو رفته و ابروی شکسته و خط افتاده سمت راستش ، انگار هیبتش دو برابر بزرگتر از قبل دیده می شد …………. مخصوصا با آن گرگ زوزه کشانی که بر روی سینه سمت راستش نقش بسته بود . گرگی که انگار بیشتر از هر زمان دیگری زنده و درنده به نظر می رسید .

ـ سلام .

ـ سلام . ساعت خواب !!!

ـ می دونم خیلی خوابیدم .

یزدان بی توجه به حرف او راهش را سمت اطاق لباسش کج کرد و گندم دیگر مثل قبل به هوای کنجکاوی به دنبالش راه نه افتاد . امروز به اندازه کافی گند بالا آورده بود ………… دیگر لازم نبود این یک مورد را به لیست گندهای امروزش اضافه کند .

صدای یزدان را از داخل اطاق لباسش به گوشش رسید .

ـ حتما بدنت احتیاج به خواب داشته که انقدر خوابیدی ……… این به کنار ، بگوببینم به اطاقت سر زدی ببینی تا کجا پیش رفتن ؟

گندم پوست لبش را میان دندانش گرفت و کند . چشمانش مضطربانه و مداوم ورودی اطاق را می پایید ………… احتیاج بود بگوید بجای سر زدن به اطاقی که برای خودش در نظر گرفته شده بود ، تمام وقتش را برای وارسی اطاق او صرف کرده ؟؟؟

ـ نه ، یعنی نه اینکه بدنم یه ذره خسته بود ، خوابم برد .

یزدان لباس پوشیده ، با همان موهای درهم و نم دار از اطاق لباس هایش خارج شد و نگاه مچ گیرانه اش را سمت گندم کشاند ………… خودش به خوبی خبر داشت نگاهش تا چه حد می تواند طرف مقابلش را در یک آن خلع سلاح کند و یا چگونه نگاهش را در چشمان طرف مقابل بی اندازد که نفس طرف را به شماره بی اندازد و ضربان قلبش را سر به فلک بکشاند .

ـ خوبه خسته بودی و تمام سوراخ سمبه های اطاق من و گشتی ………. جایی هم موند که سر نزده باشی ؟

گندم شرمنده در حالی که حس می کرد تمام جانش از شرمندگی در آتشی گرفتار شده ، بی هدف دستی به موهای رها بر روی شانه اش کشید و آنها را به پشت گوشش هدایت کرد .

ـ معذرت می خوام . فقط یه ذره کنجکاو شدم که بدونم اون اطاق ، اطاق چیه ………….. بعدشم که واردش شدم ، در کمدا رو باز کردم ووووو ……..

بعد انگار که بخواهد صداقت کلامش را اثبات کند ، تکانی روی تخت خورد و دستش را سمت یزدانِ ایستاده مقابل میز توالت دراز کرد و ادامه داد :

ـ باور کن به خدا فقط همون اطاق لباست و دیدم ، دیگه هیچ جا رو نگشتم .

یزدان که خودش خوب می دانست گندم به کجاها سر زده ، از داخل آینه به او که پشت سرش با چشمانی گشاد شده از التماس روی تختش نشسته بود ، نگاه انداخت و عادی سری برای او تکان داد :

ـ می دونم .

گندم از تخت پایین آمد ………… این می دانم یزدان ، یک معنی بیشتر نمی داد ……… یعنی در تمام آن مدت یزدان زیر نظرش گرفته بود و تماشایش می کرد .

ـ می گم ، تمام این عمارت ………….. دوربین مخفی داره ؟

یزدان سشوار را از گوشه میز توالت برداشت و رو به موهایش گرفت و روشنش کرد :

ـ چطور ؟ نکنه می خوای ببینی کجاهای این عمارت و می تونی با خیال راحت بگردی ………. بذار خیالت و راحت کنم ، نود درصد این عمارت مجهز به دوربین مداربسته است .

گندم چهره در هم کشید :

ـ چه خبره ؟ ……… مگه اینجا سفارت وزارت امور خارجه است ؟؟؟

یزدان لبخند یک طرفه ای که بی شباهت به نیشخند نبود بر لب نشاند ………….. گندم نه از موقعیتی که او در آن قرار داشت خبر داشت و نه از کار و باری که او بر دوش می کشید و خطری که به واسطه همین شغلِ زیر زمینی هر لحظه تهدیدش می کرد .