یزدان به انگشتان کوچک و سفید نمایان در کفش او نگاه کرد ………… مطمئناً لاک صورتی روی ناخن های پای او جلوه بسیاری داشت و پاهای او را زیادی وسوسه برانگیز و زیبا نشان می داد .

ـ حالا نمیشه این لاک و فاکتور بگیری ؟

ـ نه من لاکم می خوام .

یزدان نفس عمیقی کشید و زیر لب غرید :

ـ بردنت به اون مهمونی حماقت محضه …….. و من دارم چنین حماقتی رو مرتکب میشم .

گندم نگاهش را سمت نگاه به اخم نشسته او کشید :

ـ بابا جان مگه تو اونجا کنار من نیستی ؟؟؟پس از چی نگرانی ؟؟؟ اصلا هرکی یه نگاه چپ بهم انداخت بزن دهنش و سرویس کن . تو این یه مورد که خداروشکر تبحر خاصی داری .

ـ با این شکل و شمایل جدیدتم فکر کنم باید دم به ساعت دست به یقه با یکی بشم .

ـ الکی غُلُو نکن . حاضرم همین الان ندیده هم شرط ببندم که پوشیده ترین آدم اون مهمونی منم ……… دفعه قبل چشمم به جمال مهمونی های خاص شما افتاد .

همراه با تمام خریدهای گندم از فروشگاه خارج شدند و گندم بار دیگر نامحسوس نگاهش را سمت دو بادیگاردی که با خروجشان از فروشگاه ، باز با اندکی فاصله پشت سرشان راه افتاده بودند کشید .

ـ اینا خسته نمیشن همینجوری یه لنگه پا منتظر ما می مونن تا کارامون و انجام بدیم ؟

یزدان که نگاه رو به عقب رفته او را حس کرده بود ، دست دور شانه های او انداخت و با اعمال اندک زوری حواس او را رو به جلو پرت کرد :

ـ اینا برای همین یه لنگه پا ایستادن ، خدا تومن از من حقوق می گیرن ………….. وگرنه من برای استراحت هیچ ننه قمری یه قرون هم خرج نمی کنم .

ـ گناه دارن .

ـ یاد بگیر دلت فقط برای خودت بسوزه …………. وگرنه با این ساده دلیت کلاهت پس معرکه است .

گندم نگاهش را سمت او بالا کشید و به چشمان جدی شده او نگاه کرد ……….. بیشتر از همه دلش برای یزدان می سوخت . یزدان بدون آنکه بداند و یا متوجه شود ، اندک اندک خودش را در دنیایی که برای خودش درست نموده بود ، غرق می کرد .

از مقابل ویترین بزرگ مغازه ای رد می شدند که گندم با دیدن لباس عروس های پر چین و شکن و پف دار درون ویترین ، قدم هایش از حرکت افتاد و مقابل ویترین ایستاد و خیره به لباس های درون ویترین شد …………… شاید هرگز شانس و یا فرصتی برایش پیش نمی آمد تا بتواند لباس عروسی به تن کند .

یزدان که متوجه توقف گندم شده بود ، سر به عقب گرداند و نگاهی به او که خیره به لباس عروس های درون ویترین شده بود ، انداخت :

ـ چیه ؟ خیره شدی به این لباس عروسا ………. احتمالا دلت که نمی خواد با اینا بلندشی بیای مهمونی ؟؟؟

گندم با اخم نگاهش را سمت او گرداند و نگاهش کرد :

ـ یزدان ؟؟؟

ـ والا از تو بعید نیست که بند کنی که الا و بلا من فقط با لباس عروس می یام تو مهمونی .

ـ اصلا هم اینطور نیست . اتفاقا من داشتم به یه چیز دیگه فکر می کردم .

یزدان کنجکاوانه ابرو بالا انداخت :

ـ به چه چیزی ؟

گندم باز هم نگاهش را سمت ویترین چرخاند و اینبار به عکس افتاده خودش ، درون ویترین نگاه کرد .

ـ به اینکه شاید من هیچ وقت فرصت این و پیدا نکنم که بتونم لباس عروس تنم کنم .

یزدان بی حرف نگاهش کرد ……….. نمی توانست تشخیص دهد گندم نگاهش مات عکس افتاده خودش بر روی شیشه ویترین شده و یا لباس عروس پر چین و شکنی که درون ویترین بود .

گندم ادامه داد :

ـ منی که نه ننه بابام مشخصه کی هستن ، نه یه سواد درست و حسابی دارم ، نه یه خانواده درست و درمون ……… چه شانسی می تونم برای یه ازدواج موفق داشته باشم ؟؟؟ ………. اصلا کدوم پسری حاضر میشه به دنبال دختری مثل من ، که معلوم نیست از زیر کدوم بته به عمل اومده ، بیاد .