یزدان دست مشت کرد و دندان بر روی هم سایید ………….. کنترل خشم و عصبانیتش لحظه به لحظه سخت و سخت تر می شد .

سعی کرد با مخاطب قرار دادن فرهاد ، نگاه خیره و هرز او را از روی گندم بلند کند :

ـ از منم می پرسیدید جوابتون و می دادم ……….. گندم از شنا و استخر خوشش نمی یاد .

اما انگار فرهاد مُصرتر از این حرف ها بود که با یک چنین جوابی قانع شود و عقب نشینی کند و بی خیال موضوع شود .

ـ مگه میشه آدمی از تو آب رفتن و شنا کردن بدش بیاد .

و مجدداً نگاهش را سمت گندم چرخاند و بی توجه به یزدان ، او را مخاطب خودش قرار داد :

ـ می خوای من بهت کمک کنم بیای تو استخر ؟ اگر هم از آب می ترسی می تونم ببرمت قسمت کم عمق استخر ……….. اصلاً هم فکر لباس و مایو نباش . می تونی با همین لباس تو تنت بیای تو آب . هیچ اشکالی نداره .

گندم لبخند تصنعی بر لب نشاند . همانقدر که یزدان در خواندن حالت های او تبحر عجیبی داشت ، او هم می توانست تا حدودی حالات یزدان را بخواند و بسنجد ……… همچون الان که می دانست یزدان بدجوری از دست این اصرارهای بی پایان فرهاد آمپر به سقف چسبانده .

ـ نه نه ……… من بیشتر دوست دارم شنا کردن بقیه رو ببینم تا اینکه بخوام خودم وارد آب بشم .

ـ هر جور مایلی عزیزدلم …………. هر وقت که خواستی وارد آب بشی فقط کافیه که یه ندای کوچیک به من بدی . سریع میام پیشت .

نسرین موشکافانه نگاهش را روی فرهاد نشانده بود و با دقت حالات او را بررسی می کرد …………. برای او هم فهمیدن اینکه گندم چشم فرهاد را گرفته ، آنچنان سخت و دشوار نبود .

با رفتن فرهاد ، یزدان حرصی و عصبی نسرین را از خودش جدا کرد و چنگی میان موهایش زد .

ـ گندم یه لیوان شربت خنک برام بیار .

گندم بی حرف از جایش بلند شد و با قدم های بلند به سمت میزشان رفت و لیوانش را پر از شربت خنکی که روی میز قرار داشت کرد و مجدداً به سمت یزدان که هنوز لبه استخر ایستاده بود ، برگشت و لیوان را سمت او گرفت .

ـ یزدان جون .

یزدان نگاهش را به سمت چشمان براق اما نگران و به لرز نشسته گندم کشید ……… گندم تنها عضو باقی مانده خانواده اش بود . به کسی اجازه نمی داد این دختر را به لجن بکشند ………. خودش و نسرین غرقِ در این لجنزار شده بودند ، اجازه نمی داد گندم نفر سوم این بازی باشد .

لیوان آب پرتقال را از دست او گرفت و یک ضرب و بی تعلل بالا رفت بلکه آتش نشسته در جانش آرام بگیرد و خاموش شود .

نسرین که حالا در فاصله ای نیم متری از یزدان ایستاده بود نگاهش را میان یزدان و گندم چرخی داد ………. می دانست بین یزدان و گندم احساس خاصی وجود ندارد . حتی رفتار یزدان نسبت به گندم تغییر خاصی نکرده بود . یزدان در گذشته هم تا همین حد بر روی گندم حساسیت نشان می داد . حساسیتی که اکثراً به حسادت دیگر بچه ها نسبت به گندم ، می انجامید . برای یزدان همیشه اول گندم بود و بعد ، بقیه بچه ها .

اما برای او همه چیز فرق می کرد ……… از زمانی که دست راست و چپش را شناخته بود ، از وقتی که معنا و مفهوم دوست داشتن را درک نموده بود ، تصویر یزدان در مقابل چشمانش جان گرفت و بزرگ شد . حتی حس داشتن به یک جنس مذکر را با یزدان تجربه کرده بود . و الان ، بعد از این همه سال ، وقتی به قلبش رجوع می کرد ، در کمال بهت و ناباوری می دید ، هنوز هم یک جاهایی از قلبش برای این مرد می کوبد و ……. می لرزد .

می دانست یزدان الان عصبی و خشمگین است . دست روی بازوی عضلانی او گذاشت و دستش را آرام بالا و پایین کرد :

ـ می خوای یه ذره شنا کنیم ؟ مطمئناً شنا کردن یه ذره ذهن و اعصابت و آروم می کنه .

یزدان لیوان خالی شده نوشیدنی اش را به گندم برگرداند و سری در جواب نسرین تکان داد و به سمت قسمت پر عمق استخر شنا کرد .

گندم از پشت سر به سیمرغ مشکی بر روی کمر یزدان نگاه کرد . پیچ و تاب هایی که اعضلات یزدان درون آب می خوردند به گونه ای بود که انگار سیمرغ نشسته بر پشت شانه های یزدان ، بال هایش را درون آب تکان تکان می داد .