اما حامی گوشش بدهکار نبود و مدام از کار اشتباه پدرش میگفت. آنقدر که سراب را کلافه و صدایش را درآورد.   _ وای وای، مرد انقدر خاله زنک نوبره به خدا! پاشو برو بیرون مغزمو خوردی حامی، برو بیرون تا یه بلایی سرت نیاوردم!  

      میان مرگ و زندگی معلق بودم انگار… با بی عرضگی و گیجی به گوشی زل زده بودم و ذهنم برای رسیدن به جواب یاری ام نمیکرد که صدای ممتد زنگ آیفون در خانه پیچید!   بالا آمدن قلبم و نبض گرفتنش را در گلویم حس کردم. گوشی

            ابرو بالا داد:   _ فکر کن یه درصد بذارم قصر در بری، من برم و برگردم تو باز پریدی حورا، محاله برم! عمرا…   موبایلش را دراورد و مشغول چیزی شد:   _ همین الان پیام میدم، وحید و کیمیا رو که باید

        سرم چرخید سمتش که با لبخند داشت میومد پیشمون..   با نفس از جام بلند شدم و سلام کردم..   وقتی دیدم داره میاد سمتم، من هم چند قدم به طرفش رفتم و باهاش روبوسی کردم…   لبخندی زد و گفت: -خوش اومدی عروس خانم..  

    ×   روی فرمون ماشین ضرب گرفته بود و می‌دانست باید صبر کند اما این که زمان می‌گذرد و رز کنار سپهر است داشت کلافه اش می‌کرد‌. به ساعت مچیش خیره شد و زمان لعنتی مثل همیشه طبق قانون نا نوشته ای وقتی کلافه و بد حال بودی

            – اینارو کی بهت گفته ؟ دروغه محضه خان . من همچین کاری نکردم ، دارن تهمت میزن.   با حرص قهقه زد ، خواست سیلی بعدی را بزند که صدای فیروزه بانو بلند شد.   – از کی تاحالا تو این خونه دست

        با دیدن من حرف در دهانش ماند. نگاهش از بالا تا پایین اندامم رفت و برگشت.   لبخندی به رویش زدم و دستی توی موهایم کشیدم… خرامان سمتش قدم برداشتم. نگاهی بهش انداخته که لباس پوشیده و آماده بیرون رفتن بود…   -به سلامتی جایی تشریف

        شهراد:     -دنیس جون دلم بلات انگد شده بود!     مایا این جمله را گفت و دقیقاً مانند دختربچه‌ای که به‌شدت دلتنگ مادرش شده، آویزان گردن دنیز شد.     -عزیزم منم خیلی دلم براتون تنگ شده بود… برای هر جفتتون.     ماهین

            اخم کرد و به سمتم قدمی برداشت:   _ چرا جوری مطمئن حرف میزنی که انگار واقعا بچه‌ی منه؟   عصبی‌تر با صورتی سرخ شده غرید:   _ مگه تو نبودی که اون برگه آزمایش و کوفت و زهرمارو گذاشتی جلوم؟ هااان؟ مگه تو

      «باوان»   گازی به سیب ترش و آبدار زدم و «اوم» گویان دست روی شکمم گذاشتم.   _ قربون فسقلم برم… خوشمزست مامانی؟ آره؟ بازم میخوای؟   لبخند به لب گاز دیگری از سیب گرفتم و برخلاف همیشه که خودم را روی مبل پرت میکردم، با احتیاط

        لبخند روی لبم نشست و عسل با اخم رو به سامان گفت: -یاد بگیر..   سامان چپ چپ به سورن نگاه کرد و گفت: -اون هنوز کله ش داغه نمیفهمه..   عسل با حرص صداش کرد که سامان رو به سورن گفت: -ببین می تونی دعوا

        سراب که متوجه نگاه خیره ی یاشا شده بود، معذب تکانی خورده و زیر گوش حامی پچ زد:   _ کمرم درد میکنه، میشه بریم اتاق یکم دراز بکشم؟   حس میکرد همه او را مقصر این ماجرا میدانند‌. میخواست هر چه زودتر از مقابل چشمانشان