_اما سارا.. توچی میشی؟ پندار چیکارت میکنه؟ یه وقت نزنه به سرش سفته هارو به اجرا بذاره؟؟؟
_نه این کار رو نمیکنه نگران من نباش!

گیسو من دارم یخ میزنم بقیه حرفامونو بعدا بزنیم خیلی خیلی ازت ممنونم که کمکم کردی و از قول من به محمد بگو اگه داداش داشتم هم کاری که تو کردی رو واسم نمیکرد! یک دنیا ازتون ممنونم!

_انجام وظیفه بود آبجی منم یه دونه سارا بیشترندارم که.. برو فداتشم بعدا حرف میزنیم صورتت ازسرما گل انداخته بیشتر مواظب خودت باش! فعلا…

گوشی رو قطع کردم و بادیدن ساعت شوکه شدم!
حدودسه ساعت توی پشتبوم مشغول فک زدن بودیم اما ارزششو داشت. خداروشکر که نسیم واقعی رو شناختم و دلیل دست نکشیدنش از آرش درمقابل این همه مخالفت رو فهمیدم!

اومدم برگردم به اتاقمون که یه لحظه دلم خواست به کوهیار زنگ بزنم و برای ثانیه ای هم که شده صداشو بشنوم!
اونقدر ازعشق شنیده بودم دلم هوای عاشقی داشت..

دلتنگ شبهایی شدم که بدون شنیدن صداش خوابم نمیبرد…
غرورم واسم مهم نبود.. اون لحظه فقط تشنه ی جرعه ای عشق بودم.. تشنه ی عاشقی از نوع کوهیار…

شماره شو گرفتم و منتظر جواب شدم..
بعداز چندتا بوق درکمال ناباوری جواب داد:
_الو کوهیار؟
صدای ظریف زنی پشت گوشی روح رو از تنم جدا کرد…
_الو بفرمایید؟ شما؟
دهنم خشک شده بود.. باسختی گفتم؛
_فکرکنم اشتباه گرفتم!

_درست گرفتی عزیزم این گوشی کوهیاره! شما کی هستید؟
_من.. من..
وای کوهیار.. چطور تونستی به همین زودی بری با کسی دیگه؟؟ چطور تونستی دلی که چندسال ادعای عاشقی داشت رو راضی کنی؟؟
قطره های اشکم تندتند گونه هامو خیس کردن…

زن_ الو؟ صدامو دارید خانوم؟
_میشه بپرسم شما کی هستید؟
_اول خودتو معرفی کن بعد توی نسبتهامون کنکجاوی کن!
صدای کوهیار پشت خط شدت گریه ام رو بیشتر کرد وحکم تر دستمو به دهنم فشار دادم تا صدای گریه ام بیرون نیاد!

_کیه؟ بده من ببینم.. الو؟؟؟
_مبارکت باشه عشق جدیدت!
_سارا؟ تویی؟
_خیلی نامردی… خیلی…
گوشی رو قطع کردم و خاموشش کردم..

بیخیال پایین رفتن شدم و همونجا نشستم و ازته دلم ضجه زدم…
اونقدر خاطراتمونو مرور کردم و گریه کردم که سرم تا سرحد انفجار درد گرفت!!
اگه با قرص یا دارویی کاریش نمیکردم قطعا سرم میترکید!

ساعت ۲ونیم نصف شب بود که تصمیم گرفتم برگردم به اتاقم و چندتا مسکن بخورم…
بابدبختی درحالی که چشم هام ازشدت گریه هایی که کرده بودم به سختی باز میشد برگشتم به اتاق و ازاونجایی که کارت اتاق همراهم نبود مجبورشدم زنگ بزنم!!

توکسری ازثانیه در بازشد و قیافه های عصبی ونگران آرش و ارسلان و آمنه روبه روم قرار گرفتن!
_سلام!
آرش_ معلومه کدوم قبرستانی تشریف داری؟ اومدی خونه خاله ساعت سه صبح برگردی خونه؟؟؟

آمنه_ آرش!!!!! بیابرو تواتاقت همین الان!
ارسلان_ سارا جان؟ حالت خوبه بابا؟ چرا اینقدر گریه کردی؟ کجا بودی؟ ما دیگه داشتیم با بیمارستان ها تماس میگرفتیم مارو نصف جون کردی دختر!
_من.. معذرت میخوام.. حواسم به ساعت نبود.. خواهش میکنم منو ببخشید فکرنمیکردم نگرانتون کرده باشم!!!

آرش_ آخی موش بخوره تورو.. اینقدر مظلومی آدم فکرمیکنه گربه ملوس جلوش وایستاده! کجا تشریف داشتی تا این ساعت؟ هان؟ این چه حالیه؟
ارسلان و آمنه همزمان به آرش تشر زدن و گفتن که دخالت نکنه اما آرش دستمو کشید آوردم داخل و با عصبانیت گفت:

_میدونی چقدر نگران شدیم؟ باخودم گفتم نکنه بخاطر حرف های من گذاشته رفته و چطور باید جواب خانواده شو بدیم! گوشیت چرا خاموشه؟ کرم ریختن و دیونه کردن آدم ها تو خونته؟

به گوشیم که تموم مدت محکم توی دستم فشارش داده بودم نگاه کردم…
اونقدرفشار دستم زیاد بوده که خون توی دستم نمونده بود وسفید شده بود!
گوشیمو بالا آوردم و باصدایی که از ته چاه درمیومد گفتم:
_انگارخاموش شده!
آرش که انگار متوجه حال خرابم و سفیدی رنگ دستم نگران شده بود صداشو آروم کرد وگفت:

_چته تو؟
آمنه_ آرش ولش کن دختر مردمو.. من خودم آروم که بشه ازش میپرسم.. می بینین که بچه داره میلرزه وحالش روبه راه نیست دارین معاخذه اش میکنین؟؟ همگی برین بخوابین.. من سارا رو می برم به اتاقش!