درین نگاه معذبی به مهراب انداخت و نزدیک تر شد.. اونم که این وقت صبح تو مغازه اش سگ پر نمی زد به بهانه سر زدن به دوستش رفت بیرون و من حین باز کردن بسته بیسکوییتی که رو میز بود پرسیدم:
– لباسای خودت و چیکار کردی؟
– تو کوله امه!
سری تکون دادم و بیسکوییت و به سمتش گرفتم که بدون نگاه کردن به صورتم یه دونه برداشت و زیر لب تشکر کرد..
چشمام و تو کاسه چرخوندم و نفس عمیقی کشیدم.. انگار نه انگار چند دقیقه پیش اون تو از یه قدمیم تکون نمی خورد و انقدر نزدیک بود که نفساش می خورد تو صورتم.. حالا واسه من خجالت می کشه از نگاه کردن و سرخ و سفید می شه!
الآن من.. دقیقاً کدومش و باید باور می کردم؟ یعنی خجالتش دکمه روشن خاموش داشت و اختیارش دست خودش بود؟
– میران؟
با صداش زل زدم بهش.. بالاخره داشت بهم نگاه می کرد..
– هوم؟
از قصد بی تفاوت و عادی رفتار می کردم که فکر نکنه حالا چه اتفاقی افتاده و من با اون چند تا جمله احمقانه ای که به زبون آوردم از حالا به بعد باید نقش عاشق سینه چاکش و بازی کنم!
یه قلپ از چاییش خورد و لب زد:
– می شه یه چیز بگم؟
تکیه ام و از پیشخون برداشتم و صاف وایستادم! خودم و آماده کردم تا اگه حرفی از بوسه ای که وعده اش و دادم بزنه جوری جوابش و بدم که فکر نکنه قراره تا آخر عمر همینقدر پاستوریزه و یخ پیش بریم!
– بگو!
– می شه.. می شه لطفاً بذاری پول این لباسا رو خودم حساب کنم؟!
من تو چه فکری بودم و این چی داشت می گفت! دختره کلاً تو هپروت سیر می کرد.. البته خوب بود که واکنشی نسبت به حرف اون بوسه نشون نمی داد و این یعنی مخالفتی نداره.. ولی حرف زدن درباره این مسائل و تعارف تیکه پاره کردن دیگه داشت برام خسته کننده می شد!
پوفی کشیدم و بدون اینکه قصد پنهون کاری داشته باشم کلافگیم و از این حرف نشونش دادم..
– تو مسیر شناخت اخلاقیاتم.. یه تقلب بهت می رسونم! از بحث های تکراری هیـــــچ خوشم نمیاد.. ما هم قبلاً این بحث و با هم داشتیم!
نگاه اونم کلافگی رو فریاد می زد.. می تونستم بفهمم که تظاهر نیست.. ولی لزومی نداشت که انقدر به عزت نفس و خودکفاییش بها بده!

– آخه واقعاً این درست نیست میران! تو وظیفه ای در قبال من نداری! می دونم اینجوری جا افتاده که همیشه پسر باید خرج کنه و دختر نگاه.. ولی من قبولش ندارم! من سر کار میرم.. دستم تو جیب خودمه.. الآنم این مشکلی که پیش اومده واسه منه.. چرا باید تاوانش و جیب تو پس بده! همینکه یه شب تا صبح وقتت و برای من گذاشتی و از اون تو کشیدیم بیرون واسه من دنیا دنیا می ارزه.. دیگه این کارا.. فقط بیشتر شرمنده ام می کنه همین!
تا آخر حرفاش بهش گوش دادم و همینکه تموم شد گفتم:
– بخور بریم زودتر!
– میران من جدی حرف زدم!
– من گفتم شوخی می کنی؟
– نه ولی عکس العملی هم نشون ندادی!
– درین! این خصوصیت رفتاری تو.. که می خوای به کسی متکی نباشی و تحت هر شرایطی دستت تو جیب خودت باشه برام هم با ارزشه هم قابل تقدیر.. ولی بذار این بحث و همینجا تموم کنیم و دیگه کشش ندیم. تو هم دیگه در این باره حرفی نزن..
– اینجوری واقعاً درست نیست!
– تو راجع به من چی فکر کردی؟ دیگه اونقدرم لارژ یا چه می دونم گاگول نیستم که هر دختری وارد زندگیم شد.. خواست یه چوب کبریتم بخره من حساب کنم و نذارم دستش بره تو جیب خودش! نه اتفاقاً از این بریز و بپاشای الکی واسه آدمی که می دونی تو زندگیت موندنی نیست هیچ خوشم نمیاد! پس بدون فقط وقتی این کار و می کنم.. که از طرف مقابلم و حضورش توی زندگیم مطمئن باشم.. که خیالم جمع باشه طرفم از اون آدمای آویزون نیست که هدفشون فقط کندن و رفتنه!
نگاهش یه کم آروم گرفت.. اما بازم نتونست ساکت بمونه و خواست دوباره اعتراض کنه که روم و برگردوندم و زودتر لب زدم:
– دیگه چیزی نشنوم درین وگرنه بهم برمی خوره!
ساکت شد و من راضی از تاثیری که با حرفای پر تحکمم روش می ذاشتم.. نگاهم و روی پیشخون واسه پیدا کردن لیوان چاییم که یکی دو قلپ بیشتر ازش نخورده بودم چرخوندم و یهو دیدم که درین با خونسردی داره آخرین قلپ چایی که از لیوانش فهمیدم همون چایی من بود و می خوره!
نگاه و من و که دید یه کم با تعجب بهم زل زد که پرسیدم:
– چایی من و خوردی؟
– لیوان دیگه ای نبود اینجا! فکر کردم مال منه!
– ازش خورده بودم من!
– ببخشید خب.. یکی دیگه بریز بخور من خیلی تشنه ام بود!

این دختر بعضی وقتا به قدری خنگ می شد که اصلاً حرف من و نمی فهمید. یعنی الآن خیال می کرد دغدغه من چایی توی اون لیوان بود؟
چرا نمی فهمید که داشتم به دهنی بودنش اشاره می کردم و درست مثل وقتی که توی ماشین از بطری آب معدنی من خورد عین خیالش نبود!
یعنی کلاً چیزی به اسم حریم شخصی نمی شناخت و با همه آدما سر این مسائل انقدر راحت برخورد می کرد.. یا تو برخوردش با من اینجوری بی قید و بند بود؟
هرچقدر تلاش کردم نتونستم این سوال و توی وجودم بکشم! در عرض چند ثانیه انقدری رشد کرد و جون گرفت که به زبونم اومد:
– دهنی هرکی جلوت باشه می خوری؟
داشت مقنعه اش و جلوی آینه نصب شده رو در اتاق پرو میزون می کرد که با تعجب برگشت سمتم و گفت:
– یعنی چی؟
اهل مقدمه چینی و تو لفافه حرف زدن نبودم.. حوصله اشم نداشتم! حرفم و رک و راست به زبون میاوردم به امید اینکه جوابم به همین اندازه رک و راست بگیرم!
– یعنی برات فرقی نمی کنه طرف کی باشه؟ با لیوان دهنی همه آب و چایی می خوری یا غذایی که تو ظرفشون مونده رو تست می کنی؟
نزدیکم شد و با احتیاط پرسید:
– تو.. از این کار بدت میاد؟
– من سوالم چیز دیگه ای بود!
– نه خب.. معلومه که همچین کاری نمی کنم! من دهنی هیچ کس و نمی خورم..
– پس چی باعث شده که با من اینجوری باشی؟
یه کم فکر کرد و با جواب هوشمندانه ای که داد لبخند رو لبم نشوند:
– فقط وقتی این کار و می کنم که از طرف مقابلم و حضورش توی زندگیم و صد البته.. تمیزی و رعایت بهداشت فردیش مطمئن باشم..
راه افتادم سمت در مغازه و درینم هم قدم با من حرکت کرد و با جراتی که از لبخند روی لب من گرفت یه بار دیگه سوالش و تکرار کرد:
– نگفتی.. از این کار بدت میاد؟
اینبار خنده ام صدا دار شد و سرم و به چپ و راست تکون دادم:
– جواب این سوالت و نمی تونم به زبونم بیارم.. باید جای من باشی.. یا در واقع باید یه پسر باشی که بدونی این کارت.. چه آشوبی تو وجود آدم ایجاد می کنه!
سریع سرش و انداخت پایین.. ولی دیدم لبخندی رو که روی لبش نشست.. دخترا هرچقدرم که اصرار داشتن خودشون و محجوب و با حیا نشون بدن.. وقتی می شنیدن با حرفا و رفتار و حرکاتشون چه تاثیری روی هورمون های طرف مقابل می ذارن غرق شور و شعف می شدن!