صبح که از خواب بیدار شدم اولین چیزی که به ذهنم هجوم اورد اوضاع کیمیا بود!

استرس او دامن من را هم گرفته بود و میترسیدم کسی چیزی بفهمد!

از تخت پایین امدم، ساعت هفت صبح را نشان میداد. احتمالا قباد در این ساعت تازه بیدار میشپد تا به سرکار برود!

به ارامی از اتاق بیرون رفتم و وارد سرویس بهداشتی شدم، دست و صورتم را شسته با حوله خشک کردم.

انگار که با آینه قهر باشم، حتی دل و جرعت نگاه کردن به خودم را نداشتم!

از در که بیرون امدم، صدای نرم و آرام قباد را شنیدم:

_ هیسسس، فداتشم زود برمیگردم خب؟ مواظب خودت باش…

قلبم لحظه‌ای از حرکت ایستاد، قربان صدقه‌س لاله میرفت، حق داشت…

ناخودآگاه به سمت آینه‌ی سرویس بهداشتی که برگشتم، حق دادم به او که دیگر من را نخواهد.

زنی شکسته و بی بال و پر، با این صورت لاغر و رنگ پریده، لباس‌های پوشیده و ساده، این موهای رنگ نشده و…تارهای سفیدش!

_ اما قباد دلم برات تنگ میشه…

_ اخ اخ نگاش کن چه خودشم لوس میکنه توله‌سگ، بیا اینجا ببینم…

چشم بستم و نخواستم ببینمش، میدانستم در اغوشش گرفته، اخر جای من انجا بود قبلا! تمام ان مکالمات و صحنه‌ها را از حفظم…جای من انجا بود!

_ میرم دیگه قربونت برم، مواظب خودت باش…فعلا خدافظ…

این را قباد گفت و بعدش سکوت بود و صدای قلب منی که به کندی عقربه‌ی ساعت شمار میکوبید!

کمی گذشت، صدای در اتاق را که شنیدم به خیال اینکه رفته‌اند بیرون امدم. اما با دیدن لاله که به دیوار کنار تکیه زده بود و با لبخنده به من خیره بود شانه‌هایم از ترس بالا پرید.

_ عه وا حوراجون، ببخشید عزیزم…ترسوندمت؟

نفس عمیقی کشیدم:

_ نه، خوبم…

خنده‌ای تصنعی و روی مخ کرد، به ارامی گفت:

_ عزیزم فالگوش واسادن کار خوبی نیستا…

دیده بودند یا فهمیده بودند؟ اصلا مگر مهم بود؟

_ چطور مگه لاله جان؟ اتفاقی افتاده؟

چشم ریز کرد، لب غنچه کرد و متفکر لب زد:

_ نه جانم چه اتفاقی، فقط میگم که…خوب نیست تو کار زن و شوهرا فضولی کرد!

لبخند کمرنگی زدم، هرچقدر که از قباد دلخور باشم، هرچقدر که از بی توجهی هایش قلبم درد بگیرد، این زن حق توهین به من را نداشت:

_ عزیزم فعلا که من زن عقدیشم و تو زن صیغه‌ای که انشالله وقتی مشخص شه بچه‌دار میشی یا نه تکلیفت مشخص میشه!

ان عزیزم اول جمله را طوری گفتم، که لحظه‌ای حس کردم خود لاله هستم، همان موجود رقت انگیز!

چشمانش از حرص دو دو میزد و من لبخندی دیگر هرچند خشک و تلخ، به لب زدم و خواستم دور شوم که بازویم را چنگ زد:

_ خب اینم بگو عزیزززم…شوهر عزیزززت، هرشب پیش منه، ندیدم حتی نگات کنه… خودتو دیدی اصلا؟

پوزخندی زد و با حالتی چندش دستم را رها کرد:

_ سگ تو روت نگاه نمیکنه با این قیافه‌ت…

_ لاله‌جون چیزی شده؟

صدای کیمیا بود، به سمتش برگشتم، چشمانش نگران به من دوخته شده بود و لاله دست به سینه و پوزخند به لب خیره‌ی من:

_ نه عزیزدلم چی بشه؟ داشتم با هووی عزیزم حرف میزدم!

کیمیا جلو امد و من بی توجه به لاله به قیافه‌اش دقیق شدم، چرا ذره‌ای به ادمی که سقط داشته باشد شبیه نبود؟ اما نگاهش تا این حد نگران؟

_ پس با اجازه من هووی عزیزتو قرض بگیرم، تو اتاقم به کمکش نیاز دارم…

گیج به کیمیا خیره شدم، لاله که به گمانم فکر کرد من را برای کلفتی میبرد خندید و وارد اتاقش شد:

_ ببرش عزیزم، کارش خوب بود برای من پیشنهاد کن!

کیمیا لحظه‌ی اخر سریع گفت:

_ چرا که نه، هرموقع باردار شدی پیشنهاد میکنم!

راستش اگر لاله فقط نمیخندید و در را نمیبست نمی‌توانستم جلوی خنده‌ام را بگیرم، عملا به او گفت که برای سقط بچه‌اش از من کمک خواهد گرفت، اما لاله‌ی از دنیا بی خبر نفهمید.