_ وجود شما کنارش ، باعث میشه مشکلات زیادی تحدیدش کنه ، اما اگر بتونید در حد زیادی ازش دوری کنید م….

_ فهمیدم …. الان دقیقاً من باید چیکار کنم ،

_ باید ….. باید کنار رگ اصلی گردنش رو…. با….با دندون گاز بگیرید ، خونش رو بمکید و داخل بطری که کنار میزش هست دور بریزید ، دو بار اینکارو کنید کافیه ، فقط همین ،

_ خب چرا اینکارو من باید بکنم ؟

_ دلیلش واضحه ، دندان های نیش شما یه نوع پادزهر تولید میکنند که باعث میشه حداقل کمی حالش رو بهتر کنه ،…

_ الان ؟

با دودلی ادامه داد :

_ هر چه زودتر بهتر ، البته تضمینی در کار نیست فقط باید امیدوار باشیم ….

چنگی به موهام زدم :

_ لعنت !

دست مشت کردم رو محکم به میله ی تخت کوبیدم ، که باعث شد تخت برای یک لحظه به لرزش بیفته …

بدون اینکه حرفی بزنم اتاق رو ترک کرد ….

حالا من مونده بودم و بدن بی جون کاترین ،

کنارش روی تخت نشستم ، بدون وقت تلفی مستقیم صورتم رو خم کردم روبروی صورتش ،

نفس هاش سردو کند بود ، دندان های نیشم رو درست کنار رگ اصلی گردن ظریفش فرو کردم و محکم گزیدم …

برای یک لحظه بوی عطر خاص مو و گردنش توی بینیم پیچید ، عمیقا بو کشیدم و وارد شش هام کردم ، طولی نکشید که دندان های نیشم وارد گردنش شد ، و مزه ی خونش داخل دهنم پیچید ،

از میان لب هاش”آخی” بیرون اومد …

خون رو میمکیدم و داخل بطری دور میریختمش …

یک بار دیگه هم همین کارو تکرار کردم ، و بعد با لرزش شدیدی که داخل بدنش افتاد فوری ازش فاصله گرفتم ، هنوز بوی عطر خاصش رو حس میکردم ….

رنگ صورتش رو به سیاهی میرفت ، و مدام میلرزید ، احساس کردم حالش از قبل بد تر شد ….

از شدت عصبانیت فورا فریاد زدم …

_ باربارا ! عجوزه ی عفریته !

سریعاً وارد اتاق شد …

با قدم هایی بلند به سمتش نزدیک شدم ،

_ چه بلایی سرش آوردی؟ حالش بد تر شد؟

_ س…س..سرورم .. م…من باید ببینمشون…

فوری خودش رو از زیر نگاه خشمگین من بیرون کشید و به سمت کاترین حرکت کرد ،

دستشو روی گردن و قلبش گذاشت و محکم فشار داد ، که کاترین جیغی از درد سر داد …..

بیشتر به خودش لرزید …..

خون سرخی مجددا از زیر لبش بیرون چکید ….

و رنگش از سیاه هم سیاه تر شد …

پیرزن هراسان شده بود ، و ورد هایی را به زبان اسپانیایی غلیظ زمزمه کرد ،

_Dioses del bosque, traen de vuelta su alma…

مدام این جمله را تکرار می‌کرد ….

باربارا با ناخن های بلند و زخمتش لباس عروسی سیاه رنگ کاترین رو پاره کرد ،

ناله های کاترین بلند تر و شدید تر میشد …

باربارا بیشتر به قلب و گردنش که زخم تازه بودند فشار می آورد کم کم ناله های کاترین تبدیل به هق هق شد ، از شدت درد زیاد اشک میریخت ،

نفس هایش سنگین و سرد بودند …

بالاخره بعد از نیم ساعت درگیری باربارا از کنارش بلند شد ، و کاترین رو در حالی که بالاتنه لباسش از وسط به دو تکه تقسیم شده بودند رها کرد ،

صدایی از کاترین شنیده نشد ،

با تعجب پرسیدم :

_ چیشد ؟

در حالی که به سمتم عصا زنان جلو میومد لبش را گزید و گفت :

_ تمام امیدمون به یک ساعت آینده هست ، این یک ساعت خیلی برای کاترین مهم و حیاتیه ، و امیدوارم که به هوش بیاد ، اگر به هوش اومد بلافاصله برش گردون پیش خانوادش ، چون بوی خاک اونجا خیلی میتونه به حالش کمک کنه ،

سعی کن ازش دوری کنی ، چون هر لحظه ای که با تو هست خطر اونو تهدید میکنه چرا که از نظر خدایان آسمان و جنگل اینکه یه گرگینه با خون آشام باشه جرمه و مرتکب گناه بزرگی شده ….

اگرم که به هوش نیومد بدون که کشته ی آسمان هست ….

اینو گفت و بعد بدون اینکه منتظر جواب باشه بین دود و تاریکی گم شد….

از انتظار متنفر بودم … با خودم عهد بستم که بعد از به هوش اومدن کاترین دیگه حتی به سمتشم نرم ،

برای آخرین بار کنار تختش دراز کشیدم در حالی که از شدت سرما و ضعف به خودش میلرزید ، محکم در آغوش کشیدمش ، حرارت بدنم به حدی بود که بلافاصله لرزش بدنش کمتر شد …

موهای بلند و سیاهش رو برای آخرین بار بوسیدم و بو کشیدم ،

نفس هاش کند تر و کند تر میشد ، اگر میمیرد ، نابود میشدم ….. آهی کشیدم و نفسم رو دادم بیرون ….

دستاش رو محکم داخل دستم گرفتم ، و آروم زمزمه وار کنار گوشش نجوا کردم :

_ تو زنده میمونی کاترین ! تو قرار نیست بمیری !