گندم پلکی زد و ذهنش بی هیچ اختیاری ، به گذشته ها برگشت :

ـ هیچ وقت هیچ دوستی نداشتی ؟ ……. حتی اون موقع ها که کنار من تو خانه امید بودی ؟ ……… یعنی ……. یعنی منم دوستت حساب نمی شدم ؟ هرچند یه دوست کم سن و سال و ساده ؟

ـ تو دوست من نبودی ……….. تو یه تیکه از خانواده گذشته منی .

ـ فقط گذشته ؟

ـ نه …………. الانم هستی ………….. شاید تنها کسی که همیشه می تونم روی محبت های ساده و بی ریاش حساب باز کنم ……… تنها کسی که می تونم بهش اعتماد صد در صدی داشته باشم …….. به نظرت این چیز کمیه ؟

گندم نگاهش کرد و سر تکان داد ……….. نشستن لبخند بر روی لبانش ، یک چیز کاملا غیر ارادی بود ………. حرف های یزدان ، دلش را هم آرام کرده بود .

ـ نه ، کم نیست .

صبحانه اشان رو به اتمام بود که یزدان رو سمت گندم کرد :

ـ میگم حمیرا اطاق چسبیده به اطاق خودم و برات آماده کنه …….. البته تو این عمارت اطاق خالی زیاد هست ، اما کنار گوش خودم باشی ، خیالم راحت تره . هرچی هم کم و کسر داشتی فقط کافیه به خودم بگی .

ـ باشه .

دقیقه نگذشته بود که حمیرا با سینی بزرگی در دست سمت میز آمد تا میز صبحانه را جمع کند . یزدان از سر میز بلند شد ، اما قبل از اینکه از میز فاصله بگیرد ، حمیرا را مخاطب خودش قرار داد :

ـ اطاق دست راستی اطاق خواب خودم و برای این دختر آماده کن .

حمیرا متعجب از خواسته یزدان ، با ابروانی اندک بالا رفته نگاهش را کوتاه ، میان گندم و یزدان چرخاند ……….. قاعدتا گندم باید درون اطاق یزدان جای می گرفت ……. همچون دختران قبلی . نه اینکه جای خوابش به کل از جای خواب یزدان جدا شود ……. در ثانی ، آن اطاق چندین سال بود که یزدان اجازه استفاده اش را به هیچ کسی نمی داد .

ـ مگه خودتون نگفتید سکونت هر فردی توی اون اطاق ممنوعه .

ـ این دختر مشکلی برای سکونت تو اون اطاق نداره .

ـ یعنی قرار هم نیست تو اطاق خودتونم باشه ؟ …… دخترای قبلی که ……….

یزدان ابرو درهم کشیده ، میان حرف حمیرا پرید ………. بدش می آمد کسی روی حرفش ، حرفی بزند و یا در کارهایش چون و چرا و اِن قُلتی بیاورد .

ـ وقتی میگم اطاق چسبیده به اطاق خودم و براش آماده کن ، فقط می خوام یک جمله بشنوم ………… چشم آقا .

ـچشم آقا

یزدانی سری به معنای خوبه تکان داد :

ـ نمی خوام چیزی کم و کسر داشته باشه ………. هرچی خواست در اختیارش قرار بدید .

حمیرا نگاهی به قد و قامت گندم انداخت ……….. قد متوسطی داشت با اندامی موزون و اندکی هم لاغر ………. بیشتر از هر چیزی در نگاه اول آن چشمان درشت عسلی رنگش ، با آن مژه های پر پشت و ابروان کمانی شکلش بود که نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کرد و در مراحل بعد ، گونه های برجسته و لبان قیطانی و موهای روشن اندک بلوندش بود که به چشم می آمد .

دیدن دخترانی با چنین ظاهر زیبایی در دور و اطراف یزدان برایش جای تعجب نداشت ……… او کم از این دختران با زیبایی صد برابر بیشتر از این دختر عروسکی کنار دست یزدان ، با تاریخ انقضاهای متفاوت در دور و بر یزدان ندیده بود ………. می دانست گندم هم خارج از این استثنا نیست و تنها برای یک تاریخ مشخصی مهمان یزدان و آغوش گرم یزدان است .

ـ چشم آقا .

یزدان نگاهش را سمت گندم :

ـ گندم ، دنبالم بیا .

گندم از پشت میز بلند شد و یزدان دست او را میان دستش گرفت و او را بیشتر سمت خودش کشید و فاصله اش را به خودش کمتر کرد …….. کارش همچون همان شیری بود که با ادرار کردن دور تا دور محوطه ای که گله اش قرار داشت ، قلمرو خودش را برای دیگران مشخص می کرد ……… یزدان هم با گرفتن دست گندم در میان نگهبانانی که در داخل عمارت رفت و آمد می کرد ، داشت برچسب مالکیت خودش را بر روی گندم می چسباند .

گندم پنجه هایش را میان پنجه های یزدان فشرد و گرمای لذت بخش دستان بزرگ و مردانه یزدان را به جان خرید ………. آن زمان ها که در خانه امید زندگی می کردند ، فکر می کرد وقتی بزرگ شود دیگر آنقدرها در مقابل یزدان کوچک و ریز جثه به نظر نخواهد رسید …………. حالا بعد از گذشت این همه سال ، انگار هیچ چیزی میانشان تغییر نکرده بود ……….. هنوز هم قدش یک سر و گردن که هیچ ، خیلی بیشتر از این حرف ها از او کوتاه تر بود و شاید سرش تا سینه های او می رسید ………. و یا حتی اندام لاغر و اندک ریز نقش اما موزونش ، در مقابل بدن عضلانی شده یزدان ، هیچ حرف خاصی برای گفتن نداشت ……….. آنقدر که یزدان به راحتی می توانست با هیبت درشت و عضلانی اش ، او را میان سینه و بازوانش پنهان و مخفی نماید .

از پله ها بالا رفتند و یزدان در سفید و کنده کاری شده اطاقش را باز کرد و ابتدا گندم را داخل فرستاد و بعد هم خودش داخلش شد و در را بست ……… گندم نگاهش را دور تا دور اطاق نسبتا بزرگی که واردش شده بود و الان دقیقا میانش قرار گرفته بود چرخاند ……… اطاق زیبا و بسیار مجللی بود با گچ بری هایی سفید خاصی که هم در سقف اطاق ، دور تا دور آینه کاری های در سقف دیده می شد و هم در سه ضلع دیوارهای فیلی رنگ روشن . گچ بری های خاصی که در سالن غذاخوری پایین هم مشاهده اشان کرده بود .

چیزی که در همان نگاه اول ، نظر هر فردی را به خود جلب می کرد تخت دایره شکل بزرگ سفید رنگی بود که در سدر اطاق قرار داشت و پرده های توری سفید رنگ نازکی که پنجره های بزرگ قوس دار مورب پشت تخت را با اینکه کاملا پوشانده بود ، اما نتوانسته بود مانع سرایت نور به داخل اطاق شود ، و دو پاتختی سفید رنگ دو طرف تخت ، که روی هر کدامشان یک آباژور کریستال شکل با کلاهکی کرم رنگ رویشان قرار داشت ، و زمین سنگ پوش اطاق ، که آنقدر خوب سیقل خورده بود که گندم حتی می توانست تصویر خودش را به وضوح درون آن ببیند ……….. هرگز اطاقی به چنین زیبایی ندیده بود .

ـ اینجا اطاق منه ؟

یزدان لبخند یک طرفه ای زد و به سمت یکی از درهای داخل اطاق رفت و داخلش شد .

ـ نه اینجا اطاق منه .