عزیز بالبخند مهربونی بهم نگاه کردوگفت:
_منه پیرزن ازاین همه زیبایی نمیتونم چشم بردارم

چه برسه به اون کره خر مغرور که تا صدای زنگ رو شنید خودش رو توی اتاق حبس کرد که مبادا زود وابده و دست دلش روبشه!

لبخندی که بیشتر بشیه پوزخند بود زدم وگفتم:
_ممنونم.. شما به من لطف دارید عزیزجون.. چشم وقلب شما زیباست که من روخوب می بینید..

دستم رو گرفت و همزمان که از اتاق بیرون میرفتیم آهسته گفت:
_دیگه نبینم چشمات غم داره وا.. خودم پوستش رو واست کندم وحسابشو رسیدم!

جوابی ندادم وفقط به لبخندی اجباری بسنده کردم..
همین که روی کاناپه نشستیم پروانه هم با سینی چایی اومد..
_دستتون دردنکنه زحمت کشیدید..

_نوش جونت خوشگلم.. ناهار هم آماده اس هروقت ‌صلاح دونستید بگیدکه ناهار بخوریم!
عزیز_ بیا بشین دخترم یه کم دیگه باهم میریم سروقت غذا..

پروانه هم قبول کرد واومد روی مبل تک نفره بافاصله ازما نشست و چندتا میوه از ظرف برداشت و مشغول پوست کندنشون شد
_چه خبر؟ بهترشدی عزیزم؟ دیروز بعداز رفتنت دلمو خون کردی.. خوب شد که اومدی.. حالا که دیدمت ته دلم آروم شد!
_قربونتون برم.. واسه دیروز واقعا معذرت میخوام..

_نه عزیزم نیازی به عذرخواهی نیست.. من یه کم زیادی رو روی بچه هام حساسم! جوون هم که بودم، خدابیامرز بابای بچه هام همیشه سرم غر میزد ومیگفت اونقدر که تو نگران بچه هایی خودشون نیستن..

اما چه کنم دیگه.. از دار دنیا همینارو دارم.. مخصوصا نوه هام که هرچه بزرگ تر میشدن بیشتر عاشقشون شدم و وابسته! اما این پدر سوخته حسابش بابقیه فرق میکنه و یه جورایی تافته جدا بافته اس واسم..

_خداحفظشون کنه واستون.. کاش منم یه مادربزرگ به مهربونی شما داشتم!
_عع؟! پس من چیم؟ تواندازه صحرا وعمادم واسم عزیزی و دوستت دارم..

اگه اینطور نبود که واسه پیداکردنت آسمونو به زمین نمیدوختم مادر.. نکنه منو لایق نمیدونی؟
باشنیدن اسم صحرا بی اراده دلم گرفت..

خوشبحالش که عشق اول عشقم بوده!
_خدانکنه عزیزجون.. من همچین حرفی نزدم.. منظورم اون نبود..
_میدونم عزیزم.. اما تامن هستم دیگه غصه نبود مادربزرگ رونخور

دستش رو که روی دستم رو برداشتم بوسه ای زدم وگفتم:
_خدابه شما عمرطولانی بده وواسه من حفظتون کنه

نیم ساعت با مکالمه ما وحرف های دلگرم کننده ی عزیز که فقط من میدونستم هیچوقت به حقیقت تبدیل نمیشه، گذشت که وقت ناهار شد..

داشتم توکارها به عزیز وپروانه کمک میکردم که عزیز سینی داروهای عماد رو به طرفم گرفت وگفت:
_توداروهاشو واسش ببر مادر.. نذار این دلخوری بیشترازاین ادامه پیدا کنه!

توی عشق وعاشقی غرور هیچ معنایی نداره واگه توقدم اول رو برداری قشنگ ترهم میشه!
اومدم مخالفت کنم که سینی رو گذاشت توی دستم و ادامه داد:

_بهونه نیار که اصلا قبول نمیکنم!
_اما عزیز اگه مثل دیروز دعوام کنه بدتر میشه.. لطفا اجازه بدید….
_نگران نباش هیچی نمیشه.. لابد یه چیزی میدونم که میگم.. به من اعتماد کن!

نگاه کلافه ای بهش انداختم و تودلم هزار بار خودمو لعنت کردم که تواین خراب شده من چه غلطی میکنم آخه!
بدون حرف سری به نشونه ی تایید تکون دادم و از کنارچشم های شیطون عزیز گذشتم

هرقدم به اتاق نزدیک ترمیشدم لرزش دست هام وتپش قلبم بیشترمیشد
کنار درایستادم وسعی کردم خودمو جمع کنم..چندتانفس عمیق کشیدم وتقه ای به در زدم