.

نمیدونستم از کجا از چی یا حتی از کی شروع کنم

_ راستش من ازت یه کمک میخوام مائده که می‌تونه حال دلوینو خوب بکنه

مکثی کرد

+ چه کمکی؟

_ باید..البته باید که نه یه کاری انجام بدی

+ چه کمکی آریا؟ چرا نصفه حرف میزنی؟

_ اول تو قول بده که اون کار رو برام انجام میدی تا منم بگم

+ آریا من که علم غیب ندارم بدونم چه کاری باید انجام بدم که سرش قول بدم

_ خواهش میکنم مائده من با هزارتا امید اومدم پیش تو

مکثی کرد یه قدم به عقب رفت و دستی به سرش کشید

فکری کرد و گفت

+ باشه انجام میدم..فقط بخاطر عشقی که بینتون وجود داره

لبخندی به مهربونیتش زدم

_ ازت می‌خوام که با دلوین صحبت کنی مائده

خواهش میکنم

این تنها تیریه که تو تاریکی میتونستم بزنم

+ نمیشه اریا دلوین تصمیمش جدیه

هیچوقت تو عمرم اینقد دلوینو جدی و قاطع ندیده بودم

_ اما تو میتونی راضیش کنی

+ من نمیتونم آریا این کارو از من نخوا

کلافه بودم از اینهمه لجوج بودنش

شاید میتونستم با این حرفم راضیش کنم!

_ اگه تو این کارو انجام ندی دیگه عشق من و دلوین نسبت به هم میشه یه جنون

میشه تصمیم الکی و بد بودن حال هر دومون تا ابد

تو که اینو نمیخوای مائده!

بعدم راه افتادم سمت ماشینم

توی راه صدای مائده رو شنیدم که داشت صدام میزد

+ باشه آریا..باشه..بازم بخاطر عشقی که نسبت بهم دارین

اما به قول خودت این اخرین تیره که میزنی تو تاریکی

چرخیدم سمتش و ممنونی گفتم

از اون طرف یه مردی رو می دیدم که مستقیم مقصدش اینه که بیاد کنار ما وایسه

کنار ما که رسید

ازش پرسیدم

_ ببخشید جناب کاری داشتین؟

اخماش تو هم بود نگاهی پر از خشم به مائده انداخت

_ هووی یارو چشماتو درویش کن ناموس مردمو خوردی