_چیکار کردی؟ مسخره کردی منو؟ چرا جلو بابات دستمو میگیری؟ قرارما چی بود؟ مگه قرار نبود رابطمون یه مدت مخفی بمونه؟ آلزامیر داری؟ قرارمون یادت رفت؟

_آلزامیر ندارم عزیزم قرارمونم یادم هست اما فکرمیکنم تو حافظه ی خوبی نداری! قرارما چی بود؟ مگه قرار نبود تا وقتی مامانم خوب میشه سکوت کنیم؟

یه نگاه به اطرافت بنداز.. ما کجاییم؟ واسه چی اومدیم؟ مامانم خوب شده و خداروشکر حرف هم زده.. دیگه واسه چی باید پنهان کنیم؟ من نمیدونم توچرا اینقدر از رابطه بینمون فراری هستی!

اومدم حرفی بزنم که ارسلان برگشت فورا دهنمو بستم وخفه خون گرفتم!
_متاسفانه اجازه ملاقات ندادن و فقط به سختی تونستم راضیشون کنم یکیتون بره داخل و چنددقیقه هم بیشتر نمیذارن بمونید!

آرش نگاه غمگینی به من انداخت وگفت:
_اگه میخوای اول توبرو.. من منتظر میمونم تا بفرستن داخل بخش!
_نه اصلا.. تو مهم تری.. من میتونم منتظر بمونم.. توبرو داخل واسه روحیه اتم خوبه!

_باشه.. ممنون! پس من میرم..
آرش رفت ومن هم رفتم روی یکی از صندلی های انتظار نشستم..
چندثانیه بعدش ارسلان هم اومد کنارم نشست!

منتظرپرسیدن سوالش شدم.. همونطورهم شد..
_تبریک میگم.. انگار موفق شدی دل آرش رو به دست بیاری!
شرمزده نگاهش کردم که دوباره گفت:

_درست میگم دیگه؟ اشتباهی واسه خودم تحلیل نکردم که؟ آخه دیدم دستت رو گرفته واسه اون میگم..
_آقای پندار.. من قبل ازاین ها باید یه موضوعی رو باشما درمیون میذاشتم..

متاسفانه اونقدر اتفاق های جدید افتاد که وقت نکردم باهاتون حرف بزنم!
_چه حرفی دخترم؟ گوشم باشماست..!
‌سرم رو پایین انداختم وباخجالت گفتم:

_متاسفانه هیچ چیز اونطور که میخواستیم پیش نرفت و یعنی هیچ چیز طبق نقشه ی شما پیش نرفت..

پندار اخم هاشو توهم کشید و با تردید گفت:
_از چی حرف میزنی دخترجان؟
_من.. یعنی.. یه کم من من کردم و هرچقدر تلاش کردم بگم که جدی جدی عاشق پسرش شدم نتونستم..

حتی زبونم نمی چرخید و انگار هیچوقت توزندگیم حرف نزده بودم..
_سارا جان.. دخترم؟ داری من رو میترسونی بابا…
_نه.. نه… چیزی واسه ترسیدن وجود نداره..

یعنی نمیدونم.. شایدم واسه شما ترسناک باشه!
_چی؟ چی ممکنه واسه من ترسناک باشه؟
_اینکه.. خب..اینکه من با پسرتون باشم!

بالاخره زبونم تونست تکونی به خودش بده و حرف بزنم!
نفسم حبس شده بود.. منتظرشدم عصبی بشه.. حتی انتظارشو داشتم که توی گوشم بزنه.. اما این کار رو نکرد

برعکس تصورم بجای عصبانیت، لبخندی زد وگفت:
_چرا باید ترسناک باشه؟ این همون چیزیه که من میخواستم.. پس چرا گفتی طبق خواسته ی من پیش نرفته؟

سرمو پایین انداختم.. برای نفس کشیدن به هوای تازه نیاز داشتم..
هیچ راهی نبود.. باید حرف میزدم..
_چون.. آقای پندار من نقش بازی نمیکنم..

هیچ نقشه و برنامه ای درکارنیست.. یعنی.. یعنی همه چیز واقعیه.. خب.. نفسم کم اومد..
مکث کردم… هوارو با شدت توی ریه هام کشیدم.. یه کم دیگه هم مکث کردم..

_یعنی؟؟؟
بابغض نگاهش کردم.. کاش اینقدر تحت فشارم نمیذاشت..
_نمیدونم چطوری بهتون بگم.. من…
_عاشق شدی؟

باحرف ارسلان قطره اشکم روی گونه ام چکید..
چرا آروم بود؟ چرا دعوام نکرد؟ چرا بدبختیمو توسرم نزد که چرا قوانین رو زیر پا گذاشتم؟

شرم زده سری به نشونه ی تایید تکون دادم و درحالی که چشم هام دوباره پر از اشک شده بود گفتم:
_متاسفم… من خودمم نفهمیدم..

نذاشت حرفمو تموم کنم، میون حرفم پرید وبالبخند و لحن مهربونی گفت
_توخودت نفهمیدی و ندونسته بزرگ ترین آرزوی من رو برآورده کردی!

خشکم زد.. باحرفش چنان شوک شدم که حس کردم همون قلب پر تپش چند ثانیه پیش دیگه ریتم نداره ونمیزنه!
توی سکوت و باهمون چشم های گریان وبهت زده فقط نگاهش میکردم

سکوتم رو که دید باهمون لحنش ادامه داد:
_مگه من یا مادر آرش جز اینکه یه عروس نجیب وبا اصالت داشته باشیم از خدا چی میخوایم؟

مگه آرزویی جز خوشبختی پسرمون هم داریم؟ اصلا مگه دختری مثل شما، تو دنیا پیدا میشه که بتونه پسرمو خوشبخت کنه؟

بقیه اش دیگه به ماها ربطی نداره.. همین که توزندگی پسرم عشق وخوشبختی باشه برای ما کافیه!
_اما… اما نسیم.. اون هم عاشق بود و…

میون حرفم پرید وگفت:
_نه باباجان.. عاشق اون کسیه که وقتی ازعشقش حرف میزنه چشماش پراشک میشه..

نجیب اون کسیه که واسه اعتراف به عشقش اینجوری زبونش بگیره..
نه اون آدمی که با گستاخی و بی حیایی توچشمات زل بزنه و بگه

منو پسرت فلان مدته که باهم هستیم وشما یا قبول میکنی یا مجبوری که قبول کنی!
خودتو با اون بی اصل ونسب یکی نکن بابا.. تواون زمین تا آسمون فرق داری..