_آرام میگی یا نه؟!
_رادان خودش بهت میگه ، بیخیال تا خودش بهت بگه
_آرام بیخیال باشم تا خودش بگه ؟! یا بگو یا همین الان زنگ میزنم ازش میپرسم
_رسپینا !
_کوفت ، نگران شدم خوب
_نگرانی نداره
_خوب بگو بهم
_میگم اما باید جوری وانمود کنی که خبر نداری
_چیه مگه آخه ؟!
_قول بده اول
_باشه بابا باشه قول میدم
_رادان قرار نبود به این زودی برگرده از تبریز اما جای آخر هفته باید دو روز دیگه بره دبی برای همین زود برگشته ، دقیقا رها همینو گفت
_یعنی پس فردا میخواد بره؟! چرا به من نگفته؟!
_آره ، حتما میخواسته فردا بگه ، مشخص نکنی خبر داریا ، من حواسم نبود.
کلافه نفسمو بیرون دادم
_رسپینا ، من تا جایی که یادم میاد به هیچکس انقدر وابسته نبودی ، حتی خانوادت ، دلتنگ میشدی اما انقدر گرفته نبودی، انقدر نگران نبودی
_میدونم خودمم اینو ، اما دست خودم نیست احساسم ، هیچوقت فکر نمیکردم به این حد برسم ، وابستگیم و علاقم زیاده .
_خیلی هم زیاده
_هوم ، بخوابیم ، خسته ایم.
سعی کردم بخوابم اما فکرم زیادی پراکنده بود که نفهمیدم کی خوابم برد ‌.
ساعت نه صبح بود ، به خوبی نتونسته بودم بیشتر انگار خواب و بیدار بودم و انگار هر ساعت و هر لحظه بیدار بودم و خواب بودم .
گوشیم رو برداشتم و به رادان پیام دادم
_سلام خوبی ؟! کجایی؟!
_سلام دردونم ، شرکتم
_میشه بیام پیشت ؟! مشکلی نیست؟!
_چه مشکلی؟! بیا منتظرتم ، ناهار هم باهم میخوریم
باشه ای نوشتم و رفتم سمت سرویس و آبی به صورتم زدم .
بهش نمیگفتم که خبر دارم فردا میره منتظر میموندم خودش بگه.
از چمدون آرام لباس برداشتم ، میدونستم چیزی نمیگه و عیبی نداره ، جین سفید با تاپ دو بنده سفید مانتو حریر و بلند کالباسی با شال کالباسی و دور سفید ، کفش تابستونی تخت و جلو باز کالباسیشو جلو در گذاشتم که بپوشم ، گوشیمو کارت و کیف پولمو گذاشتم تو کیف کالباسی سفیدش .
لوازم آرایشش رو برداشتم نشستم جلو آینه ، ضد آفتاب بی رنگ زدم و خط چشم گربه ای با کمی ریمل و رژ سرخابی ،یه نوت برای آرام نوشتم که میرم شرکت رادان و احتمالا برای ناهار پیششم ، زمان برای وقت گذروندن با آرام بود ، اما رادان فردا میرفت و یک ماه قرار بود نبینمش .
حاضر و آماده رفتم پایین ، از قبل اسنپ گرفته بودم ، تا برسه از سوپرمارکت نزدیک خونه یه رانی با کیک گرفتم که ضعف نکنم و معده ام از گرسنگی درد نگیره.

بعد از دست دادن شاهین یه ترسی همیشه تو دلم بود برای خانوادم رادان دوستام ، اینکه از دست بدمشون ، خلاء نبود شاهین این ترسو بیشتر میکرد ، ترس داشتم ، رادان بره و برای همیشه از دستش بدم ، این واقعا چیز خوبی نبود ، باید این ترسو پس میزدم .
با رسیدن اسنپ سوار شدم ، باید برای راحیل از مشاوره وقت میگرفتم ، من آوردمش تهران که درمان شه افسردگیش تموم شه ، با گوشیم کمی سرچ کردم برای روانشناس و در نهایت یکی رو انتخاب کردم اما قبلش از چند نفر پرس و جو میکردم .
با رسیدن به شرکت ، هزینه رو پرداخت کردم پیاده شدم ، قبلا اومده بودم و راه رو بلد بودم ، یک راست رفتم سمت دفترش ، منشی سر میزش نبود ، نگاهمو چرخوندم کسی رو ندیدم ، شونه ای بالا انداختم و در زدم و وارد شدم ، رادان با دیدنم بلند شد و اومد سمتم
_خوش اومدی عزیزم
_مرسی .
روی مبل نشستم و اونم کنارم نشست و دستاش رو انداخت دور شونم
_یادمه دیشب یکی حرف میزد میگفت که فردا کارم رو تلافی میکنه نمیشناسیش تو ؟!
_میشناسمش اما ، اون آدم در مقابل دلبرکش کم میاره نمیتونه اذیتش کنه ، ناراحتش کنه ، عذابش بده ، بترسونش ، درست برعکس تو
_برعکس من؟!
_دقیقا برعکس تو
_حیف اون همه زحمت برای تولدت
خندید
_تو که اون تولدو زهرم کردی دختر .
یکم جدی شد
_کارت اشتباه بود
_خیلی هم درست بود ، کاش بدتر میکردم ، البته قصدشم داشتم اما دلم سوخت
_مثلا چه بدتری ؟! بدتر از اون ؟!
_هوم ، مثلا یکی از دوستات یا دوستای مشترک مذکر صدای آدمای مست رو درمیورد صدام میکرد و فلان
_بگو میخواستم درجا سکته کنی دیگه ، اون کارو میکردی سالم نمیرسیدم
_اما برای نجات دادن من مثلا ، سالم میرسیدی
_و بعدش سکته میکردم؟!
کوبیدم تو پهلوش
_حالا من هی هیچی نمیگم به رو نمیارم ، عه ، زبونتو گاز بگیر دیوونه .
_امشب خونه ی آرام میمونی ؟
از تغییر بحث یهویی با تعجب نگاهش کردم
_آره ، غروب میرم یکم وسایل برمیدارم و از بابام اجازه میگیرم یه مدت که خست پیشش باشم .
_امشبو بگو پیش آرامی بیا پیش من .
برای اینکه اعتراف کنه فردا میره هرکاری میکردم ، من از فکر رفتنش داشتم دیوونه میشدم و اون به خودش زحمت نمیداد بگه بهم .
_امشب نمیام ، شبی که فرداش پرواز داشته باشی میام .
_از امشب تا اون روز بیا پیشم بمون .
از اینکه نمیگفت داشتم کفری میشدم
_آرام رو تنها بذارم؟!
_منو تنها بذاری؟!
_تو نمیری پیش خانوادت مگه؟!
_نمیرم و اینکه یا خودت میای پیشم یا به زور میبرمت
_این یعنی در هر صورت باید بیام پیشت