『آتـش‌شیطــٰان!』

༄❥︎┅┄┄┅✵♥️🔥✵┅┄┄┅❥︎༄

#پارت_52

همونطور که چشمام بسته بود، با صدای آروم تری ادامه داد:

– هیچی نمی‌دیدم و هیچی نمی‌شنیدم!

فقط و فقط صدای جیغ ها و شعله های آتیش بود.

چند نفر از پشت می‌کشیدنم عقب، اما زورشون بهم نمی‌رسید.

دیوونه شده بودم و فقط به نجات مامان و سارا فکر می‌کردم.

با مکثش تو حرف زدن و نوازش موهام، چشمام رو باز کردم.

با لبخندی عمیق و چین کنار چشماش، خیره به چشمام بود.

در جوابش منم لبخند زدم.

– وقتی تونستم در رو باز کنم، می‌خواستم بی توجه به شعله های اتیش وارد خونه بشم که بالاخره چنتا از مردای همسایه تونستن حریفم بشن و جلوم رو بگیرن.

اینقدر دست و پا زده و داد زدم تا ولم کنن.

یه سطل آب رو من و دوتای دیگه از مردای همسایه ها ریختن و باهم راهی زیرزمین شدیم.

دوباره مکث کرد.

این مکث کردنا و فاصله انداختنای بین حرفا، انگار یه جور عادت بود براش!

– مامان و سارا گوشه زیرزمین نشسته بودن و اتش هنوز به اونجا نرسیده بود.

بالاخره تونستیم بیرون بیاریمشون.

خداروشکر هیچ آسیبی ندیده بودن و فقط کمی سرفه میکردن.

لباش رو تر کرد:

– من هیچی حس نمی‌کردم و فقط به قفسه سینه سارا کوچولوم زل زده بودم تا ببینم ریتم تنفسش چطوریه که با جیغ دوباره مامان به خودم اومدم‌‌.

زل زده بود به دستام و فقط جیغ میزد!

به اینجای حرفش که رسید، نگاهش رو از چشمام گرفته و به دستای خودش که تو همون راستا بود؛ داد.

– دستام متورم و قرمز بودن و از همه جاش خون زده بود بیرون.

از همونجا دستای من برای همیشه سوخت!

اما اگه دوباره برگردم به اون زمان، بازم اون در آهنی رو با تمام زور دستام میکشم و مشت میزنم تا باز شه!

دوباره نوازش رو از سر گرفت.

سرم رو به دستش تکیه داده و ارتباط چشمیمونو حفظ کردم.

خوشبحال سارا که همچین برادر حامی داره که حاضره به خاطرش بارها و بارها بپره تو دل آتیش!

دست دیگش رو هم بالا اورد و لاله گوش دیگم رو نرم نوازش کرد.

سرش رو به سمت همون گوش نزدیک کرده و با صدای بم مردونش، زیر گوشم نجوا کرد.

– میخوای بهت بگم قسمت جذاب ماجرا کجا بود خانوم وکیل؟

مسخ شده از نزدیکی و هرم گرم نفس هاش، سرم رو به نشونه تایید تکون دادم.

کمی بیشتر به سمتم خم شد و فاصله رو به صفر رسوند.

زیر گوشم با همون لحن ادامه داد:

– مامان تو بیمارستان برام تعریف کرد که بابا در رو روشون بسته بوده!

تکونی که خوردم کاملا غیر ارادی بود.

پس دلیل تنفر و بی حسی به پدرشون همین بود؟!

اما مردی که زن و بچه کوچکش رو توی انباری زندونی کنه، قطعا ظلمای دیگه هم میکنه و کرده!

چه بسا ممکنه بلا های بدتری هم سر این خانواده اورده باشه!

دایان که تکون خوردن بدنم رو دید، دستی به پشتم کشید و به نوعی آرومم کرد.

این مرد خودش تو زجر بود اونوقت داشت منو آروم می‌کرد؟!

منی که چندین سال بعد این ماجرا رو شنیدم، دست و پام یخ کرده بود!

حاله اونی که این ایام رو زندگی کرده و گذرونده، چی بهش گذشته؟!

– منم دقیقا مثل تو یهو تکون خوردم!

یهو تکون خوردم و مثل اسپند رو آتیش از جام پریدم.

من پسر آرومی بودم و همیشه سرم به درس و کتابام بود، اما اون روز جوری عربده می‌کشیدم و داد میزدم که همه وحشت کرده بودن!

جوری مشتای زخمی و سوختم رو به در و دیوار میکوبیدم که رد خونم تو کل اتاق پخش شده بود!

بالاخره تونستن با آرامبخش و مورفین خوابم کنند، اما تو خوابم هم؛ همش کابوس میدیدم‌!

کابوس پدرم رو که مثل جلاد بیرون از زیر زمین ایستاده و سوختن سارا و مادرم رو تماشا میکنه.

از لحن پر نفرتش ترسیدم و دستی روی بازوی راستش کشیدم.

عضلات زیر دستم همه منقبض بودن و خبر از حال بد دایان داشتن.

بالا پایین رفتن سینش از روی حرص، به راحتی می‌دیدم.

انگار این کابوسی که میگه، هنوز هم گریبان گیرشه و رهاش نکرده!

وقتی سکوتش رو دیدم حرکت دستم رو، نرم به بالا و پایین بازو تنومندش، ادامه دادم.

دست دیگم رو هم به دور گردنش فرستاده و سرش رو به آغوش کشیدم.

باهام همراهی کرده و سرش رو جایی

میون گردن و شونم پنهون کرد.

حس می‌کردم همون دایان دبیرستانی و زخمی رو بغل کرده و به آرامش دعوتش میکنم.

༄❥︎┅┄┄┅✵♥️🔥✵┅┄┄┅❥︎༄