×

رو تختم‌ نشسته بودم و پوست لبم و می‌کندم و اصلا دوست نداشتم اون آزمایش لعنتی و بدم! بدجور ترس تو دلم‌ می‌نداخت و از طرفی فکر این که وقتی اونجا اون آزمایش و بدم‌ به چشم پزشک و بقیه چه آدمی دیده می‌شدم بدتر با روح و روانم بازی می‌کرد!

در اتاقم که باز شد فهمیدم یه بحث اساسی با مرد حاضر آماده روبه روم در پیش دارم

نگاهی به سر تاپام کرد و با اخم گفت:

_پاشو آماده شو آوا مسخره بازی در نیار

سری به چپ و راست تکون دادم

_تو مسخره بازی در نیار من‌ نمیام

چشماش و محکم باز و بسته کرد

_آوا حوصله بحث و دعوا ندارم

_چیکار کنم باورت شه این بچه بچه توعه!؟

_جواب سوالت اینه آماده شو بریم آزمایش بدیم معلوم میشه‌… همین!

سرم و انداختم بالا

_من نمیام… بزار وقتی بچت به دنیا اومد برو باهاش آزمایش DNA بده

دندون سابید بهم

_چرا چرت و پرت میگی!؟

اون بچه وقتی به دنیا بیاد شناسنامه میخواد پدر میخواد مادر میخواد هُویت میخواد

بیمارستان اجازه پدر می‌خواد اصلا من با چه اطمینانی هویت خودمو بزارم رو اون بچه که معلوم‌ نیست مال منه یا نه

یه حسی می‌گفت خودشم خوب می‌دونه این‌ بچه بچه ی خودشه فقط میخواد تورو آزار بده و بس…

نیشخندی زدم‌ و از جام‌ بلند شدم

_پس بگو نگرانیت هویتت که خدایی نکرده فامیلی آریانمهر لکه دار نشه

نترس من ازت هویت بچه خودتم‌ نمی‌خوام همون اولم گفتم نخوای میرم‌ پشت سرمم‌ نگاه نمیکنم چون یکی هست که با تموم مردونگی حاضر پدر این بچه باشه با این که بچه بچه ی اون نیست!