ارسلان بی حوصله پوف کشید

_تند نرو مروارید من دیگه حوصله ندارم

مراعات کسی رو بکنم

دست شوهرت رو بگیر از خونه من برید بیرون

تا وقتی نخوام اجازه نمیدم کسی دستش به اون دختر برسه افتاد ؟

نگاهی به پدرش انداخت و تنها برای طعنه زدن به او لبخند زد

_حالا که انقدر خواهانشید زمانی اگر من نخواستمش می فرستمش پیش شما چطوره ؟

مروارید منظورش را نگرفته

نگاه اشک و بهت زده اش را به ارسلان دوخت

و آخرین خط و نشان هایش را برای دلارای کشید :

_مطمئن باش دیگه نمیذارم بخاطر تو آبرومون بره نوک چوب

حرفش را زد و به همراه حاج ملک از خانه ارسلان بیرون رفتند

همین که صدای کوبش شدید در را شنید ، بغضش با صدای بدی شکست

ارسلان وارد اتاق شد و با دیدنش که پشت در نشسته بود و گریه میکرد بی حوصله پوف کشید

_چته واسه چی گریه می کنی ؟

حرفی نزد و هر دو دستش را پوشش صورت خیس از اشکش کرد

ارسلان راضی از چهره‌ی عصبی پدرش

روی تخت دراز کشید

_فعلا اونا باید زار بزنن بچه جون

اشکاتو پاک کن تر زدی به اعصابم

دلارای بی توجه به او به دیوار روبه‌رویش زل زد و اشک ریخت

انگار هورمون هایش زیادی بهم ریخته بود

ارسلان کلافه بلند شد

دستش را زیر چانه دلارای زد و همانطور که سرش را بالا می آورد گفت:

_نفست رفت بچه !

به اندازه کافی عصابم خورد هست توهم با نق نق کردنت بیشتر توش نرین

دلارای با لب های لرزان نگاهش کرد

_نمی تونم ….

_یک هفته ست من فقط دارم گریه و زاری می شنوم

حوصلمو سر بردی دلی

دلارای بغض کرده از جا بلند شد

ارسلان با خشونت دستش را کشید

_کجا ؟

دلارای نگاهش را دزدید

_مگه نمیگی نمیخوای گریه زاری بشنوی ؟

برم یک جای دیگه

ارسلان چهره اش را درهم کرد

_یک قطره دیگه اشک بریزی جوری میزنمت که اشکات الکی هدر نره

دلارای غمگین خیره رو به رو شد

ارسلان دستش را پایین کشید و مجبورش کرد کنارش بنشیند

_پریودی ؟

دلارای وا رفته نگاهش کرد

انگار ارسلان حرف عجیبی زده بود

_ چ …. چی ؟

_چرا انقدر تعجب کردی ؟

دلارای موهایش را پشت گوشش فرستاد

و سعی کرد عادی باشد

_هیچی ….. نه ….. نیستم

ارسلان پوزخند زد

_ولی رفتارت حسابی پریوده دختر حاجی