_ شایدم همون یارو که اون روز تو زیرزمین اومده بود سراغت بیاد ، چطوره؟

دروغ که شاخ و دم نداشت!

مرد را همان شب به سزای اعمالش رسانده بود طوری که دیگر احتمال نمی‌داد هرگز جرات کند از چندکیلومتری دلارای گذر کند!

دلارای ساکت شد

رنگ از رویش رفت و بهت زده پچ زد

_ چی؟

ارسلان نگاهش را دزدید و از این دزدیدن نگاه خودش هم تعجب کرد!

از دخترک خجالت زده بود؟! هرگز!

دلارای انگشت اشاره اش را محکم روی سینه‌ی ارسلان کوبید

_ من … منِ لعتتی زنتم

حواست هست؟

صدایش میلرزید

انگشتش را محکم تر کوبید

_ اسمم تو شناسنامته

ارسلان دندان روی هم فشرد

امشب برای چندمین بار مقابل دخترک این حس را داشت

حسی مخلوط از خشم ، عذاب وجدان و خجالت!

دلارای برای سومین بار روی سینه اش کوبید

_ مادر بچه‌اتم میفهمی؟

من مادر بچتم پسرحاجی

به چی تهدیدم میکنی؟

صدای پر بغضش را بالا برد

_ به دست مالی شدن؟

به تجاوز؟

اینبار با تمام توان دست هایش را روی سینه آلپ‌ارسلان کوبید و چهره‌‌ی او از درد جمع شد

_ بی غیرت

مچ هر دو دستش میان دستان ارسلان اسیر شد اما او سکوت نکرد

محکم ، خیره در چشمان آلپ‌ارسلان زمزمه کرد

_ من شده باشه دست از بچه‌ات بکشم ، می‌کشم

اما دوباره به پای تو نمیفتم میشنوی؟

دست هایش را با شدت کشید و عقب عقب رفت

هاوژین با گریه انگشت هایش را سمت او باز و بسته کرد

_ ماما … ماما

دلارای بغضش را فرو داد

چیزی نمانده بود تا قلبش از جا کنده شود

میدانست آلپ‌ارسلان هرگز اجازه نمی‌دهد حتی به بچه نزدیک شود

اینجا قلمروی او بود با قوانین ظالمانه‌ی او!

خودش را عقب کشید و به سختی از دخترکش چشم گرفت

_ نگهش دار! ببینم چیکار میکنی عزیزم

با هر قدمی که عقب برمیداشت تنش بیشتر میلرزید

پر از حرص و غم خندید و با دست به دخترک اشاره زد

_ ببین ، کپی خودته

خوشبختانه به مامانِ بدبختش نرفته!

اهل حرف زور شنیدن نیست

اهل سازگاری نیست

و مهم تر از همه….

در چشمان آلپ‌ارسلان خیره شد و پر جسارت ادامه داد

_ عاشق تو نیست!

آلپ‌ارسلان نگاهش را گرفت تا دخترک تعجبش را از چشمانش نخواند و او با صورتی خیس از اشک در اتاق را باز کرد

_ حالا که اینطوری میخوای باشه…

مامان میره استراحت ، نوبت بابا می‌شه

در را محکم بهم کوبید و بغضش بی صدا منفجر شد

صدای جیغ و گریه های هاوژین از پشت در می آمد

دستش را مقابل دهانش گرفت و ناخواسته به سرعت سمت اتاقی که قبلا در آن میماند پا تند کرد

خودش را روی تخت پرت کرد و جنون آمیز گوش هایش را گرفت

_ هیش … هیچی نیست

طاقت بیار

باید طاقت بیاری

صدای هق هق های هاوژین از سرش بیرون نمیرفت

با شدت بیشتری زجه زد و دستش را روی قلب ناآرامش کشید

به خودش دلداری داد

_ بچه‌ست دیگه…

گریه می‌کنه

اشکال نداره

صورتش را در بالشت فرو برد

کم کم جان میداد!

این چه عذابی بود

با گریه ملافه را چنگ زد و نالید

_ لاغر شده بود بچم

رنگش پریده بود

خدایا منو بکش … جونمو بگیر تموم بشه بره

پلک روی هم نگذاشت

تمام شب صدای گریه های هاوژین می آمد و او پابه پایش اشک ریخت

نزدیک صبح بود که دخترها به اتاق هایشان برگشتند

حوریا با دیدنش از شدت خشم سرخ شد اما چشمش که به صورتش افتاد ترجیح داد سکوت کند

انگار او هم فهمیده بود دخترک با آن گونه و چشم های متورم ، موهای کوتاه و چشمان سرخ چقدر خطرناک است

تا روشنی کامل هوا مثل دیوانه ها زانوهایش را در آغوش کشید و منتظر ماند

ساعت نزدیک هشت بود که در به صدا در آمد

به سرعت اشک هایش را پاک کرد و سمت سرویس دوید

مشت اب سردی روی صورتش ریخت و خشک کرد

در را که باز کرد علیرضا سمتش برگشت

معذب نگاهش را از دلارای دزدید

_ سلام ، خوبی؟

دلارای پوزخند زد

“سلام خوبی؟”

چه دیالوگ تکراری و احمقانه ای

_ هشت صبح اومدید حالمو بپرسید؟

علیرضا پوف کشید

عجب موقعیت احمقانه ای!

ازینکه شب قبل به خواست آلپ‌‌ارسلان بچه را از دخترک گرفته بود حس خوبی نداشت!

_ نه ، فقط…

مکث کرد

دلارای بی حوصله غرید

_ دیشب دیر خوابم برد

خوابم میاد

اگر حرفی ندارید به سلامت

علیرضا بهت زده پرسید

_ خوابیدی دیشب؟!

_ شما شب نمیخوابید؟!

_ هاوژین تا صبح گریه می‌کرد!

دلارای دست مشت شده اش را پشتش پنهان کرد و بی تفاوت شانه بالا انداخت

_ باباش پیشش بود!

علیرضا وارفته سر تکان داد

_ ارسلان دیشب بیدار بود اما برای امروز یک قرار کاری داشت ، رفت

بیا اونور تا برمیگرده پیش هاوژین باش

دلارای مکث کرد

میرفت؟

دخترک را قایمکی می‌دید؟

با منت؟

_ بچمو دزدکی ببینم؟

علیرضا چشم گشاد کرد

_ این حرفا از کجا اومده دیگه کله سحر؟

الان باز بیدار میشه خشتک منو پاپیون میکنه دور گردنم

دلارای لب های خشکش را کش داد تا حالت لبخند بگیرد!

_ مشکل باباشه ، مگه دوست نداشت بچه داری کنه؟

لبخند مسخره اش پاک شد

با جدیت غرید

_ من برای دیدن بچه ای که از گوشت و خون خودمه دزدکی نمیام

بهش بگو اینبار که کم آورد ، خودش بیاد در اتاق نه اینکه کسی رو بفرسته

علیرضا دست پاچه پوف کشید

_ ارسلان نخواسته

دلارای اینبار واقعی لبخند زد

پس ارسلان خواسته بود!

_ مرسی ، حالا دیگه مطمئن شدم!

در را روی علیرضا بست و غرغرهایش را به سختی شنید

لبخندش پاک شد ، اشک دوباره به چشمش برگشت و کلافه بی صدا زمزمه کرد

_ دلم برات تنگ شده عروسک قشنگم…

مامانو میبخشی؟

من راه دیگه ای ندارم هاوژین

اگر کم بیارم خدا میدونه اون بابای عوضیت قراره چندوقت زجرمون بده با اخلاقای سگیش