***

از روز سعی کردم به حرف های پدرم بها بدم.

و واقعا به خودم و خانوادم و حال و هوام برسم

تا مدتی نه کار داشتم نه دانشگاهی بود.

وقتم آزاد بود. و می تونستم خیلی کارا کنم

کلاس آموزشی برم. دوره روانشناسی برم یا با یه مشاور برای بهتر شدن حالم صحبت کنم.

می تونستم کلی چیز جدید یاد بگیرم

کلی کار جدید انجام بدم.

و اینقدر با خودم حرف زدم تا بالاخره کنار اومدم که منم حق زندگی دارم

نباید خودم و وجودم رو پاسوز آدمی کنم که اینقدر اذیتم کرد.

هرچند در حد حرف بود و هنوزم ته دلم بهش حس داشتم.

اما خب کنترلش می کردم تا به ابعاد دیگه زندگیم هم برسم

به اندازه کافی براش عزا گرفته بودم. دیگه بس بود. کافی بود.

وقتش نبود. دیگه نمی خواستم اون شکلی ادامه بدم.

باید خوب به خودم می رسیدم تا سر وقت یه دکتر خوب و سرزنده توی جامعه بشم.

****

خیلی نتونستم طاقت بیارم و به اون مرکزی که سروش بستری بود سر نزنم.

می خواستم ببینم هنوز اونجاست یا نه.

به هدفش رسید. اصلا به حرف من رسیدن.

از اون موقع خبری هم از موسوی نشده بود.

می شد حدس زد که اگه چیزی شده باشه بهم بگن.

ولی هیچی نگفتن.

تصمیم گرفتم برم یه سری بزنم.

استرس داشتم. خیلی هم زیاد.

نمی دونستم قراره اصلا چه برخوردی باهام بشه. اونجا رام می دن یا نه.

جالب بود که نگهبان که مرد مهربونی بود و اون مدت منو خوب شناخته بود

خیلی خوب بدرقم کرد. نفس راحتی کشیدم که حداقل تونستم وارد اونجا بشم.

آوردنشون توی حیاط برای هوا خوری.

ولی هرچی چشم چرخوندم سروش رو ندیدم. وارد ساختمون شدم.

خواستم برم سمت اتاق موسوی ولی داشت با تلفن حرف می زد.

و متوجه منم نشد. پشیمون شدم و تصمیم گرفتم خودم برم پیش سروش.

راه افتادم سمت اتاقش.

احساس کردم داره از توی اتاقش صدا میاد.

ولی خب چون اونجا کلا سر و صدا زیاد بود اعتنا نکردم.

رفتم جلو در.

اینور اونور رو نگاه کردم و وایسادم پشت در.

سرمو چسبوندم به در. واقعا داشت صدا میومد.

انگار یکی داشت دعوا می کرد.

خیلی برام عجیب شد. چون حس کردم صداهه هم برام آشناست.

صدای سروش نبود. با اینکه یک بار بیشتر صداش رو نشنیده بودم

ولی خیلی خوب یادم مونده بود.

صداهه همینجور آشنا و آشنا تر می شد. دقت کردم ببینم حداقل چی داره میگه.

_ خراب کردی سروش. بدم خراب کردی.

قرار نبود اینجوری بری جلو.

قرار نبود سرخود تصمیم بگیری و دستور صادر کنی.

وقتی مافوقت بهت اجازه نداده بود.

اون دختر طفلی هیچی ازش نمونده.