شام خورده شد ، البته کمتر کسی تونست چیزی بخوره ، هممون ماتم گرفته بودیم ، من میترسیدم از اینکه کار امیر باشه و من مقصر تمام این اتفاقا باشم و حتی از فکرش هم حالم بد میشد . رادان با اشاره های من مونده بود و استرسم رو درک میکرد و منتظر بود خبر بهش رسیده شه تا من یا دیونه شم یا آروم !
خونه سکوت محض بود و همگی بی صدا نشسته بودیم و هرکس فکرش یه جا مشغول بود و من فقط به این فکر میکردم کی دشمنی داشته با راحیل؟ کی چشم بسته به خوشبختیش ؟
با صدای زنگ گوشیش از جا پریدم و نگاهش کردم
یه با اجازه ای گفت و رفت سمت حیاط ، با استرس و بی قرار پشت پنجره موندم و نگاه کردم تا خبر دار شم چه اتفاقی افتاده.
بی قرار نگاه میکردم تا بفهمم کار کی بوده ، احساسم میگفت موضوع تماس همینه و قلبم تند تند میکوبید و از استرس کف دستام و پاهام عرق کرده بود ، بعد ده دقیقه حرف که برای من مثل ده سال بود اومد سمت خونه‌.
با دیدن حال خراب و استرس من با آرامش سر تکون داد و من تنها برداشتی که داشتم این بوده که امیر نبوده و کمی تنها کمی آرامش گرفتم .
_جناب امیری اگر براتون مقدور هست من از راحیل خانوم یه سوالاتی دارم .
رادمهر جای بابا جواب داد
_همین جاددر حضور جمع بپرس ، ما هم مسئله رو میدونیم هم خانوادشیم باید در جریان باشیم .
بابا تنها با اخم رادمهر رو نگاه کرد اما مثل اخلاق همیشه اش تصمیم گرفت غرور رادمهر که تو این سن خیلی حساس بود رو نشکنه
_برای من مشکلی نیست ، کسی که این عکسایی که گفتید پخش کرده اسم و رسمی ازش مشخص نیس
با این حرفش سرم بیشتر درد گرفت ، چطور باید پیداش میکردم ؟
_اما یه سری مشخصات هست .
با این حرفش نه تنها من همه امیدوار نگاهش کردن
_این عکسا از گوشی ….. ارسال شدن موقعیت مکانی ارسال هم از آدرسه ..
از روی گوشی آدرس رو که خوند تعحبم ده برابر شد .
متعجب برگشتم سمت مامانم اینا ، همه مثل من اینطور بودن ریما به حرف اومد
_اون آدرس …. از خونه …. مادرشوهرشه
راحیل که امیدوار شده بود رنگش مثل گچ شد
_تنها کسی که همچین گوشی با این نوع مارک داره …. برادر شوهرمه.
این حرف پازل سرجاش نشست ، اینکه چرا تو عکسا تنها چهره ای شبیه راحیل مشخص بود و مرد مشخص نبود ، اینکه بین خانواده شوهر پخش شده چون شماره هارو داشته ، اما تنها چیزی که نامشخص بود این بود که چرا؟
سوالمو علنی مطرح کردم
_چرا باید همچین کاری کنه؟
ریما سوال منو کامل کرد
_اون که خودش زن داره ، حتی زنش بارداره ، چرا همچین کاری باید با راحیل کنه ؟
هیچ جوابی برای این سوالا نداشتیم ، نکاهم برگشت سمت رادان مشخص بود معذبه ، کمی که خونه ساکت شد رادان بلند شد خداحافظی کلی کرد و در آخر از بابام خدافظی کرد و رفت سمت در ، تا تو کوچه همراهیش کردم
_درگیر مسائل و مشکلات ماهم شدی ببخشید .
ته دلم نگران بود ، بابت قضاوتی که قرار بود خانوادگی بشیم ، انگار حرفمو و نگرانیمو از چشمام خوند که دستامو آروم گرفت
_من هیچ فکر بدی نسبت به تو و خانودات ندارم ، اگه اونا فتوشاپ نبودن حق داشتم فکرم خراب شه ، اما الان تا حدودی همه چیز مشخصه هم عکسا دروغ بود هم اینکه کار کی بوده ، تک تک اینا مانع میشه بخوام فکر بد کنم و مجبورم فردا یه سر برم تهران میرم کارارو حل میکنم، نقشه ها و ایده هارو میارم اینجا انجام میدم که هم پیشت باشم هم حمایتت کنم ، برای اداره ی شرکت هم بابام هست هم رها هست و خودمم از طریق ایمیل و اینترنتی حل میکنم ، تنهات نمیذارم.
_باشه ، توی راه مواظب خودت باش ، آروم برو و بیا ، نمیگم نیا چون به حضورت نیاز دارم ، نباشی میمیرم ، کم میارم جا میزنم ، عادتم دادی به بودنت به تکیه گاه بودنت ، نباشی میشکنم ، پس منتظرتم بیا زود .
_میام عزیزکم ، به خودت فشار نیار برو تو دیگه ، خداحافظ
آروم خداحفظ گفتم و با رفتنش وارد خونه شدم
سر جای قبلیم نشستم که بابام خطاب به هممون حرفشو زد
_برید بخوابید با بیدار موندن و فکر کردن نه مشکل حل میشه نه نجابت خواهرتون برمیگرده نه آبروی رفته ی من جمع میشه پاشید برید .
هرکس رفت سمت اتاق خودش اما من راهمو کج کردم سمت اتاق رادمهر.
رادمهر از کجا انقدر مطمئن حرف میزد ؟ و یه سری چیزا بود باید حرف زده میشد اما مهمترینش الان همون اطمینانش بود
_درو نبند کارت دارم
در رو باز کرد و کشید کنار
وارد اتاقش شدم ،با تنها کسی که خیلی صمیمی بودم تو خواهر برادرا رادمهر بود ، همیشه درد و دل میکردیم کی اینهمه دور شده بودیم ؟ شاید امشب یه شروع دوباره بود ، برای ارتباط ما دوتا ، برای صمیمیت ما دوتا.
روی تختش نشستم و منتظر نگاهش کردم ، به یاد اون روزا اومد سرشو گذاشت رو پاهام ، با موهاش ور رفتم ، عاشق یه دونه داداشم بودم ، بخاطر علاقه ای که بهم داشتیم خیلی راحت از هم حرف گوش می‌گرفتیم و کمک هم میکردیم با دور شدن من ارتباطمون هی کمتر و کمتر شد
تو این همه درگیری و مشکلات یادآوری اون گذشته مثل نور بود….

_رادمهر ، مثل همیشه ، با من ، خواهرت ، سنگ صبورت ، راز دارت ، صادق هستی ؟
_هستم ، تا آخرش نوکرتم خودم ، هرچی میخوای بپرس راست و حسینی جوابتو میدم
_میدونم توام مثل من راحیلو میشناسیو قبولش داری اما یه چیزی اون غیرت خرکیتو آروم کرده ، اون اطمینانت باعث آروم شدنش بوده ، اطمینانت از کجا میاد؟
_خواهرمو میشناسم، صمیمی نبودیم ، رفیق نبودیم اما میشناسمش ، باهاش بزرگ شدم و ….
_و چی؟
_عکسارو دیدم ، راحیل نشونم داد ، از فتوشاپ سر درمیارم میدونم الکیه .
چشمامو ریز کردم نگاهش کردم
_اون فتوشاپ دقیق و حساب شده بود ، یه چیز سر هم نبود که راحت بخوای بفهمی با مهارت ساده
_رفتم سراغ علاقم ، تو علاقه داشتی به چیزی و محبور شدی بذاریش کنار یه مدت بخاطر خانوادمون ، اما من نمیذارمش کنار ادامش دادم، امسالم میرم مدرکشو میگیرم.
_پس توام آخر رفتی سمت علاقت ، خوبه ، حتی خیلی خوبه ، ادامش بده حمایتت میکنم .
_ادامه میدم تا تهش .
_تو آدم خیلی عصبی بودی چی الان آرومت میکنه ؟! اون عکسا بی شک خشمتو باید بیدار میکرد ، با من بزرگ شدی ، منی که تلاش کردم و نتونستم اون خشمو خاموش کنم .
تنها نگاهم کرد ، با نگاهش چشمامو ریز کردم
_درست ترش باید بگم کی آرومت میکنه ، نه اینکه چی آرومت میکنه ، درسته؟
با لبخند محوی که رو لبش نشست تا تهش رفتم
_کی بند و آب دادی و دلت سریده ؟
_عه رسپی ، اذیت نکن
_حق ندارم بدونم ؟!
_اسمش زیباست ، درست مثله اسمشه ، نمیگم ظاهرش دلمو نبردا، اما رفتارش موندگارم کرد ، خیلی بیشتر از سنش میفهمه ، بچه بازی در نمیاره ، برای من همه چیز سرگرمی و تفریحی بود اما الان بدون اون نمیتونم ، فعلا میخوام همینطور بمونه تا به جایی برسم بعدش رسمی پا پیش میذارم
_کی انقدر بزرگ شدی که میخوای زن بگیری ؟ این نامردیه ها ، من نبودم چند سال ، دور بودم
_دور بودی اما سراغی نگرفتی
_میدونی خودت ، درگیر زندگی بودم ، زندگی مجردی و مستقل بودن خرج داره
_از بابا میشنیدم رفتی سرکار دوجا و درس میخونی ، همونجا بهت افتخار کردم، من الانم نتونستم عین تو شم
_خودتو با من مقایسه نکن بهترینه خودت باش .
حین صحبت با رادمهر هم ذهنم سمت ماحرای راحیل بود
_تمرکز نداری آرامش نداری ، اولی که سر راحیله، منم مثله توام ، جیگرم براش کبابه، آخه درک نمیکنم چرا باید همچین پاپوشی براش درست کنن ؟ چرا باید خوشبختیشو خراب کنن
قبل اینکه حرفی بزنم ادامه داد
_اون آرامش نداشتت هم که بخاطر اون پسره ژیگول بود که رفت
_نمیدونم منم ، اما میفهمیم و اینکه بچه ژیگول ؟
حسادت ریزی تو چشماش میدیدم
_آره ، خوشم نیومد ازش
_خوشت نیومد یا حسود شدی ؟
_منو حسادت؟ داشتیم اصلا ؟
_میخوای بگی حسودی نکردی ؟ از اینکه…
نذاشت حرفمو کامل کنم
_حسودم چون انقدر برات مهم شده که اصلا کسی رو نمیبینی
_رادمهر ! شما نصف جونمین ، رادان نصف دیگه اش ، باهاش بیشتر آشنا شی مطمئنم از این حرفت پشیمون میشی
تخس و سرتق جوابمو داد
_طرفشو نگیر
_جای این بحث بیا فکر کنیم به راحیل ، بهتره … بریم اول با اون نامرد حرف بزنیم ببینیم چرا پخش کرده عکسارو و بعدش شکایت کنیم ، طبل رسوایی افتاده و اگه جمعش نکنیم مهره تاییده ، باید بریم شکایت کنیم ، اثبات کنیم فتوشاپ بودن عکسارو
اثبات کنیم کار اون بوده و بعدش نمیدونم چی میشه ، اما حرف و حدیث تو این شهر کوچیک میپیچه ، بدم میپیچه
_ما ثابت میکنیم از اینکه خواهرمون پاکه ، تمام تلاشمونو میکنیم اما توام میدونی در دهن مردم رو نمیشه بست
_میدونم.
بلند شدم از سرجام
_بخواب سر جات ، به زیبا خانومت هم شب بخیر بگو چشم انتظار نباشه
خندید
_خودم بلدم شما بفرما برو
از اتاق که زدم بیرون رفتم سمت اناق راحیل ، صدای گریه های آرومش دلم رو ریش کرد آروم در رو باز کردم
_اجازه هست بیام؟
صدای گرفته و خش دارش از گریه رو شنیدم
_آره بیا
در اتاقو یواش بستم و رفتم سمتش ، نشسته بود گوشه ای تخت
کنارش نشستم که با دیدن عکسایی که رو به روش بود هم جیگرم آتیش گرفت از علاقه اش ، هم عصبی از کاری که شوهرش کرده بود
عکسای عروسیشون و عکسای دوتاییشون که چاپ شده بود جلوش گذاشته بود
عکسای عروسیش که تو خونه خودمون داشتیم اما عکسای دوتاییش رو خودش آورده بود
_رسپینا دوسش دارم ، چیکار کنم ؟ ، از این کارش آتیش گزفتم ، دارم میسوزم ، چرا اینکارو کرد ؟ چرا آبرومو به حراج گذاشت ؟ چرا انقدر دلمو سوزوند؟
حرفی نداشتم بگم ، نه میتونم بگم دوسش نداشته باشه چون میدونم علاقه چقدر شدیده ، نه میتونم بگم نگذر ازش ، تنها سکوت کردم و نوازشش کردم تا آروم شه.
تو بغلم انقدر نازش کردم خوابش برد ، آرپم بالش گذاشتم زیر سرش پتوشو کشیدم سرش و عکسارو روی کمدش گذاشتم و رفتم سمت اتاق خودم ، نیاز به یه وکیل خوب داشتیم و باید از رادان میپرسیدم که کی تو کارش حرفه ای هست و به کارم میاد ، من آبروی خواهرمو برمیگردوندم ، حتی به سختی و کلی دادگاه بازی ….