نگاه عماد از همان فاصله یکی از دخترها را نشانه گرفته بود … که لاغر بود و متوسط القامت و مانتوی سفید کوتاه و گله گشادی به تن داشت .

معلوم نبود به صابر چه گفت که دست از پیانو زدن کشید … . بعد کم کم دو سه نفر دختر دیگر هم به آن ها ملحق شدند .

– برای شما پیغامی هم داشت !

عماد نتوانست نگاهش را از نمایش جالبِ مقابل بردارد . یکی از دخترها سعی کرد شعری بخواند و بقیه زدند زیر خنده .

دخترکِ سفید پوش ریسه رفته بود … ! … شال سورمه ای رنگش روی شانه های افتاده بود و موهای آبی اش ریخته بود دو طرف صورتِ مهتابی اش .

خضوعی باز پرسید :

– گوشتون با منه ، عماد خان ؟

– چه پیغامی ؟

– به چرمشیری ها گفته … به رئیسشون بگن … که گانگستر بازی تمومه ! خیلی زود بساطتون رو جمع می کنه !

پوزخندی تنبل و تکبر الود نقش لبهای بسته ی عماد شد :

– چه غلطا !

همان وقت صابر چرخید و از فاصله ی دور … به حالت سوالی نگاهش کرد .

انگار تردید داشت که باید با بازیِ مضحک دختر بچه ها راه بیاید یا نه !

عماد سری برایش تکان داد و با علامت بی اهمیت دست … از او خواست راحت باشد و ادامه بدهد .

حرکتی که انجام داد ، توجه خضوعی را به خود جلب کرد . یک لحظه چرخید و نگاه کرد به پشت سرش و به گروه دخترهای ایستاده پای پیانو … گفت :

– این دخترها توی این سن و سال … به هر قیمتی دنبال جلب توجه می گردن !

بعد دوباره صدای پیانو بلند شد … و این بار همراه با آن صدای دخترها که با هم شعری همخوانی می کردند .

عماد گفت :

– سخت نگیر خضوعی ! زودتر از چیزی که فکرش رو بکنی … می کشونمش توی کار !

خضوعی از دخترها رو چرخاند … عماد با حرکت سر به میز اشاره کرد :

– قهوه ات از دهن افتاد !

خضوعی تشکری زیر لبی کرد و فنجان قهوه اش را برداشت … .

عماد کاملا تکیه زد به تکیه گاه صندلی اش و دست هایش را به حالت راحتی مقابل سینه اش درهم گره زد … و باز نگاه دوخت به روبرو … .

دخترک با موهای آبی هنوز در معرض چشم هایش ایستاده بود … .

***

***

پالام پولوم پیلیچ !

همه پشت دستشان را آوردند و فقط من کف دستم را ! پلک هایم را روی هم فشردم و تقریبا جیغ زدم :

– اه … کثافت !

حنا غش غش خندید و هستی به حالتی پیروزمندانه انگشت وسطش را برایم بالا آورد . با بد خلقی پنجه ی کفشم را به پایش کوبیدم و گفتم :

– زهر مار ! جمع کنید بساطتون رو ! من مادر خرجِ شما سلیطه ها نمی شم !

حنا گفت :

– بابا هنوز شب نشده دنگمون رو می ریزیم به حسابت ! خیالت راحت !

و هستی با لحن غلیظی تکرار کرد :

– آره بابا ! خیالت راحت ! حتما می ریزیم !

یک جوری گفت … مطمئن بودم نمی خواست دنگ کافه اش را حساب کند . حرصم گرفت … گفتم :

– تو رو که پول می کنم !

فافا گفت :

– برو صورت حساب بگیر ببین اصلا چند شده حسابمون …

و حنا اضافه کرد :

– آره برو ! اومدیم بیرون … یه وقت فکر نکنن می خوایم پول نداده فرار کنیم !

هستی گفت :

– نه نگران نیستن ! لیلا فروهر رو گرو برداشتن !

غش غش به شوخی بی نمکش خندیدیم ! منظورش از لیلا فروهر ، روشنک بود … که هنوز داخل کافه جا مانده بود و مشغول لاس زدن با صابر …

دستم را تکان دادم و گفتم :

– باشه می رم ببینم چه خبره … ولی از الان دارم هشدار می دم ! من سیصد بیشتر توی کارتم نیست ها !

حنانه و هستی و فافا گرم گفتگو با هم … راه افتادند به سمتِ دیواری که پوشیده از شاخه های عشقه بود … تا عکس هنری از همدیگر بگیرند . من هم نفسم را فوت کردم بیرون و راه افتادم تا برگردم به کافه …

… ولی از چیزی که دیدم خشکم زد !

نزدیکِ در ورودی کافه … دو مرد جوان ایستاده بودند و سیگار می کشیدند … .

از سر و وضعشان معلوم بود که آدم های درستی نیستند . یکی از آنها شلوار جین گل و گشاد و تیشرت خیلی بلندی به تن داشت و روی ساق دست هایش پر از خالکوبی بود .

دو سه تا دختر هم همراهشان بود که چهره های عملی داشتند … لب های درشت و گونه های برجسته و سینه هایی که حمل کردنشان نفس گیر و سخت به نظر می رسید !

ولی چیزی که من را واقعا ترسانده بود … سگِ بزرگ و سیاهی بود که زنجیرش به دست مردِ جوان خالکوبی بود … .