– من خیلی از پسره خوشم نمیاد ! به ما نمی خوره !

– مگه دیدیش ؟!

– از دوستای آلا پرس و جو کردم ! میگن پسره بی سر و پاست ! فقیره ! … دنبال آلاست که ازش پول بگیره ! یک بار ماشینش رو گرفته بود با دوستاش رفته بود شمال …

عماد یک لحظه ی کوتاه پلک هایش را روی هم فشرد و نفس عمیقی کشید .

– وقتی اون پسره جرات کرد ماشین آلا رو ازش بگیره … امین سرش به کدوم آخوری بند بود ؟!

– دردم همین امینه ! اگه حواسش به خواهرش بود …

– حواسش به چیه ؟!

– خوش گذرونی … دختر بازی ! از وقتی هم که این ماشینه رو خریده …

نگاه تلخ عماد چرخید به سمت جنسیس کوپه ی امین که رنگ سبزِ سیبی اش در آفتاب برق می زد و چشم را خیره به خود می کرد .

عماد از اول هم راضی به خرید این ماشین نبود . هیچوقت از به نمایش گذاشتن ثروتش خوشش نمی آمد . می دانست این رژه ی پول و ثروت در خیابان ها … می تواند کار دستشان بدهد !

احترام ادامه داد :

– هی بهت می گم اینقدر پول بی حساب نریز توی دست و بالشون … بچه ان ! یه کاری می دن دستمون !

عماد فقط گفت :

– درستشون می کنم ، مادر ! نگران نباش !

#سال_بد ❄️

#پارت_314

بیشتر از آن ادامه ندادند … .

چند دقیقه ی بعد امین از خانه خارج شد … حاضر و آماده ، انگار می خواست بیرون برود . عماد از جا برخاست و به طرف او رفت … احترام خانم با نگاهی نگران هر قدم او را دنبال کرد … می ترسید عماد زیاده روی کند ، ولی چیزی بر زبان نیاورد .

امین سیگاری گوشه ی لب گذاشته بود و می خواست روشن کند که عماد را دید … . بلافاصله سیگار را از دهانش برداشت . می دانست عماد دوست ندارد او سیگاری باشد … .

ولی بر خلاف تصورش ، عماد تلخی نکرد :

– چی می زنی ؟!

– دانهیل مشکیه ! می خوای ؟

– نیکی و پرسش ؟!

خنده ای روی صورت امین پخش شد . دست توی جیبش برد تا جعبه ی سیگارش را بیرون بیاورد … گفت :

– نوکرتم هستم !

عماد نخی سیگار از جعبه برداشت و به لب برد . امین با فندکش اول سیگار او ، و بعد مال خود را روشن کرد .

عماد عمیق کام گرفت و مزه ی تلخ دود را با لذت درون گلویش چرخاند . نگاهش روی کوپه ی سبز سیبیِ امین بود که در آفتاب می درخشید . بعد گفت :

– عروسکه !

امین با بی خیالی لاف زد :

– عالیه ! … نمی دونی شبا که باهاش میرم دور دور … چقد توی چشمِ در و دافاست !

عماد گفت :

– عجب !

و با نگاهی همزمان پر لبخند و هشدار آمیز به او …

#سال_بد ❄️

#پارت_315

– بده سوییچشو ببینم !

امین لحظه ای تعلل کرد و خواسته ی او را به شوخی گرفت :

– چیه داداش ؟ اسم دختر اومد ، دلت خواست ؟!

ولی نگاه خیره و منتظر عماد …

امین سوییچ را از جیبش در آورد و به او سپرد … . عماد نگاهی خیره و طولانی به سوییچ انداخت … . امین گفت :

– قابلتو نداره ! اصلاً مال خودت !

هنوز حرفش تمام نشده بود … عماد سوییچ را پرت کرد توی آب های فواره ی سنگی … ! …

صدای فریاد امین به هوا برخاست … عماد بی خیال به سیگارش پک زد .

– چرا اینجوری کردی عماد ؟! … سوییچو به گا دادی که !

– مال خودم بود ، دلم خواست ! تو رو سنه نه ؟!

امین ناباور و بهت زده و در عین حال عصبی … نگاهش کرد . عماد ادامه داد :

– مگه مال من نیست ؟! … با پول کی خریدیش ؟! ها ؟! … اصلاً همه چیت مال منه ! این سیگار دستت هم …

دست برد و سیگار نیمه سوخته را از بین انگشتان امین در آورد و آن وقت به هر دو سیگارِ روشن پک زد … .

امین هنوز گیج بود .

– داداش !

– جعبه شو بده ! همش مال منه‌ ! همشو با پولای من خریدی ! … لباسات مال کیه ؟!

– داداش ! چرا اینطوری …

– گفتم لباسات مال کیه ؟!

صدای عماد بی اختیار بالا رفت … . امین از روی شانه ی او نگاهی به مادرشان انداخت … به سختی پاسخ داد :

– طبیعتاً مال شماست !

– باریک الله پسر باهوش ! حالا لخت شو همینجا !

– داداش … مامان داره نگاهمون می کنه !

#سال_بد ❄️

#پارت_316

عماد یک لحظه ی کوتاه پلک هایش را روی هم گذاشت و نفس عمیقی کشید تا خشمش را فرو بنشاند … بعد بی خیال لخت کردن امین شد . از او رو گرداند و مشغول قدم زدن در حیاطِ دراندشت شد … .

امین دنبالش افتاده بود … ولی جرات نمی کرد چیزی بپرسد . سرانجام خود عماد بود که به حرف آمد :

– می دونی من تحمل آدمای پخمه ی چت مغزو ندارم … حالا می خواد طرف سرایدارم باشه یا برادرم !

– چیکار کردم مگه ؟!

– همین که نمی دونی چیکار کردی خودش بزرگ ترین خطاست ! اینقدر بهت پر و بال دادم و آزادت گذاشتم که فکر کردی خبریه ! خیر سرم گفتم اگه خودم پام توی این خراب شده گیره … عوضش تو هستی که مراقب آلا و مادرمون باشی !

– آلا غلطی کرده و بی خبرم ؟!

صدای عماد باز بالا رفت :

– در مورد آلا درست حرف بزن تا دهنتو پرِ خون نکردم !

– آلا کاری می کنه ، دهن منو پر خون کنی ؟!

عماد سر جا ایستاد و رو در روی امین قرار گرفت .

– آره ! آلا دختر بچست … احساساتیه ! یکی پیدا بشه دو جمله ی دری وری براش ببافه ، فکر می کنه خبریه ! تو باید حواست بهش می بود !

امین بزاق دهانش را قورت داد و چند باری پشت سر هم پلک زد . انگار حالا می توانست عمق ناراحتی عماد را بفهمد و جدیتش را درک کند … حق داشت ! آلا برای هر دوی آنها مهم بود !

#سال_بد ❄️

#پارت_317

– چی شده داداش ؟ … داری نگرانم می کنی !

عماد پوزخندی زد :

– صبح بخیر ! … بلاخره نگران شدی ؟!

باز از او رو چرخاند و به مسیر پیاده روی اش ادامه داد .

هر دو در سکوت سازه ی مدرنِ سفید را دور زدند تا به پشت ساختمان رسیدند . به استخرِ بزرگ آبی که تمام عرض زمین را در برگرفته بود و با پلی چوبی به آن سوی استخر متصل می شد .

عماد باز سکوتش را شکست .

– یه یارویی هست … مخ آلا رو کار گرفته !

– غلط کرده ! خودم حالشو جا میارم ! آلا رو هم …

– به آلا از گل نازک تر حق نداری بگی ! … زنگ بزنه شکایتتو بکنه ، دهنتو آسفالت می کنم !

امین باز سکوت کرد . عماد رفت تا نیمه های پلِ چوبی … آرنج هایش را روی نرده ها گذاشت و خم شد و به آب های تمیز نگاه کرد .

نور در امواجِ کوتاه آب هزار تکه شده بود و می رقصید .

– نمی دونی چقدر خسته ام امین ! از وقتی یادم میاد جون می کندم … زندگی نکردم هیچوقت ! گفتم تو مثل من نباشی … بری جوونی کنی ، حالشو ببری ! … نه دیگه عنشو در بیاری !

– عماد !

– فکر کردی اینجا موندم چون بهم خوش می گذره ؟! با گله ی اراذل سر و کله زدن … پول در آوردن آسونه ؟! … پیر شدم امین ! ظاهرم شاید نشون نده … ولی باطنم یه پیرمردِ رو به موته ! تو دیگه بار روی دوشم نباش !

#سال_بد ❄️

#پارت_318

– به قرآن نمی دونستم اوضاع اینقد بیخ داره ! بگو پسره کیه ؟ چیکار کرده ؟

– درست نمی دونم ، مادرم ازشش خوشش نمیاد ! میگه آلا رو می تیغه … ماشینشو می گیره ازش ، می ره سفر !

– گه خورده ! می زنم خواهر مادرشو …

نگاه هشدار آمیز و جدیِ عماد … .

– غلط کردی ! بزن بهادری مگه ؟!

امین کلافه و غیرتی … پیشانی اش را میان انگشتانش فشرد و نفس عمیقی کشید .

– چیکار کنم پس ؟!

– برو تهران پیداش کن … بدون اینکه آلا بفهمه ! دوستانه بهش بگو خودشو جمع کنه !

– اگه نکرد چی ؟!

– به من بگو ! آدم میفرستم بالاسرش … از ما تحتش سواری بگیرن ! …

سکوتی کوتاه … بعد عماد نفس عمیقی کشید و کاملاً رخ به رخ او ایستاد . با صدایی آرام و مخوف اضافه کرد :

– تو هم خودتو جمع می کنی امین ! جمع می کنی … تا جمعت نکردم !

نوک انگشتانش را سه بار به کتف او کوبید … سپس بی توجه به نگاهِ رک زده اش ، از کنارش عبور کرد و رفت … .

***

تیتراژ سریال مورد علاقه ام آغاز شده بود که آخرین کتلتِ سرخ شده را هم از میان روغن های داغ بیرون کشیدم و سپس اجاق گاز را خاموش کردم .

درست راس ساعت هشت شب !

پشت دستم را روی پیشانی عرق کرده ام کشیدم و در حالی که با تکان دادن تیشرتم ، خودم را باد می زدم … از آشپزخانه خارج شدم .

#سال_بد ❄️

#پارت_319

بابا اکبر تا دقایقی دیگر به خانه بر می گشت و من خودم را برای استقبال از او آماده کرده بودم . خانه مرتب و شام آماده بود !

به سمت سرویس بهداشتی رفتم تا آبی به دست و صورتم بزنم . همزمان که از مقابل دربِ نیمه باز اتاقم رد می شدم ، نگاهم بی اختیار به داخل کشیده شد … .

تختخوابِ بدون ملافه … لباسِ آبی چند میلیونی …

تمام اتفاقاتِ دیشب مقابل چشم هایم زنده شد و حالم را بد کرد .

بی اختیار کف دستم را روی کومه ی در گذاشتم و چشم هایم را بستم و سعی کردم با نفس های عمیق و پی در پی … بر حال بدم غلبه کنم .

دیگران نمی فهمیدند … اجازه نمی دادم بفهمند دیشب چه اتفاقی بین من و شهاب افتاد !

به سرعت وارد دستشویی شدم و شیر آب را باز کردم و چند مشت آب یخ توی صورتم ریختم .

وقتی باز سر بالا بردم … خیره شدم به تصویرِ چهره ام در آینه .

رنگ پریده … افسرده … با هاله های تیره زیر پلک هایم … . ظاهراً سر پا بودم … ولی از درون می لرزیدم .

با خودم فکر کردم … مهم نیست ! رو به مرگ هم که می رفتم … بلاخره خوب می شدم !

شیر آب را بستم و در ذهنم برای بار صدم همان دروغی را مرور کردم که با شهاب آماده کرده بودیم :

” ساعت از دوازده گذشته بود که شهاب من را به خانه رساند ، ولی خودش برگشت . دوستش تصادف کرده بود و او باید می رفت بیمارستان ! من نمی دانم چه ساعتی به خانه برگشته ! من تا ساعت یازده خواب بودم ! ”

صدای زنگ خانه بلند شد … .

#سال_بد ❄️

#پارت_320

شانه هایم چنان بالا پرید … انگار کسی کنار گوشم جیغ زده بود !

سریع و دستپاچه از دستشویی خارج شدم و همچنان که صورتم را با حوله ی کوچکِ آبی آسمانی ام خشک می کردم ، به سمت در به راه افتادم .

صدای زنگ دوباره تکرار شد … گفتم :

– اومدم ! اومدم !

فکر کردم حتماً بابا اکبر است که بعد از دو روز بلاخره از تهران برگشته و زنگ خانه را می فشارد … ولی تا در را باز کردم ، میخکوب شدم .

سوده پشت در ایستاده بود ! … با لبخندی کمرنگ … و در حالی که پانچ و کیف من را در دست داشت .

– اع … سلام !

جا خوردگی ام آنقدر واضح بود که مطمئناً او هم درک می کرد … ولی خودش را به ندیدن زد .

– وسایلت رو توی ماشین جا گذاشته بودی … گفتم برات بیارم !

لعنتی به مغز گیج و ویج خودم و شهاب فرستادم و به سرعت پانچ و کیفم را از دستان او قاپیدم .

– ممنون !

– دیشب مانتو تنت نبود ؟! … پس چطور برگشتی ؟!

– کت شهاب رو پوشیده بودم ! … آخه یه خرده سردم بود …

سوده باز لبخند زد و روی ابرویش را خاراند … و با لحنی که سعی می کرد حرصش را پنهان کند ، گفت :

– خودِ شهاب سردش نبود ؟!

#سال_بد ❄️

#پارت_321

می دانستم حتی مساله ای به این کوچکی باعث می شود او به ما حسادت کند ! دیگر بعد از اینهمه وقت سر و کله زدن با او ، کاملاً اخلاقش دستم آمده بود ! … ولی دیگر این چیزها به من آسیب نمی زد ! برعکس … از تحریک حس حسادتش تفریح می کردم !

– اتفاقاً پرسیدم ازش !

اوهومی گفت … و من با لحنی عمداً بی خیال ادامه دادم :

– گفت فدای سرت آیدا جون ! تو گرم باشی ، منم گرم میشم !

نفس عمیقی کشید . منتظر بودم باز نگاه غضبناکی تحویلم بدهد و غرولند کنان بچپد توی آپارتمانش … ولی در نهایت تعجبم ، پرسید :

– میشه بیام تو ؟!

این دیگر خارج از تصور و تخیلم بود ! آخرین باری که من و سوده تنهایی زیر یک سقف همدیگر را تحمل کرده بودیم ، احتمالاً سالها می گذشت ! اما حالا او با پاهای خودش آمده بود … به من لبخند می زد … و می خواست وارد خانه شود ! …

نمی دانم چرا ، ولی دلشوره ی بدی گرفتم . اما هیچ بهانه ای برای رد کردنش نداشتم . گفتم :

– بله … بفرمایید !

خودم را از مقابل در کنار کشیدم . سوده وارد شد و با قدم هایی آرام و شاهوار به سمت سالن رفت . من هم در را پشت سرش بستم و از آینه ی جالباسی کنار در نگاهی به خودم انداختم … .

یک شلوار گپِ خاکستری و تیشرت کراپ سفید به تن داشتم و گونه هایم از داغیِ که زیر پوستم می جوشید ، گل انداخته بودند .

مانتو و کیفم را همانجا روی جالباسی هول هولکی رها کردم و کف دست هایم را روی گونه هایم زدم . زیر لب به خودم تشر رفتم :

– نمیری آیدا ! چه مرگته ؟!

نفس عمیقی کشیدم تا آرامشم را حفظ کنم … و راه افتادم به سمت سوده … .