از حموم خارج شدم و لباس پوشیدم و خواستم سری به افرا بزنم..

هنوزم تو حال و هوای خواستنش بودم و صحنه ی چند دقیقه ی پیشش تو حموم از جلوی چشمم کنار نمیرفت..

پوفی کشیدم و سعی کردم فراموش کنم که چطور دیدمش..

تقه ای به در اتاقش زدم ولی جوابی نداد و درو آروم باز کردم..

با همون حوله ی سفید که پیچیده بودم دور تنش، روی تخت دراز کشیده بود و خوابش برده بود..

شونه ها و بازوهای برهنه و پاهای سفید خوش تراشش بیرون از حوله بود و دلم خواست پیشش بخوابم و لمسش کنم..

ولی سهم من از دختری که عاشقش بودم و اسمش تو شناسنامه م بعنوان همسرم ثبت بود، فقط حسرت بود..

رفتم کنار تخت و موهای خیسش رو که از حوله بیرون اومده بود دادم زیر حوله تا خشک بشه و پتو رو هم کشیدم روش..

دیگه نمیتونستم لباسهاش رو بپوشونم و باز هم خودمو کنترل کنم و نزدیک نشم بهش..

میتونست همونطور بخوابه و صبح وقتی مستی از سرش پرید خودش لباس هاش رو بپوشه..

غرق خواب بود و مژه های بلندش روی هم افتاده بود.. در اثر مشروب انقدر عمیق خوابیده بود که ممکن نبود حضور منو احساس کنه و بیدار بشه..

خم شدم و آهسته پیشونیشو بوسیدم.. آروم زمزمه کردم

_نرو.. دوستم داشته باش و بمون

میدونستم که ممکن نیست حرفمو شنیده باشه و دوباره با همه ی عشقم کنار ابروشو بوسیدم و از اتاق خارج شدم..

تا صبح روی مبل جابجا شدم و نتونستم بخوابم..
فکر افرا و دیدن زیبایی هاش که تا الان ندیده بودم لحظه ای از ذهنم خارج نمیشد..

یاد شعری افتادم که وصف حال امشب من بود..

تو دیشب گرم آغوشم شدی
در عمق افکارم

و من
گاهی تو را
گرم خودم کردم

تنت بوی کمی از من
تنم بوی کمی از تو

و گاهی از عطش سیراب
و گاهی ناله ای بیتاب سرمستی

میان تخت تنهایی
تو دیشب در دل افکار من
عریان
چه ها کردی…

……………….‌‌…………………..

افرا

با سر درد شدیدی از خواب بیدار شدم و چشمامو به زور باز کردم..

نور خورشید از پنجره مستقیم میزد به چشمم و معلوم بود که ظهر شده و حسابی خوابیدم..

روی تخت نشستم و با دو دست شقیقه هامو فشار دادم..

اوففف چرا اینقدر سرم درد میکرد؟.. تو فکر سر دردم بودم که یهو متوجه شدم لباس تنم نیست و با حوله خوابیدم!

اولش نتونستم موقعیتم رو بسنجم و گیج شدم.. بعد یادم اومد که دیشب تو کافه مشروب خوردم و این سر درد صبحگاهیم تاثیر اونه..

با یاد مست شدنم کم کم بقیه ی اتفاقات هم یادم اومد و صحنه هایی از اومدن آهیر و بعد تو حموم بودنمون اومد تو ذهنم!

من و آهیر دوتایی تو حموم بودیم، اون به تن برهنه م لیف میکشید و من سینه و بازوهای خوش فرمش رو دید میزدم!

با یاد اون صحنه هول شدم و فکر کردم که نکنه دیشب اتفاقی بینمون افتاده و بخاطر همونم لباس تنم نیست!

چشمام گرد شد و ضربان قلبم رفت روی هزار!

ولی اگه اون اتفاق افتاده بود اصولا باید لباس تنم نمیبود و آهیر هم کنارم خوابیده بود.. ولی من با حوله بودم و تنها..

بیشتر که فکر کردم همه چی یادم اومد و نفس عمیقی کشیدم..

من افتاده بودم توی جوب و آهیر مهربون من تو حموم فقط منو شسته بود..

یادم بود که حتی موقع لیف کشیدن به بدنم هم دستش هرز نرفت و با احتیاط فقط لیف رو به تنم میکشید..

کدوم مردی بود که از اون موقعیت بگذره و اونقدر به نفس خودش حاکم باشه و خطا نکنه؟!

آهیر من.. آهیر خوب من، بازم مراقبم شده بود و مثل یه بچه تمیزم کرده بود..

آهیری که همش هیز بازی درمیاورد و خجالتم میداد، دیشب در حالیکه لخت مقابلش بودم اذیتم نکرده بود و بهم دست نزده بود!

اونم در شرایطی که خوب یادمه من هم خواسته بودمش و حتی کمرش رو گرفته بودم و کشیده بودمش به خودم!

ولی اون هردومون رو کنترل کرده بود و کاری نکرده بود که صبح پشیمون بشیم..

هر چند که من از همبستر شدن با آهیر، مردی که شوهرم بود و رابطه با هم حق مسلم هردومون بود، و در عین حال با ذره ذره ی وجودم عاشقش بودم پشیمون نمیشدم، ولی مسلما ازش خجالت میکشیدم و معذب میشدم..

از طرفی هم دوست نداشتم اولین رابطه م تو حالت مستی باشه که تو حال عادی نباشم و فرداش هیچی یادم نباشه..

آهیر مثل همیشه ذات خوب و مردونه ی خودش رو نشون داده بود.. یه مرد واقعی و آقا بود و عشقش تو قلبم بیشتر از قبل شد.. قلبی که دیگه گنجایش اون عشق بزرگ رو نداشت و لبریز شده بود از مهرش..

ولی وقتی یاد ترانه و آهیر رو بغل کردنش افتادم بادم خوابید و با لبهای آویزون روی تخت موندم..

ترانه ی لعنتی اومده بود تو زندگیمون و شاید خودشو تو دل آهیر جا کرده بود..

و من احمق به آهیر گفته بودم وقتشه که به قولش عمل کنه و برام بلیط بخره!

لعنت به من.. لعنت به دهانی که بیموقع باز شود.. عین اون لاک پشتی که بیموقع دهنش رو باز کرد و حرف زد، و از آسمون پرت شد پایین، من هم از روی عصبانیت حرف چرتی زده بودم و خودمو به فنا داده بودم..

با شناختی که از آهیر داشتم میدونستم که به قولش و حرفی که از زبونش دراومده خیلی اهمیت میده و حتما بلیط میخره برام!

خدا خدا کردم که نخریده باشه و حرفم رو جدی نگرفته باشه..

چشمامو بستم و نذر کردم توی دلم که آهیر بلیط نخره و یه مبلغی بریزم به حساب کودکان بی سرپرست..

از خودم بخاطر سفارش بلیط به آهیر، عصبانی بودم و با بیحوصلگی بلند شدم و لباس پوشیدم..

جمعه بود و میدونستم که آهیر خونه ست.. دلم برای دیدنش، بعد از دیشب، لک زده بود و سریع رفتم توی هال..

دور و برو نگاهی کردم ولی نه تو سالن نه تو آشپزخونه نبود..

رفتم تو اتاق پیانو ولی اونجا هم نبود.. فکر کردم شاید اونم مثل من خواب مونده باشه و رفتم تو اتاقی که میخوابید..

درش باز بود و دیدم روی مبل خوابیده و دستش روی پیشونیشه..

رفتم پیشش روی مبل نشستم و دست کشیدم به موهاش و گفتم

_آقا خوشخوابه.. بیدار نمیشی؟

تکونی خورد و چشمای خوشگلش رو باز کرد..

انگشتمو به نوک بینیش زدم و گفتم

_من مست و کله پا بودم تا الان خوابیدم، تو چرا بیدار نشدی؟

بدنش رو مثل گربه تیر کشید و آخی گفت و خوابش رو پروند..

_نتونستم خوب بخوابم.. آفتاب زده بود که خوابیدم

از فکر اینکه شاید بخاطر صحنه های حموم دیشب خوابش نبرده دلم هری ریخت و گفتم

_چرا نتونستی بخوابی؟

با تخسی تو چشمام نگاه کرد و گفت

_تو نزاشتی

خنده م گرفت و گفتم

_من که تو اتاق خودم بودم، کاریت نداشتم

بلند شد روی مبل نشست و دستی به موهای خوشگلش کشید و گفت

_آره خودت تو اتاقت بودی

_پس روحم نزاشته بخوابی؟ یا فکرم؟

فهمید که دارم از زیر زبونش حرف میکشم و با خنده نگاهم کرد و گفت

_پاشو یه صبونه بده بخوریم.. شیطونی نکن

نخواست بگه چرا نتونسته بخوابه و طفره رفت..

داشت از اتاق خارج میشد که گفتم

_مرسی بخاطر دیشب.. اذیتت کردم ببخشید

برگشت نگاهم کرد و گفت

_واقعا اذیت شدم.. از نوع داغ شدن.. گفته بودم سوتین بپوش بزغاله

از شوخیش سرخ و سفید شدم و گفتم

_آهیررر.. خیلی بیشعوری خجالتم میدی

بلند خندید و در حالیکه میرفت سمت دستشویی گفت

_دیشب که خجالت نمیکشیدی و گفتی چه اشکال داره ببین، زنتم

بیشتر خجالت کشیدم و دنبالش راه افتادم و گفتم

_آدم مست که نمیدونه چه چرتی میگه

در سرویس رو باز کرد و با خنده گفت

_درسته

هنوز دنبالش بودم که گفت

_میخوای تو توالت هم بیای دنبالم؟

راهمو کج کردم سمت آشپزخونه و گفتم

_خب بابا برو

رفتم تو آشپزخونه و یه صبحانه ی مفصل آماده کردم..

میخواستم وقتی اومد بهش بگم حرف دیروزمو جدی نگیره و بلیط نخره.. ولی وقتی اومد و نشست مقابلم پشت میز، هر کاری کردم نتونستم غرورمو بشکنم و بگم که حرفمو پس گرفتم..

با خودم درگیر بودم و بین گفتن و نگفتن مردد بودم که یه تکه بربری برداشت و گفت

_دیروز رفتم بلیط گرفتم

با حرفی که زد کارد از دستم افتاد.. با چشمای ناباور و وق زده نگاهش کردم..

بلیط گرفته بود!.. چیزی که میترسیدم اتفاق افتاده بود..

انتظارشو داشتم، میدونستم که به حرفش عمل میکنه.. ولی یه کورسوی امیدی تو دلم بود که شاید هنوز نخریده باشه و بتونم بگم منصرف شدم..

ولی الان دیگه نمیشد بگم.. نمیتونستم خودمو کوچیک کنم پیشش..

اصلا شایدم از خداش بود که برم و میخواست منو دک کنه.. شاید میخواست با ترانه باشه و منتظر طلاقمون بود!

هنوز نگاه سردرگمم بهش بود و توی مغزم صد تا فکر رد و بدل میشد که گفت

_افرا؟.. چرا هنگ کردی؟

حواسمو جمع کردم و گفتم

_نه.. داشتم فکر میکردم

عمیق نگاهم کرد و گفت

_به چی؟.. اگه پشیمون شدی میتونم کنسلش کنم

آب دهنمو قورت دادم و سرمو انداختم پایین و گفتم

_نه.. پشیمون نشدم.. دستت درد نکنه

نگاهش رو ازم گرفت و لیوان چایش رو نخورده گذاشت روی میز و بلند شد رفت..

از خودم عصبانی بودم که بهش گفتم بلیط بخره.. از آهیر عصبانی بودم که به حرفم گوش کرده بود و بلیط خریده بود.. پس دوستم نداشت.. چون اگه داشت، بلیط نمیخرید..

صددرصد پای زن دیگه ای در میون بود و من باید میرفتم تا مزاحم زندگیش نباشم..

سرمو بین دستام گرفتم و آرنجامو گذاشتم روی میز.. بغضی رو که گلومو فشار میداد قورت دادم و به خودم گفتم باید محکم باشم.. وقتی بلیط گرفته یعنی میخواد برم!

به این فکر کردم که از خیر رفتن پیش سمانه بگذرم و برم تو آپارتمانی که پدر و مادرم برام خریده بودن و تنها زندگی کنم..

ولی اونم شدنی نبود.. از طرفی مادرم نمیزاشت به حال خودم بمونم، از طرفی هم تو شهری که آهیر بود نمیتونستم ازش دور بمونم و ممکن بود برم دیدنش..

تنها راه چاره، رفتن به آلمان بود تا از آهیر دور بشم و قبول کنم که برای همیشه ازش جدا شدم و باید رویای وصالش رو از سرم بیرون کنم..

باورم نمیشد که همه چیز تموم شد و وقت رفتن رسیده..

باورم نمیشد که باید از آهیر جدا بشم..
آهیر…………. اون پسر اخمو و مغرور افسانه ای دبیرستان انقلاب.. اون دزد جذاب و مرموز تو خونمون.. اون کسی که باهاش سر سفره ی عقد نشستم و شوهر تقلبیم شد.. اون آدم بداخلاقی که همخونه و رفیقم شد.. حامی و پشتم شد.. آهیری که پناهم شد.. مردی که عاشقش شدم و همه ی دنیام شد.. دیگه نبود و همه چی داشت تموم میشد!

باید ازش جدا میشدم و به کل از زندگیم خارج میشد!.. چطور میتونستم بدون آهیر به زندگیم ادامه بدم؟..

با جای خالیش چیکار میکردم؟.. با دلتنگیش چیکار میکردم؟

بدون دیدن چشمهای قشنگش.. لبخند آرامش بخش و گرمش.. بدون شنیدن صدای بم مردونه ش.. بدون توجه ها و مهربونی هاش.. چیکار میکردم؟!

زندگی بدون آهیر سیاه و سفید میشد برام و همه ی قشنگی ها و رنگ هاش از بین میرفت..

زندگی ای که با آهیر تازه زیبا شده بود، چقدر زود مثل سابق تاریک و بی معنی شد..

غرق افکار دردناکم بودم که با صدای گیتار به خودم اومدم..

تو اتاق موسیقی بود و با گیتار برقی یه آهنگ عجیب میزد که انگار قلب آدمو میخراشید..

یه آهنگ راک بود که معلوم بود آهنگسازش حسابی قاطی کرده و عصیان کرده..

اشکامو پاک کردم و چایش رو برداشتم و رفتم تو اتاق پیشش..

سرش تو گیتار بود و بنظرم اومد آهیر از آهنگساز اون آهنگ هم عصبانی تره..

چایش رو گذاشتم روی میز و کمی به آهنگی که میزد گوش کردم..

حال و هوای آهنگ مثل قلب و روح من آشوب بود..

شاید هم حال آهیر آشوب تر بود که اونطوری داشت گیتار میزد.. ولی اگه از رفتنم ناراحت بود چرا بلیط خریده بود؟!

نمیتونستم بفهممش و زبون لعنتیم هم لال بود.. غرورم نمیزاشت ازش بپرسم که رفتنم رو میخوای یا نه..
غرورم نمیزاشت بگم که دلم نمیخواد برم..
غرور لعنتیم نمیزاشت ازش بپرسم دختر دیگه ای تو زندگیت اومده یا نه..

بالاخره آهنگ دیوونه رو تموم کرد و گیتار رو پرت کرد روی مبل..

چایش رو که یخ شده بود برداشت سرکشید و نگاهی به من کرد..

ته چشماش غم داد میزد.. طوری که مطمئن شدم نمیخواد برم..

ولی چرا نمیگفت؟.. چرا مانعم نمیشد؟..
شایدم من توهم میزدم و بخاطر رفتن من ناراحت نبود..

با صدایی که به زور از گلوم دراومد گفتم

_برای کی بلیط گرفتی؟

چنگی توی موهاش زد و با کلافگی گفت

_یه هفته بعد

قلبم تیر کشید.. یه هفته.. فقط یه هفته فرصت داشتم باهاش باشم..

یه هفته ای که تو یه چشم به هم زدن میگذشت و تموم میشد..

‌‌‌‌ ………………………………..

روزهایی که گذشت، سخت ترین روزهای عمرم بود..
هردومون ناراحت و عصبی بودیم و بدون اینکه به روی هم بیاریم بیشتر تو خونه میموندیم..

آهیر فقط صبح ها میرفت آموزشگاه و کلاسهای عصرش رو کنسل کرده بود و به شاگردهای خصوصیش هم گفته بود فعلا نیان..

من هم نه با دوستام جایی میرفتم نه خونه ی پدریم و نه طبقه ی پایین..

از دل آهیر خبر نداشتم که چرا بیشتر وقتش رو تو خونه میگذرونه، ولی من میخواستم تو یک هفته ای که فرصت داشتم دل سیر ببینمش و برای روزهایی که دلتنگیش امانمو میبرید تصویرش رو تو ذهنم ذخیره کنم..

هر شب تا صبح بیصدا اشک میریختم و روزهایی رو که تا رفتنم مونده بود میشمردم و از سرعت سپری شدن زمان متعجب میشدم..

سه روز انقدر سریع گذشته بود که باورم نمیشد فقط چهار روز تا رفتنم باقی مونده و من هنوز نوک سوزنی هم از آهیر سیر نشدم..

عصبی و کلافه بودم و تو آشپزخونه بی هدف گشت میزدم که صدای پاشو شنیدم..

هنوز ۱۲ ظهر نشده بود و آهیر از آموزشگاه برگشته بود..

_عه چه زود اومدی.. ۹ رفتی ۱۲ برگشتی

پالتوی مشکی خوشگلش رو که خیلی بهش میومد و دوسش داشتم از تنش درآورد و گفت

_حوصله نداشتم درسو تعطیل کردم

_آدم وقتی حوصله نداره میخواد دنیا تعطیل بشه

پوفی کشیدم و با غرغر یخچالو باز کردم.. پالتوش رو گذاشت روی صندلی و گفت

_سیمات اتصالی کرده باز؟

کابینت رو محکم بستم و گفتم

_نه.. مگه چیکار میکنم؟.. خیلی ام نرمالم

و اسکاچ رو برداشتم و فنجون قهوه م رو با سر و صدا و تق و توق شستم..

یخچالو باز کرد و گفت

_شکلاتات کجان؟.. بیار یکی بخور تا خونه رو رو سرمون خراب نکردی

اسکاچ رو پرت کردم داخل سینک و گفتم

_شکلات ندارم که.. تموم شده

با چشمهای گرد شده نگاهم کرد و گفت

_ناموسا اونهمه شکلاتو چطور خوردی افرا؟

_پنج بسته مونده بود همه رو صبح خوردم

_واقعا خسته نباشی

_آهیر تو اصلا فکر کردی به ننه باباهامون چی بگی؟

_تویی که شال و کلاه کردی بری، من باید فکرشو بکنم؟

_بله.. تو روز خواستگاری گفتی همه چیو حل میکنی و منو میبری پیش دوستم

_هوممم.. روز خواستگاری گوه هایی خوردم که الان عین خر توش موندم

_خب میخواستی نخوری.. به من چه؟.. الان باید راه حل بدی

_میگیم میریم سفر تا تو دوستتو ببینی، ولی وقتی من تنها برگشتم میگم افرا خواست بیشتر با دوستش بمونه و بعدا میاد.. بعد از یه مدت هم میگم افرا از برگشتن منصرف شده و اختلاف پیدا کردیم و میخوایم جدا شیم.. خوبه؟

_پس قبلا فکرشو کرده بودی

_نه.. الان به ذهنم رسید

_چه مخی داری، بیخودی که پزشکی قبول نشدی.. اوکیه همینو اجرا میکنیم

_همه ی کاراتو کردی؟.. آماده ای؟

_کاری ندارم.. فقط پولمو باید از بانک بردارم که اونم فردا میرم.. بازم میگم نیاز نیست تو بیای و به زحمت بیفتی

_منم بازم میگم قول دادم خودم ببرمت، میبرمت.. در ضمن باید ببینم کجا میری پیش کیا میمونی

_سمانه و خونواده ش رو از بچگی میشناسم.. تو خونه ی هم بزرگ شدیم.. نگران اونا نباش

_بهر حال خودم میبرمت

دلم برای حمایت هاش که تا آخرین لحظه ازم دریغ نمیکرد میرفت ولی چقدر دلم میخواست یک کلمه بگه نرو..

اگه فقط یک کلمه میگفت نرو، میپریدم بغلش و داد میزدم که عاشقشم و بدون اون میمیرم.. هر چی تو دلم بود و اینهمه مدت ازش مخفی کرده بودم میریختم بیرون و اعتراف میکردم..

اگه فقط یک کلمه میگفت نرو!

ولی هردومون فقط خودخوری کردیم و با نگاه های غمگین به هم نگاه کردیم و زبون باز نکردیم.. نه آهیر گفت نرو.. نه من گفتم نمیرم.. تا اینکه دو روز هم گذشت و من منتظر آهیر بودم تا از آموزشگاه بیاد و بریم خونه ی سالار و من ازشون خداحافظی کنم..

شوخی شوخی داشتم میرفتم و هنوزم باورم نمیشد که چطور به اینجا رسیدیم و واقعا دارم از آهیر جدا میشم!

تو اتاق وسایل قدیمی نشسته بودم و تو فکر بودم که آهیر اومد..

_سلام

سرمو بلند کردم و خواستم بگم سلام که با دیدنش شوکه شدم..

موهاشو کوتاه کرده بود و انگار یه آدم دیگه شده بود..

چقدررر این موهای کوتاه و تیپ جدید بهش میومد و خوشگلتر شده بود..

محو تماشاش بودم که گفت

_بریم؟

بلند شدم و رفتم نزدیکتر و گفتم

_موهاتو چرا کوتاه کردی؟

_چه میدونم.. همینطوری

اونم مثل من تو این یه هفته عصبی و بیقرار بود و بنظرم اومد که انگار حرصش رو سر موهاش خالی کرده..

ولی چرا اینقدر ناراحت بود؟.. اگه بخاطر رفتن من بود چرا نمیگفت نرو؟.. چراااااا؟؟؟؟

آهیر

تو راه خونه ی سالار بودیم و من روز قبلش به دیدن سالار رفته بودم و جریان رو بهش گفته بودم..

میترسیدم مانع رفتن افرا بشه و یا در مورد علاقه ی من حرفی بزنه و برنامه ی افرا بهم بخوره..

سالار از اینکه اجازه میدادم افرا بره خیلی ناراحت شد و گفت این کارو با هردومون نکنم..

گفت

_اون دختر هم تو رو دوست داره و تو نمیفهمی

و من گفتم

_اگه دوستم داشت نمیرفت.. حساب دو دو تا چهار تاست سالار.. خیلی ساده ست.. اگه اونم منو دوست داشت ممکن نبود بره

_شاید منتظره تو حرفی بزنی.. شاید دوستت داره ولی از احساس تو مطمئن نیست

نتونستم جریان حساب فیک و نگین رو به سالار بگم ولی حرفو پیچوندم و گفتم

_من به نوعی از زبون خودش شنیدم که گفت عاشق من نیست.. پس دلیلی نداره که مانع رفتنش بشم.. دوست داشتن واقعی اینه که حق انتخاب بدی به طرف مقابل و به خواسته ش احترام بزاری.. تحمیل و اجبار به افرا، تو کار من نیست سالار

و بالاخره سالار و فرحناز خانم با حرفهای من مجاب شدن که افرا عاشق من نیست و دوست داره بره خارج..

و با ناراحتی به من قول دادن که روزی که افرا برای خداحافظی میاد خونشون، مانع رفتنش نشن و حرفی از علاقه ی من نزنن..

موقع خداحافظی، افرا تو بغل فرحناز خانم و سالار گریه کرد و دل آشفته ی من آشفته تر شد..

فرحناز خانم چپ چپ نگاهم کرد و اشاره کرد به حال افرا.. میدونستم منظورش این بود که میبینی چقدر ناراحته و معلومه که از رفتن خوشحال نیست..

ولی من چیکار میتونستم بکنم وقتی خودش خواسته بود بره.. وقتی منو دوست نداشت من چطور و به چه حقی باید نگهش میداشتم؟..

خودم داغون بودم و با همه ی دور و بری هام بجز افرا دعوا میکردم و بدجور پاچه میگرفتم..

تو آموزشگاه از دوستم کامبیز که اونم استاد بود شنیده بودم که بچه ها میگن استاد امانی اینروزها رکورد بداخلاقی هاش رو زده و اصلا نمیشه باهاش یک کلمه حرف زد..

عصبی و پکر بودم و هر روز و هر ساعتی که میگذشت و زمان رفتن افرا نزدیک میشد حال و اوضاع من خراب تر میشد ولی دم نمیزدم..

از شدت فشار و ناراحتی سیگار پشت سیگار روشن میکردم و افرا با چشمای غمگین و مظلومش نگاهم میکرد..

_چرا اینقدر سیگار میکشی؟.. اصلا یدونه م بده من بکشم

_لازم نکرده.. همینت مونده سیگار بکشی

دلم میخواست بگم نرو.. من و من کردم تا شاید بتونم بگم.. ولی نتونستم.. نمیتونستم به خودم مجبورش کنم و بگم نرو..

افرا

روز قبل از پروازمون رفتم دیدن پدر و مادرم.. هر چند که هیچوقت مثل بچه های عادی بهشون وابسته نبودم، ولی بالاخره پدر و مادرم بودن و با فکر اینکه شاید چند سالی نبینمشون دلم گرفته بود و میخواستم باهاشون خداحافظی کنم..

بهشون گفتم که با آهیر میریم آلمان هم به قصد سفر و سیاحت، و هم برای دیدن سمانه..

مادرم از شنیدن سفر خارج خوشحال شد و گفت

_چه عجب بالاخره شمام یه تکونی به خودتون دادین.. دختر خانم شریفی بعد از عروسی با شوهرش رفتن تور اروپا هنوزم برنگشتن

مادرم خبر نداشت که منم قراره برنگردم.. اگه میفهمید دو شقه م میکرد و نمیزاشت برم.. ولی بعد از رفتنم دیگه نمیتونست برم گردونه و مجبور میشد خودش برای دیدنم بیاد آلمان..

موقع خداحافظی چشمام پر از اشک شد و مادرم با تعجب نگام کرد و گفت

_وا این لوس بازیا چیه؟.. سفر رفتن گریه نداره دختر

همونروز با نغمه و رضا و مسعود هم خداحافظی کردم و مسعود با ناراحتی گفت

_خر نشی و تغییر جنسیت ندیا.. بخاطر خودم نمیگم، بخاطر خوشبختی خودت میگم

موضوعی که اصلا بهش فکر نمیکردم تغییر جنسیت بود.. انگار به کل یادم رفته بود.. تنها فکر و دردم، درد جدایی از آهیر بود و به هیچ چیز دیگه ای فکر نمیکردم..

در طول روز انقدر با حسرت یواشکی نگاهش میکردم که میترسیدم جلوی خودش گریه م بگیره و حالمو بفهمه..

چند ساعت بیشتر به پروازمون نمونده بود و من هنوزم نمیدونستم چطور باید از آهیر دل بکنم..

لباسها و بعضی وسایلی رو که میخواستم ببرم توی دو تا چمدون و ساک جمع کرده بودم و با هر بار دیدنشون اشکم سرازیر میشد..

ولی نمیزاشتم آهیر بفهمه و بدونه دلم نمیخواد برم.. اگه مزاحم زندگیش بودم و میخواست طبق قرارمون جدا بشیم تا بره سراغ زندگی سینگلی سابقش و یا حتی رابطه ی جدیدش، باید بی سر و صدا میرفتم و نمیچسبیدم بهش..

با دل خون عکسهاش رو توی گوشیم چک کردم.. تنها چیزی که تو روزای جدایی و دلتنگی میتونستم بهشون پناه ببرم عکسهاش توی گوشیم، پیج اینستاگرامش و چک کردن بازدید واتس و تلگرامش بود..

دیگه خودش رو کنارم و جلوی چشمم نداشتم و میدونستم که حسرتش از پا درم میاره..