بادیدن ترافیک کلافه چنگی به موهام بدم و زیرلب زمزمه کردم:
_لعنت بهت این وقت شب این همه ماشین توی خیابون چیکار میکنه؟!!!

گوشیم دوباره زنگ خورد.. فورا برداشتمش وبادیدن شماره ی عزیز کلافه ترشدم..
حالا چی بهش بگم‌؟ بگم واسه چی نرفتم خونه؟

خنده دار نیست اگه میگفتم دارم توخیابون ها دنبال گلاویژ میگردم؟!!
_جانم عزیزجون؟
_کجایی پسرم؟ هنوز نرسیدی؟

_معذرت میخوام عزیزم من یه کم دیر برمیگردم، رضا زنگ زد گفت واسه آزاد کردن ماشینم از پارکینگ، باید یه سری مدارک رو به دستش برسونم ومنم مجبورم یه سر تاشرکت برم و ازگاوصندوق مدارک ماشینم رو بردارم!

_این وقت شب؟ مگه روز رو ازتون گرفتن؟ خب بذار فردا برو مادر، فردا هم روز خداست!
_چه بدونم رضا رو که میشناسی همیشه کارهاش رو میذاره دقیقه نود انجام بده..

ازصبح وقت داشته که بگه واسه فردا چی میخواد اما نگفته و آخرشب تازه یادش افتاده!
حالا اشکالی نداره چون عجله دارم که فردا حتما کارماشین تموم بشه مجبورم مدارک رو بهش برسونم!

_باشه پس مواظب خودت باش..زود برگرد دلواپسم نذار..
_شما بخواب ومنتظر من نمون عزیزدلم.. من دیربرمیگردم وحتی امکان داره امشب رو خونه ی رضا بمونم …

پس باخیال راحت بگیر بخواب و اصلا نگران من نباش!
_باشه پسرم.. اگه موندی هم مشکلی نیست اما صبح زود بگرد، مهمون داری‌!

_چشم.. حتما.. شبتون بخیر!
گوشی رو قطع کردم و پوووف کلافه ای کشیدم..
کجایی گلاویژ؟ این بچه بازی ها چیه که درمیاری آخه لعنتی!

چهل دقیقه طول کشید تا بالاخره رسیدم.. همه ی درهای حرم بسته بود و اونقدر سوت وکور وخلوت بود که پرنده هم پر نمیزد..
یه کم اطرافم رو نگاه کردم اما هیچکس نبود!

کلافه چنگی به موهام زدم و به طرف ماشینم برگشتم..
اومدنم اشتباه بود.. باید حدس میزدم اجازه نمیدن کسی تا این وقت شب بمونه..

شماره ی بهار رو گرفتم که بوق اول جواب داد
_خوش خبر باشی عمادجان..
_متاسفانه خبری ندارم که خوش هم باشه!
اینجا هیچکس نیست..

حتی کسی نیست ازش سوال بپرسم!
باناراحتی گفت:
_میدونستم.. ازاولشم میدونستم اونجا نیست نمیدونم چرا الکی امیدوارشدم…

حالا چه خاکی توسرم کنم؟ ساعت داره دو میشه!
_نگران نباش.. به اتفاق های بد فکرنکن.. حتما میخواسته تنها باشه.. بچه که نیست!

_میترسم عماد.. دلم آشوبه.. نکنه دوباره دیونه بازی درآورده و بلند شده رفته ‌شهرستان دنبال اون مرتیکه خیر ندیده بگرده!!
باحرف بهار بی اراده اخم هام توهم کشیده شد!

عصبی شدم.. به ماشینم تکیه دادم و دست هامو مشت کردم..
_واسه چی باید دنبال اون بگرده؟
_وای نمیدونم بخدا.. دفعه پیش که اگه من به موقع نمیرسیدم مرتکب قتل وخودکشی میشد!

کنجکاو شدم.. با کنجکاوی که میدونستم اصلا وقتش نیست پرسیدم؛
_قتل واسه چی؟ چیکار میخواست بکنه مگه؟
_رضا بهت نگفته؟

_نه.. من از چیزی خبر ندارم.. البته خودم خواسته بودم که راجع بهش حرفی به من نزنن…
_ببین من باهات تماس میگیرم.. تلفن خونه داره زنگ میخوره برم ببینم کیه..

انشاالله که گلاویژ باشه…
_اوکی.. حتما خبرش رو بهم بده..
گوشی رو قطع کردم و به طرف امام زاده برگشتم و آهسته گفتم:

_یا امام زاده صالح خودت نگهدار اون دختر باش اتفاقی واسش نیوفتاده باشه!
درسته راهمون ازهم جدا شده بود و ازدلم بیرونش انداخته بودم

اما هرگز دلم نمیخواست چیزیش بشه و اتفاقی واسش بیوفته!
اومدم سوار ماشین بشم که از دور پشت نرده ها چشمم به یکی از خدمه های حرم افتاد..

باعجله و قدم های بلند خودمو به نرده ها رسوندم و همزمان دست تکون دادم وگفتم:
_آقا ببخشید؟! میشه چند لحظه وقتتون رو بگیرم؟

مرد که انگار بی حوصله و بی اعصاب بود بدون اینکه برگرده دستی به نشونه ی برو تکون داد وگفت؛
_تعطیله آقا.. بفرمایید فردا..
_یه لحظه تشریف میارید؟