.

تا ساعت یک شب همونجا بودیم

یه لحظه نشد که اشکام نریزن

منی که هیچوقت جلوی بقیه اشک‌نریخته بودم الان دیگه دست خودم نبود

نه میتونستم خودمو کنترل کنم که اشکام نریزن نه میخواستم که اشکام نریزن

بعد از دو ساعت بچها به حرف اومدن

یگانه: پاشو دلوین..پاشو خواهری

دیگه بسه چشمی برات نموند

پاشو خواهر من

دیگه اشکی هم مونده که بریزی؟

مبینا: حق با مائده است دلوین پاشو عزیزم بریم خونه فردا باید بریم دانشگاه

دلم نمی‌خواست برم خونه

اما مجبور بودم

بچها خسته بودن

به زور دست روی شونه ی مائده گذاشتم و از جام بلند شدم

نباید دختر ضعیفی میشدم باید مثل قبل میشدم که هیشکی منو از پا در نمی اورد

(آریا)

مرد بودم اما اشک میریختم

مرد بودم اما امونم بریده بود

دیگه نمیکشیدم

منم به تنگ اومده بودم

این کارا منو مصمم تر میکرد برای رسیدن به دلوین

تو خیابون با بیشترین سرعت میروندم و اشک میریختم

کی میگه مرگ گریه نمیکنه؟

کی میگه مرد اشک نمی ریزه؟

مگه مردا دل ندارن؟

گوشم داشت زنگ میخورد

برش داشتم

مامانم بود

حال جواب دادن نداشتم

خدایا منو ببخش

دلم نمیخواست صدای گرفتمو بشنوه..

وقتی قطع کرد بهش پیام دادم که پشت فرمونم و نمیتونم جواب بدم که نگران نشه

خدایا کمکم کن!