هیچی نگفت وَ باز هم حتی نیم نگاهی بهم ننداخت؛ خیره به صفحه تلویزیون بود که کلافه ادامه دادم

_با توام

_مــــهــــم نیست

سری تکون دادم و لیوان قهوم و سر جاش کوبوندم و از جام بلند شدم که این دفعه نگاهش و بهم داد

_بعد به من میگی رفتارات بچه گانست

وارد اتاقم شدم و درش و بهم کوبیدم و روی تخت نشستم.

×××

هر چی منتظر بودم بیاد در اتاق و باز کنه چیزی بهم بگه نیومد… پوفی کشیدم و رو تخت غلت زدم و از پنجره بیرون و نگاه کردم.

مگه چیشده بود که این جوری میکرد؟… یه دو ساعتی بود خودم و حبس کرده بودم و خبری از جاوید نبود حالام که نیومده بود دوست داشتم‌ منم لج کنم و نرم بیرون ولی از طرفی گرسنه شده بودم و از طرفیم بی تفاوتیای جاوید رو مخم رفته بود و دوستم نداشتم مسافرتمون و خراب کنم… این قدر غلت زدم و از این پهلو به اون پهلو شدم که آخر سر طاقتم طاق شد و از رو تخت پایین اومدم و سمت در اتاق رفتم.

در و باز کردم و در کمال تعجب جاوید دیدم که خیره به تلویزیون بود و دست به قهوه و کیکیم که آورده بودم براش نزده بود؛ خونسرد به تلویزیون خیره بود و انگار نه انگار منی وجود داره که دو سه ساعت تو اتاق خودش و حبس کرده… عصبی چشم گردوندم و چشمم رو کنترل تلویزوون روی میز می‌خکوب شد و حرصی سمتش رفتم، کنترل و برداشتم و تلویزیون و خاموش کردم که نگاهش کشیده شد رو من اخماش رفت توهم

کنترل و برداشتم و تلویزیون و خاموش کردم که نگاهش کشیده شد رو من اخماش رفت توهم، بدون حرف از سر جاش بلند شد و بدون این که حرفی بزنه خواست سمت در خروجی بره که رفتم جلوش و سینه تو سینش طلب‌کار ایستادم

_کجا؟!

دستی رو صورتش کشید و نگاهش بهم داد

_آوا نرو رو اعصابم بزار برای خودم باشم یه چند ساعتی

از کنارم خواست رد بشه که اجازه ندادم

_نمی‌خوام مگه چیکار کردم که این قدر

داری بهم بی توجه ای میکنی؟

روش و ازم برگردوند و پوف کلافه ای کشید که طلب کار تر ادامه دادم

_قرار بود مسافرتی باشه که میونمون و درست کنه و همه چیو روشن کنه اما تو…؟

یهو سمتم برگشت و حرصی گفت:

_مــــن چــــــــی؟! هان من چــــی؟

از تُن بلند صداش پریدم و چند قدم رفتم عقب که سمتم اومد

_حتما من بهت گفتم از زندگیت میرم بیرون تا جا برای چیزای دیگه باز بشه سر شبم لباس سک.سی پوشیدم اومدم جلوت رژه رفتم…حتما منم که با دست پس میزنم با پا پیش میکشم آره؟!

به چشمای عصبیش خیره بودم و همینوطور که عقب عقب می‌رفتم گفتم:

_دیش… دیشب عمد…

پرید وسط حرفم و با هر قدمی که عقب می‌رفتم جلو می‌اومد، درست مثل فیلمای عاشقانه ی هالیوودی که داشت به جاهای باریکش می‌رسید!

_عمدی نبود؟! پس چی بود؟ آوا داری باهام بازی میکنی خستم کردی نمی‌دونم با خودم چند چندم‌ با تو چند چندم

با پایان جملش دستم و به دیوار پشتم زدم و متوجه شدم دیگه جایی نیست که عقب برم؛ خیره تو صورت عصبیش بودم که ادامه داد

_تکلیفتو تکلیفمو تکلیف این زندگی و مشخص کن! تو زندگی من میمونی یا میری آوا؟!

_مِ..من نباید مشخص کنم که…

اجازه حرف بهم نداد و دستش و گذاشت کنار سرم و بلند تر گفت

_مــــــــــــیــــمــــــــونــــی یا مـیری؟!

کامل چسبیدم به دیوار و خیره تو چشماش گفتم:ت

_جاوی..جاوید م..من

_مــــــیــــمــــــــونــــی یــــا مــــیــــری؟!

چشمام و باز و بسته کردم و حرصی تر از خودش و با صدای بلند تری گفتم:

_مــــیمــــــــونــــــــم

با این حرفم به ثانیه نکشید که لباش رو لبام‌ نشست و حرصی شروع به بوسیدنم کرد!

بوسه هاش دیگه بوسه نبود در اصل داشت لبم و گاز میگرفت؛ مثلی یک آدم قحطی زده لبم و گاز می‌گرفت و انگار حرصش و داشت سرم خالی می‌کرد!

حسابی نفس کم‌ آورده بودم که بعد مدتی ازم‌ جدا شد و پیشونیش و چسبوند به پیشونیم. با استرس فقط نفس می‌گرفتم و تو شُک بودم از حرکتش که دوباره لباش رو لبم نشست اما این دفعه نرم و آروم شروع به بوسیدنم کرد طوری که خودمم بعد مدتی دست انداختم پشت گردنش و ناخودآگاه و باهاش همکاری کردم…