نیمچه لبخندی زدم و نیم نگاهی به چهره ی جاوید کردم، نفس عمیقی کشیدم که صدای جاوید این بار توجهم و جلب کرد

_من چه دِینی به فرزان دارم!؟

با گفتن این جمله متعجب بهش خیره شدم

فکر میکردم فراموش کرده این بحث و اما انگار هنوز موضوع پیامکا یادش بود

تو سکوت خیره بهش بودم که نگاهش و بهم داد و ادمه داد:

_یه روز باید بشینیم درباره ی اون پیاما حرف بزنیم… مفصل!

×

دوباره نگاه کلافه ای به ساعتش کرد و همین طور که با یه پاش روی زمین ضرب گرفته بود گفت:

_آوا بچه بازی در نیار دیرم شده باید برم جلسه!

شونه ای انداختم بالا

_گفتم که تو برو به کارت برس من همین جا تو ماشین می‌مونم… نمیخوام کنارت باشم

چند بار حرصی پلک زد

_کار من سه چهار ساعت ممکنه طول بکشه یه زن حامله رو ول کنم وسط پارگینگ برم کجا آخه؟

چشمام و محکم باز و بسته کردم بالاخره به اجبار پیاده شدم که در ماشینش و محکم بهم کوبید و جلو تر از من سمت آسانسور رفت!

وارد آسانسور شدیم که خیره به آینه با مکث لب زدم

_حالم بهم می‌خوره از اجبارات و حرفات که آخر به ‌کرسی می‌شونیشون

جوابی نداد و فقی نگاهشو ازم گرفت ک آسانسور ایستاد

بی توجه بهش سمت دفترم رفتم‌ و دیگه نیم نگاهی بهش نکردم اما صدای منشیش که خطاب بهش می‌گفت اقای اریانمهر منتظرتونن چقدر دیر کردید از گوشم پنهون نموند!

جلو در دفترم ایستادم و درش و باز کردم اما با دیدن دختر شیک پوشی که دفعه قبل خودش و شهرزاد معرفی کرده بود و شریک‌کاری و سهام دار جدید به حساب می‌یومد خشکم زد!

اونم معتجب به من‌ نگاه میکرد و به اجبار از پشت میزی که مال من بود بلند شد و روبهم گفت:

_خانم برومند!؟

معتجب نگاهی به سرتا پاش کردم و با اخم گفتم:

_شما تو دفتر من چیکار میکنید!؟

متعجب تر از من گفت:

_دفتر شما!؟

من یه چند روزی میشه این جا کار می‌کنم جاوید این دفتر و به من دادن برای کار