×××

_میسوزه بابا زهرا

_خانوم چیکار کنم یکم تحمل کنین ضدعفونیش کنم

نگاهی به زخمم کردم و آه از نهادم بلند شد

چقدر بد شده بود!

دوباره با سوزش زخمم چشمام و بستم این بار دستش و که توش پنبه آغشته به بتادین بود چنگ زدم و گفتم:

_ول کن ول کن‌ نمی‌خوام بابا

یکم‌ نگاهم کرد و پوف کلافه ای کشید و پنبه آغشته به بتادین و انداخت تو سینی روی عسلی و گفت:

_تو که خانوم این خونه ای چرا گلدون شکسته رو قایم‌ کردی؟ چرا اصلا نگفتی به کسی خانوم این جایی؟

تو صورتش نگاه کردم‌ و جوابش واضح بود.

چون خودمم نمی‌دونستم!

خواستم‌ بگم من خانوم این خونه نیستم و خودمم نمی‌دونم جایگاهم چیه که یهو در اتاق باز شد و قیافه پر اخم فرزان تو چهار چوب در نمایان شد

زهرا با دستپاچگی سلامی داد و من فقط نگاهش می‌کردم که نگاهی به پهلوی زخمیم کرد و بی توجه به سلام زهرا وارد اتاق شد و روبه من توپید

_واقعا عرضه یه پیاز خورد کردن و مدریت خونه نداری تو؟!

اخمام رفت توهم

_نمی‌بینی حال منو؟ حوصله خودمم ندارم بعد تو کار می‌زاری رو دوشم؟

با اخم‌ سمتم اومد

_صبح بهت گفتم حال و حوصلت مال خودت و به من ربطی نداره، تو خونه من بیهوده وقت نمی‌گذرونی

با دست اشاره ای بهم کرد و ادامه داد

_نگاهش کن ترو خدا زده خودش و ناقص کرده! رو دیوار کی یادگاری نوشتیم اصلا من موندم تیکه گلدون تو پیرهن‌ تو چیکار می‌کنه؟!

نیم‌ نگاهی به زهرا کردم که با این جمله فرزان‌ رنگش پرید و یه لحظه یاد روزایی که می‌ترسیدم‌ از کار بی کار بشم‌ افتادم

اون روزا که برای خرید قرصای مادرم‌ به پول بیش‌ از حد نیاز داشتم و بزرگ ترین ترسم بیکاری بود… تو چشمای فرزان خیره شدم

_حواسم نبود دستم خورد‌ شکست نخواستم‌ کسی ببینه!

با تردید نگاهم کرد و دستی رو صورتش کشید اخماش از هم باز شد و دوباده تو حالت خونسردش رفت

_کارت افتضاح بود… بی عرضگی و به معنای کلمه

هنوز خونه کثیف هیچیم سر جاش نیست و یه‌ گلدون عتیقم که از پاریس خریده بودمش تو خونم شکسته وَ رو دستم یه آدم زخم و زیلی مونده‌ که یه عالمه مسئولیت رو دوشش گذاشتم و الان هیچی به هیچی از طرفی کارم و ول کردم اومدم ببینم چشه

مرده یا نه!

دندونام و روهم فشار دادم و دهن باز کردم دفاعی از خودم کنم که دستش و آورد بالا و جدی گفت:

_هیچی نگو تا قاطی نکردم آوا

ساکت شدم از جدیت کلامش و یه جور صلابت کلام تو حرفاش بود که من و یاد جاوید می‌نداخت و نمی‌دونم این جدیت کلامشون و از کجا میاوردن که من هر کار می‌کردم نمی تونستم این طوری جدی حرف بزنم!

نفس عمیقی کشید و روبه زهرا که گلدونو شکسته بود و الان فقط نظاره گر بود ادامه داد

_تو هم برو دعا کن شکسته شدن گلدون و یکی دیگه به گردن گرفت

چشمام‌ گرد شد

خیره به زهرا بود و زهرا بیچاره از ترس اصلا‌ نمی‌تونست حرف بزنه و فقط مِن مِن می‌کرد که فرزان بی توجه بهش رو به من‌ ادامه داد

_هر کار می‌کنی بکن فقط گند نزن دوباره… انجام مسئولیت هایی که بهت دادم پیشکشت!

دستام و مشت کردم از حرص و گفتم:

_من با چه زبونی بگم…

هنوز حرفم‌ تموم‌ نشده بود که اجازه بقیه حرفم و نداد و پرید وسط حرفم

_بگی چی؟ حوصله نداری؟! با همون زبونی که من میگم همینی‌ که هست

دیگه اجازه هیچ حرفی نداد و با قدمای بلند از اتاق خارج شد و در و بست و از فرط حرص دستام‌ و فقط فشار می‌دادم و نگاهی به زهرا دادم و گفتم:

_به من گفت بی عرضه؟!

هیچی نگفت که نگاهم و به در دادم و گفتم:

_حالا که این جوری شد بهت نشون میدم بی‌عرضه کیه

خواستم صاف بشینم که پهلوم تیر کشید و آخی گفتم!

زهرا هول رو بهم نگاهی کرد:

_چی شد خانم؟

جوابی ندادم و تو دلم رفتار فرزان و با جاوید مقایسه کردم

الان اگه جاوید بود اولین چیزی که می‌گفت پرسیدن حال و احوال من بود و شاید به زور می‌بردم درموندگاه بعدش تازه به جونم غر میزد ولی فرزان…

چشمام و محکم بستم و زیر لب گفتم:

_نشونت میدم فرزان عظیمی