_من خوشبختیت رو میخام پسرم

_خوشبختی من تو دست اون دختره مامان

_باید ببینمش و باهاش حرف بزنم

_چشم میبرمت

_با زهره صحبت کردم اون میگه دوست داره

_لا اله الا الله دروغه مادر من وقتی که داشت پشتم نقشه میکشید عاشقم نبود؟

سری به تاسف تکون داد و گفت فردا میاد دیدن مائده

یا خدا حالا کی میخاست مائده رو اروم کنه کار حضرت فیل بود:/

از خونه زدم بیرون و مامان و رسوندم خونه و رفتم به سمت خونه منو مائده

طبق معمول رضا زنگ زد و عصبی گفت:

_معلوم هست کجایی؟ یک ربع دیگه جلسه س ها

_خودت برو اصلا حوصله ندارم

_چیشده؟

_زهره و مامان…

_واااایی فهمیدن

_اره

_بدبخت شدی، بیا من زمینی ردت کنن اونور مرز حتی الانم دست بردار نیست

_رضا توروخدا ساکت شو، حواست به کارا باشه ها

_باشه بابا فقد مصیبتی

_خدافظ

_خدافظ

یه سری وسیله از فروشگاه گرفتم و رفتم خونه

_مائده خانم؟ من اومدم

صدایی نیومد داخل هال، اتاق، اشپزخونه، همه جارو گشتم نبود چشمم خورد به کاغذ چسبیده به یخچال

_منو ببخش ولی نمیتونم روی زندگی یکی دیگه خراب شم بابت محبت های بی منتت هم ممنون، اگر بازم برگردم به عقب بازم عاشقت میشم. حلالم کن

مغزم داشت سوت میکشید

فقد تونستم برم سمت لابی

_خانم طبقه 4 کی رفتن؟

_بعد رفتن شما یه خانومی اومد بعد از رفتن شما، بعد رفتن اون خانومم خانم شمس رفتن

زهره بود مطمئن بود بالاخره کار خودشو کرد

خدایا اون دختر کسیو نداره کجا رفته اخه

(مائده)

بعد رفتت محمد علی ظرفای صبحانه رو شستم که زنگ در خورد گفتم حتما بازم چیزی جا گذاشته با دیدن زهره خشکم زد

صورتش خیس از اشک بود و اومد داخل

_پس جایی که قبلا آشیونه منو علی بود رو داده به تو اره؟

_خانم من….

جیغ کشید

_خانم چییی؟ تو زندگیمو نابود کردی اگر تو نبودی منو علی زندگیمونو میکردیم، تو از وقتی اومدی علی رو هم بردی، تو یه هرزه ای که زندگی خوب مارو خراب مردی مطمئن باش آهم دامن گیرت میشه، امیدوارم اب خوش از گلوتون پایین نره خونه خراب کن

خشک شده فقط به رفتنش نگاه کردم

نه من خونه خراب کن نبودم، من فقد عاشقش بودم نه نه

همش حرفاش تو مغزمه و داره ذره ذره وجودمو میمکه

باید میرفتم من نمیتونم رو خونه یکی دیگه خونه بسازم نمیتونم بدون اون زندگی کنم ولی نمیخان شب با عذاب وجدان بخابم

با گریه وسایلمو جمع کردم و نامه ای برای محمد علی نوشتم

گوشی و کلید خونه رو هم گذاشتم بغلش و رفتم، نمیدونستم مقصدم کجاست فقط میخاستم به ایستگاه اتوبوس برم پیش بی بی

(محمد علی)

5ساعت از نبودش میگذشت، داشتن روانی میشدم و درد سرم امانم رو بریده بود

به رضا گفتم و جلسه رو کنسل کرد، در به در داریم دنبالش میگردیم

همه نگرانیم این بود نکنه دست نا اهلی افتاده باشه فقد خدا رو صدا میزدم فقد قسم به امام علی میدادم حواسش بهش بلشع

همه جای شهرو گشتم ولی نبود

_الو رضا چیشد؟

_داداش بیا ترمینال اسمش اونجا بود

زود با سرعت هزار داشتم میرفتن و دعا دعا میکردم ایستگاه اوتوبوس نرفته باشه

همه اتوبوس هارو میگشم

(مائده)

حرکت کردم دلم موند پیش علی و جسمم راهی سفر به دیار خودم شدم

(محمد علی)

بعد کلی پرس و جو رضا فهمیدم تو اتوبوس که حرکت کرده بود به راننده خبر داده بودند باید هر چه زود تر میرسیدم

صدای بوق های ممتدد ماشینایی که از بغلشون لایی میکشیدم در اومده بود و نزدیک بود تصادف کنم

بالاخره پیدا کردم ماشینو ولی چند متر ازم دور بود بخاطر ترافیک ماشینو ول کردم و به سمت اتوبوس دویدم

راننده درو باز کرد و من تمام جاهارو گشتم

_مائده؟

_مااائدههه؟

بالاخره دیدمش دلم اندازه یه دنیا براش تنگ شده بود فقط محکم بغلش کردم تا دلتنگیم رفع شه