با رسیدن به شهرمون ، لبخند زدم ، یه آرامش خاصی داشتم ، دلم واسه خانوادم لک زده بود به رادان آدرس دادم و خیابون و راه رو نشون میدادم ، قرار بود منو برسونه خونه و با بابام حرف بزنه حالا یا امشب تو خونه خودمون یا بیرون

  از ذوق روی تخت افتادم و لبم رو محکم گزیدم و مثل بچه ها پاهام رو با ذوق به تخت می کوبیدم. دو روز بود که همو ندیده بودیم و می دونستم الانم داره میره چالوس پیش بقیه و دستش به من نمیرسه برای همین کمی جسورتر شدم و

  با رسیدن به اتاقی که سرنوشت امروزش را مشخص می‌کرد آب دهانش را با صدا قورت داد. انگار خانم کنار دستش هم متوجه‌ی ترس او شد که پوزخندی زد و زمزمه کرد: _اون وقت که همچین غلطایی می‌کردید باید می‌ترسیدید نه الان. صدایش جوری بود که به گوش دلارای

    💙 عاشق که شوی ؛ او خودت میشود … خودت را مگر میتوانی ترک کنی؟,💙

  خودش هم سریع پیاده شد و دزدگیر ماشین رو زد و اومد پیش من که اون طرف ماشین منتظرش ایستاده بودم…. کنارم که ایستاد، ناز کردم و با چشم و ابرو به بازوش اشاره کردم و گفتم: -اجازه هست؟ بدون اینکه چیزی بگه همینطور که دستش تو جیب شلوارش

  داخل اتاق همراز جاساز کردن و با چندتا عکس از همراز که داره قرصای خواب اور مصرف می کنه می خواستن نشون بدن که اون می خواسته به شاهان و شهروز نزدیک بشه و باهاشون رابطه داشته باشه و اگه این پرونده رو می شد نه تنها شکایت کلا

  وسط حرفم پرید و با صدای بالاتر صدای من گفت: _ باشه اشتباه کردم منظورم این نبود کلافه سمت کمدم رفتم _با داد و بیداد معذرت خواهی میکنن؟ هیچ وقت یاد نمیگیری چطوری باید اشتباهت رو قبول کنی بعد هم بدون اینکه منتظر بشم جوابم رو بده حولم رو

  با حس سنگینی نگاه گندم ، نگاهش را با مکثی از یزدان گرفت و روی گندم انداخت و ادامه داد : ـ الان برات یه پماد و یه قرص مسکن به همراه یه مسکن عضلانی می نویسم که هم دردت و کم کنه ، هم کبودی پوستت و زودتر

  هرچند زن دایی هنوز راضی به پول دادن نبود که گفت: – خیله خب.. این تو اینم خواهرزاده ات.. داری پولشو؟ همین الآن بده! تو که تا چهارتا النگوی توی دست من و فروختی و دادی واسه خرید اون خونه.. دیگه از کجا می خوای پول بیاری که بهش

  موقع قدم زدن سعی داشت دلم رو به دست بیاره ، اما دلم باهاش صاف نمیشد _میدونم فهمیدی دروغ گفتم ، بعدا برات توضیح میدم الان وقتش نیست ، ذهنت رو درگیرش نکن خواهشاً اخم کردم _مگه به من مربوطه ؟ زندگی خودته من چیکارم ؟ _رسپینا ، قربونت

  هی روی تخت اینور و‌اونور میشدم اصلا خوابمم نمی برد فکرم مشغول بود مشغول اینکه چه اتفاقی افتاده اون صدا ها برای چیه از این همه فضولی داشتم می مردم اما خودم رو کنترل کردم.. تا به حرف سمانه گوش بدم اهی از گلوم خارج شد… نگاهی به در

  باقدم های بلند خودمو به درخروجی رسوندم که صدای آرش متوقفم کرد.. _صبرکن یک لحظه.. برگشتم و باتعجب نگاهش کردم.. نسیم هم مثل من باچهره ای عصبی و متعجب به آرش نگاه میکرد! اما آرش بی توجه ازجاش بلند شد به طرفم اومد و آهسته گفت: _داری میری دیدن