جلال آرام سر ماشین را به سمت ورودی دروازه عمارت چرخاند و ماشین آرام تا ساختمان پیش رفت و بعد از چند متر پیش روی متوقف شد و ماباقی ماشین ها به ترتیب وارد عمارت شدند و پشت سر جلال پارک کردند .

یزدان نگاهی به ساختمان عمارت انداخت و در حالی که دستش به سمت دستگیره می رفت ، آرام و خسته گفت :

ـ کیف و ساک هام و بگو یکی برام بیاره بالا .

ـ بله قربان .

و در را باز کرد و از ماشین پیاده شد و با همان تن خسته اما همچون همیشه با قدم های مستحکم و پر صلابت ، به سمت ساختمان راه افتاد و داخل شد .

بیشتر از بیست و چهار ساعت بود که پلک بر روی هم نگذاشته بود و به مقدار بسیار زیادی محتاج خواب بود ……….. اما بلافاصله بعد از ورودش چشمانش را برای دیدن کسی که به اندازه تمام عمر دلتنگش شده بود ، گرداند ………………. دلتنگ دیدنش بود …………. دلتنگ بوییدنش ………… بوسیدنش ………… لمس کردن لطافت و دخترانگی های نابش ………….

حمیرا که داشت به دوتا از خدمتکاران درون سالن دستور می داد ، با دیدن یزدان ، آن هم در میان سالن ، متعجب ابروانش بالا رفت و لحظه ای بعد با قدم های بلند خودش را به او رساند ………. کسی به او اطلاع نداده بود که یزدان امروز به عمارت بازمی گردد .

ـ سلام آقا ، رسیدن بخیر .

یزدان که نگاهش هنوز هم در حال چرخیدن در سالن بود ، برای لحظه ای کوتاه نگاهش را به سمت حمیرا چرخاند :

ـ سلام . ممنون ………….. ناهارت آمادست حمیرا ؟

ـ بله آقا . اگه بخواین تا نیم ساعت دیگه میز ناهارتون و آماده می کنم .

ـ خوبه آماده شد یکی رو بفرست که خبرم کنه .

ـ چشم قربان .

گلادیاتور, [13/08/1402 10:24 ب.ظ] #part607
#gladiator

یزدان سری برای او تکان داد . برگشتش را خبر نداده بود …………… به دو دلیل .

اول از همه می خواست شرایط نگهبانان و امنیت عمارت را در زمان نبودش چک کند و بسنجد ……… دوم ، این دختر تخسِ زبان درازِ خیره سر را سورپرایز کند .

ـ آقا ساک هاتون و ببرم به اطاقتون ؟

یزدان سر به عقب چرخاند و به نگهبانی که دو ساکش را به دست گرفته بود نگاه انداخت و بی حرف سری برایش تکان داد و خودش زودتر از او از پله ها بالا رفت و قدم هایش را به سمت اطاقش کشید .

در اطاقش را با کارت باز کرد و کنار کشید تا نگهبان ساک هایش را به داخل ببرد .

ـ ساک ها رو همون گوشه دیوار بذار .

ـ چشم قربان .

با خروج نگهبان از اطاقش ، در را بست و یک راست به سمت اطاق گندم به راه افتاد و ضربه ای به در اطاقش زد و منتظر صدای او ماند .

با نشنیدن صدایی از داخل اطاق باز هم ضربه دیگری به در زد و منتظر صدای گندم ماند . با نشنیدن صدای او با این فکر که ممکن است گندم خواب باشد ، کارتش را از جیب شلوارش بیرون کشید و بعد از باز کردن در اطاقِ او ، آرام وارد شد و نگاهش را در اطاقش گرداند …………. خبری از او نبود .

حتی به سمت حمام در اطاقش هم رفت و گوشش را به در چسباند ………… حتی از داخل حمام هم صدایی به گوش نمی رسید …………. محتاطانه در حمام را هم باز کرد . باز هم خبری از گندم نبود .

با ابروانی بالا داده و دست به کمر گرفته …………. نگاهش را چرخی در اطاق داد .

گلادیاتور, [14/08/1402 09:58 ب.ظ] #part608
#gladiator

از اطاق خارج شد و قدم هایش را به سمت سالن پایین کشید ……………. خبری از جلال و نگهبانانی که او را در این ماموریت همراهی نموده بودند هم نبود …………. انگار افرادش آنقدر خسته بودند که مستقیماً به ساختمان پشتی رفته بودند .

با رسیدن به سالن نگاهش را اینبار دقیق تر در سالن ساکت گرداند ، حتی به سالن غذاخوری و اطاق تلویزیون هم سر زد ………… آنجا هم خبری از گندم نبود .

با دیدن یکی از خدماتچی ها که در حال تی کشیدن کف سالن بود ، به سمتش رفت .

ـ گندم کجاست ؟

زن سرش را بالا آورد و با دیدن یزدان ، آن هم آنقدر یکهویی ، ترسیده دست روی سینه اش گذاشت و بی اختیار قدمی به عقب رفت .

ـ سلام آقا .

ـ سلام ، گندم کجاست ؟

ـ احتمالاً تو باشگاه هستن . کلاسشون عموماً تا دوازده ، دوازده و نیم طول می کشه .

یزدان سری تکان داد و قدم هایش را به سمت پله های انتهای سالن که او را به باشگاه پایین می رساند کشید .

آنقدر ذهنش خسته و در پی دیدن گندم بود که به کل کلاس روزانه رزمی گندم را فراموش کرده بود .

پله ها را پایین رفت و با رسیدن به راهروی کوتاهی که او را به در ورودی شیشه ای مات باشگاه می رساند ، نفس عمیقی کشید . از همینجا و از پشت شیشه هم می توانست صدای نفس نفس زدن ها و ضربات دست و پای افراد درون باشگاه را بشنود .

در شیشه ای را آرام رو به داخل هول داد و وارد شد و نگاهش را به سمت دختر آشنایش کشاند .

گلادیاتور, [15/08/1402 09:56 ب.ظ] #part609
#gladiator

اما ثانیه ای نبرد که با دیدن لبخند معنادار بر روی لبان مربی گندم و نوع مبارزه کردنش که کاملاً سوء استفاده گرانه بودنش نمایان بود ، ابروانش درهم فرو رفت و دندان هایش بر روی هم فشرده شد .

نگاه عصبی اش را برای پیدا کردن معین در سالن چرخاند و با ندیدن او در حالی که حسی از خشم در زیر پوستش می جهید قدمی رو به داخل برداشت .

مردک آنچنان خودش را درگیر گندم کرده بود که حتی متوجه ورود او به سالن هم نشده بود .

عصبی از حکات دست مرد بر روی تن و بدن گندم ، با قدم هایی بلندتر از قبل که خشم و عصبانیت از آن می بارید ، جلو رفت و بلند و عصبی و بلند غرید :

ـ با همه شاگردات این مدلی مبارزه می کنی ؟

گندم که خودش هم ابروانش از مدل مبارزه سیاوش درهم فرو رفته بود و عصبی از رفتار او ، مشتش را بالا برده بود تا ضربه ای کاری در صورتش بنشاند ، با شنیدن صدای یزدان از پشت سرش ، مشتش در هوا خشک شد و قلبش به آنی فرو ریخت و چشمانش گشاد گشت .

در حالی که حس می کرد ، پاهایش از شدت شوک به زمین میخ شده ، به سرعت سر به عقب چرخاند ….

یزدانش بود …………. یزدان دوست داشتنی اش . کسی که در تمام این صد و خورده ای روز جانش فقط برای دیدن و شنیدن ثانیه ای از صدایش در می رفت …………… حالا برگشته بود ……..

زیر لب انگار که ناله ای از سر درد کند ، آرام نالید :

ـ یز …… یزدان .

سیاوش خودش را آرام به عقب کشید و زیر لب لعنتی به این شانس گندش فرستاد ……….. هرگز با یزدان برخورد رو در رویی نداشت . اما تعریفات زیادی از او شنیده بود .

گلادیاتور, [16/08/1402 10:13 ب.ظ] #part610
#gladiator

تعریف از سر سخت بودنش ………. تعریف از مبارزات تن به تن خیره کننده اش ……… تعریف از هوش و ذکاوت بی مثالش …………. و در آخر ، تعریف از بی رحمی خوف انگیز و لقب فرشته مرگی که به این مرد داده شده بود .

گندم آرام به پاهای بی جان شده اش تکانی داد و کامل به سمت او چرخید …………… چیزی که می دید در باورش نمی گنجید .

دست به سمت گلویش برد و نفهمید کی یزدان میان دیدگان ناباورش تار شد و دلش پر از حس و حال دلتنگی خفه کننده ای گشت .

حالش خراب بود و تمام جانش برای رفتن به آغوش این مرد سنگدل پر می کشید ………… مردی که صد و خورده ای روز او را در این عمارت یکه و تنها گذاشته بود و رفته بود .

سیاوش نفس عمیقی گرفت و قدمی به سمت یزدان برداشت و دست به سمتش دراز کرد :

ـ سلام یزدان خان ، خوشحالم از دیدنتون .

یزدان هنوز هم دندان بر هم می فشرد و تمایل شدیدی داشت تا مشت محکمی در صورت این مرد رو به رویش بنشاند .

نگاه خشمگین و سرد و سیاه و تیره و تار شده اش را در چشمان سیاوش فرو کرد …………… همان نگاهی که افراد زیادی لحظات آخر زندگی اشان آن را در چشمان یزدان دیدند و بعد از آن هم به تاریکی مطلق پیوستند .

او مرد بود …………. یک مرد دنیا دیده که به خوبی می توانست سِره را از ناسره تشخیص دهد . این مرد در وجودش خورده شیشه داشت . آن هم به مقدار بسیار زیاد .

اگر این مرتیکه را همان روز های ابتداییِ قبل از سفرش می دید امکان نداشت اجازه دهد ، او مربی گندمش شود …………… در ذهنش نه تنها برای معینی که معلوم نبود در کدام قبرستان گم و گور شده خط‌ و نشان می کشید ، بلکه جلالی که با اعتماد کامل بر خوب بودن این مربی صحه گذاشته بود هم ، تهدید می کرد .

گلادیاتور, [17/08/1402 10:18 ب.ظ] #part611
#gladiator

در حالی که با لبخندی زهردار نگاهش می کرد آرام گفت :

ـ به نظر نمی رسه که واقعاً از سر رسیدن من خوشحال باشی .

سیاوش لبخندی بر لب آورد . لبخندی که از صد فرسخی هم تصنعی بودنش نمایان بود .

ـ این چه حرفیه یزدان خان .

یزدان با همان لبخند زهردارش ، نفس خرناس مانندی کشید و نوک پنجه هایش را درون جیب شلوارش فرو برد .

ـ بهتره هر چه زودتر لوازمت و جمع و جور کنی و بری ……………. به جلال می سپارم تا پایان امشب کامل باهات تسویه حساب کنه .

سیاوش نفسی میان سینه حبس کرد و دو به شک پرسید :

ـ یعنی ………… از فردا ………….

یزدان به سمتش گردن کشید و نوک پنجه هایش در جیب شلوارش فشرده شد تا از جیبش بیرون نزند و مشتی شود در صورت این مردک .

در حالی که به سمت او گردن می کشید و صدایش را با لحن آرام و دلهره آوری پایین آورده بود ، آهسته ، با همان نگاهی که به راحتی می شد بوی مرگ را از آن دریافت ، زمزمه کرد :

ـ من جات بودم اصلاً به فردا و روزهای آینده فکر نمی کردم ………….. فقط جونم و بر می داشتم و می رفتم .

و گردن عقب کشید و در همان حال ادامه داد :

ـ خیلی دارم جلوی خودم و می گیرم که گردن آدمی که تو خونه من به دختر من چشم داشته و مطمئناً تو این سه ماه خوب از نبود من استفاده کرده ، نشکونم …………. پس بدون دارم بهت لطف می کنم که اجازه می دم روی پاهای خودت از این در بیرون بری ……….. بهتره تا پشیمون نشدم این تن لشت و جمع کنی و از این عمارت بری و هرگز هم این دور و اطراف حتی اگه کلاهتم افتاد پیدات نشه ………..

ـ یزدان خان ……….. باور کنید …………..