♥️♥️🔥🔥🔥♥️♥️♥️🔥🔥🔥

تو دنیای خودم و تفکرات آزار دهندم غرق بودم که با حرف زدن کیا، حواسم رو بهش دادم.

– خانوم پدرتون و دایان چند دقیقه ای هست که رفتن، بهتره ما هم زودتر بریم، جای امنی نیست!

به سختی و کمک گرفتن از دیوار پشت سرم تونستم سرپا شده و به سمت ورودی زیرگذر برم.

کیا با احتیاط پشت سرم میومد و دستش رو با فاصله، حائل کرده بود تا اگه دوباره زیرپام خالی شد، منو بگیره.

ممنونش بودم که تو سکوت ازم مراقبت می‌کرد.

باید یادم میموند که حقوق این ماهش رو بیشتر کنم.

هم خیلی درگیر کارای دایان و آزاد بود و راجع بهشون تحقیق کرده بود، هم امشب حواسش دائما بهم بود.

وقتی به ماشین رسیدیم، در رو برام باز کرد که با تشکر ریزی، روی صندلی های عقب جاگیر شدم.

همونجا دراز کشیده و آرنجم رو روی صورتم گذاشتم.

اگه یکی بهم ‌می‌گفت یه روز شاهد همچین چیزی میشم، اصلا حرفش رو باور نمی‌کردم.

اما حالا که با چشم های خودم دیده بودم و حقیقت با بدترین وضع به صورتم سیلی زده بود، چشمام روی همه چیز باز شده بود.

کیا هم سوار ماشین شد و شروع به حرکت کرد.

ذهنم درگیر خیلی چیز ها بود و فقط دلم می‌خواست این حقایق آزار دهنده همینجا تموم بشن و چیز مخفی دیگه ای نباشه!

واقعا دیگه ظرفیتش رو نداشتم!

حس می‌کردم همه این مسائل داره ذره ذره روحم رو می‌خوره!

کسی که با تمام وجود دوستش داشتم با پدری که سالیان سال خودش رو ازم مخفی کرده بود، دستشون تو یه کاسه بود و حالا به هر دلیلی، چنان کلاه گشادی سرم گذاشته بودن که نمیدونستم باید چیکار کنم!

باید می‌نشستم و راجع به همه چیز هایی که قرار بود دست خوش تغییر بشه فکر ‌میکردم، اما اینقدر ذهنم قفل بود و افکار بیهوده داشت که فرصت به افکار منطقی و عمیق نمیداد!

تمام مسیر تو همون حالت موندم.

نمی‌دونستم الان کجاییم، فقط دلم می‌خواست زودتر به خونه برسیم تا به تختم پناه ببرم.

حدود نیم ساعت بعد کیا به آهستگی تکونم داد و اسمم رو زیرلب صدا زد.

حتما فکر ‌میکرد خوابم برده.

اما مگه این افکار میذاشت لحظه ای آرامش داشته باشم؟!

از جا بلند شده و‌ نگاهی به اطراف انداختم.

توقع داشتم جلو خونه باشیم، اما بجاش رو به روی درمانگاه سر خیابون نگه داشته بود.

نگاه سوالیم رو بهش دادم که گفت:

– خانوم بهتره دکتر فشارتون رو چک کنن.

از اونجایی که شما سابقه فشار خون بالا دارین، ممکنه آخرشب براتون مشکلی پیش بیاد خدایی نکرده!

از نگرانیش لبخند کوچکی روی لبم شکل گرفت:

– نیازی نیست کیا بهتره زودتر برم خونه بخوابم.

سعی کردم بهش اطمینان بدم که مشکلی ندارم، اما زورم بهش نرسید و بالاخره منو راضی کرد تا خودم رو به دکتر نشون بدم.

باهم وارد درمانگاه شده و نوبت گرفتیم.

خیلی زود نوبتم شد و تنهایی وارد اتاق دکتر شدم.

خانوم دکتر جوونی پشت میز نشسته بود و با لبخند، منتظر توضیحات من بود.

– خانوم دکتر من حقیقتا مشکلی ندارم اما امشب متوجه یه خبر بدی شدم، اومدم که فشارم رو چک کنید.

سری به تایید تکون داد و مشغول گرفتن فشار خونم شد.

چندی بعد فشارسنج رو از دور بازوم باز کرد و گفت:

– خوب شد اومدی چک کنی!

فشارت رو ۱۹ست.

سابقه فشار خون داری؟!

قرص خاصی مصرف میکنی؟!

– نه، اما قبلا هم سابقه داشتم که عصبی میشدم فشارم خیلی می‌رفت بالا.

– بهت زیر زبونی میدم نیم ساعت بشین دوباره فشارت رو بگیرم اگه نرمال شده بود میتونی بری!

قرص رو ازش گرفته و از جا بلند شدم.

خواستم از اتاق برم بیرون که دوباره گفت:

– امیدوارم خبر بدت زودتر برطرف بشه، هیچ چیز ارزش زندگی و سلامت خودت رو نداره عزیزم!

با لبخند نیم بندی دوباره تشکر کرده و از اتاق خارج شدم.

به محض خروج از اتاق کیا از جاش بلند شد و به سمتم اومد.

قرص رو بالا اوردم که خودش تا تهش رو خوند.

دقیقا دفعه قبل هم که سر یه پرونده دعوای بدی داشتم و فشارم بالا رفته بود، دکتر رفتیم و با زیرزبونی فشارم پایین اومد.

با همدیگه روی صندلی های توی راهرو خلوت جاگیر شدیم.

با اینکه فشارم بالا بود اما هیچ علامتی نداشتم و فقط کمی سرم درد می‌کرد.

قرص‌ رو از کاورش خارج کرده و زیر زبونم گذاشتم تا کم کم جذب بشه.