#پارت380

مشغول خوندن برگه ها بود و تو این بین من برای خودم از فلاسکم چای ریخته و مشغول خوردن شدم.

داشتم حرف هام رو سبک سنگین می‌کردم که چطوری راجع به بابا ازش بپرسم.

اینکه اصلا بپرسم یا تا یه موقعیت مناسب، همونطور سر به مهر نگهش دارم!

همونطور که توی ذهنم مشغول دو دوتا چهار تا و چیدن سناریو های مختلف بودم، دایان برگه آخر رو هم تموم کرده و روی بقیه برگه های روی میز گذاشت.

جرعه آخر چایم رو هم خورده و به نگاه خیرش پاسخ دادم.

– خب، نظرت چیه جناب محب؟

از مدارک راضی بودی؟!

– باید اعتراف کنم که بی نقص بود!

اما بهتره که الوندی و وکیلش رو هم دسته کم نگیریم!

میدونی که این مرد برای برنده شدن و حرف خودش رو به کرسی نشوندن حتی به دختر خودش هم رحم نکرد؛ منو تو که جای خود داریم!

– میدونم!

منم دارم با آمادگی کامل میرم.

جوری که هرچقدر هم دست و پا بزنه باز هم نتونه متهمت کنه.

لبخند کجی گوشه لبش نشست و گفت:

– بهت اعتماد دارم خانوم وکیل!

موقعیت رو مناسب دیده و جواب دادم:

– کاش منم میتونستم همین رو بگم!

نگاهش رو بین چشمام چرخوند و گفت:

– خب مثل اینکه رفتیم سراغ بحثی که منتظرش بودم!

حالا میتونی بگی چیشده؟!

الان کاملا چشم تو چشمیم،و من هیچ راه فراری ندارم!

«سلام بچه ها،خوبین؟

این آخرین پارت آماده ای رمان بود ک براتون گذاشتم،

نویسنده چن روزه هیچ پارتی نداده🙎🏻

گفتم بهتون بگم که من تقصیری ندارم🤷🏻‍♀️»