شب که به خانه آمد ، خسته بود و زیر کمرش درد شدیدی می پیچید
قرص ضد بارداری را بالا انداخته بطری آب را یک نفس سر کشید ، چشمانش اشکی بودند ، نتوانست جلوی خود را بگیرد و اشک هایش ریختند

شاید اگر پدر داشت او الان دختر بود …. شاید اگر فقیر نبودند او الان دختر بود …. شاید اگر مردی ، پناهی می داشت به اینجا کشیده نمیشد

سیل اشک هایش جاری شده به اتاقش رفت ، روی زمین با پتویی دور خود پیچانده دراز کشید و چند لحظه ی بعد با اشک های خشکیده و چسبناک روی صورتش به خواب رفت

نزدیک ساعت ۷ و خورده ای بود که صدای شکستن چیزی او را از خواب بلند کرد ، شوک زده ، با دو از زیر پتو بیرون آمده راه آشپزخانه را در پیش گرفت

مادرش بود که لیوانی را شکانده بود و خودش هم روی سرامیک آشپزخانه افتاده بود
ترسان سمت مادرش رفته جیغ کشید : مامان چیزیت که نشده ؟

صدای نه آرام مادرش را شنیده به چهره ی زرد رنگ مادر چشم دوخت ، با این حال مریض میخواست به عمارت برود ؟
مادرش را به زور از آشپزخانه بیرون کرده تکه های شیشه را جمع کرد

به چهره ی مریض و رنگ و رو رفته ی مادرش نگریست برای مادرش می ترسید
همینکه مادرش از جا بلند شد جلویش ایستاد و گفت : کجا مامان ؟

_ برم سر کار کجا ؟

سد راه مادرش شده او را از رفتن به عمارت منع کرد با این حال مریض باید استراحت می کرد اگر می رفت بیماریش تشدید میشد

مادرش نالید : سمیه حالم خوبه باید برم سر کار برو کنار
_ ی امروزو مرخصی رد کن

صدای کلافه ی مادرش را شنید : نمیشه اخراجم می کنن
سمیه سمج رو از مادر گرفته به سمت اتاق حرکت کرده گفت : خودم میرم تو بشین خونه استراحت کن ….