با این حرف سودابه ، زن عمویش هم آه کشید !
لابد او هم دلتنگ مرد زندگیش بود …
هانا با سینی فلزی و چند لیوان که چای در آنها خود نمایی می کند وارد حال شد ، لبخند روی صورتش جلوه نما شده سینی را وسط جمع گذاشت و کنار مادرش نشست
صدای سودابه را شنید که گفت : مرسی عزیزم !
هانا با همان لبخند لیوان هر کدام را مقابل خودشان نهاده گفت : خواهش می کنم ، دیگه کمتر برین تو نخ گذشته ها !
چه سنگ دل یعنی دلش برای پدرش تنگ نشده بود ؟ پس هانا هم به آرمین رفته بود !
سودابه جرعه ای از چای داغ را نوشیده آن را روی زمین گذاشت و گفت : باشه عزیزم
راستی هانا جان از سیاوش چخبر ؟
سیاوش که بود ؟ نامزد هانا ! هانا شرمگین شده معذب با گونه های سرخ گفت : سلامتی
سودابه دوباره گفت : کی عروسی می‌گیرید
هانا مجددا پاسخ داد : فعلا مشخص نیست خبرتون می کنیم
سودابه به رضایت لبخندی زده نگاه سمیه به دستانش خیره شد ، بغض در چشمانش در حال بازی بود ، دوست داشت برود جایی و این بغض را بشکند
بدون مکث از جا برخاسته راه دستشویی را در پیش گرفت
با ورودش به دستشویی در را بست و به چهره ی خود در آینه نگریست
شیر آب را باز کرده چند مشت آب سرد به صورت خود پاشاند تا بغضش از بین برود اما ناخودآگاه قطره اشکی روی صورتش غلتید و این جرأتی شد برای روان شدن مابقی اشک ها
گریه اش گرفته بود ، به حال تقدیر شومش ، عشق یکطرفه و ناکامش
گناهش چه بود ، چون دختر فقیر بود ؟ مگر انسان های فقیر آدم نبودند ؟ دل نداشتند ؟ حق عاشق شدن چه داشتند ؟ در چشمانش رگه های قرمزی دیده بود و صورتش لاغر تر از همیشه بود ، با دست محکم و وحشیانه اشک هایش را پس زده با خشونت و حرص مشتی آب سرد سرد روی صورتش زد ، به درک ! گور تمام دلخوشی های نداشته اش ، گور عاشقی و حتی آرمین !